Alle inzendingen over Ze zwerft ergens rond.

De wolf wijst zich de stilte na, proeft van rauwe woorden, slikt de nacht met ruwe brokken. Afvallige twijgen kruisen hun degens willen zich met de onstuimige wind bewijzen. Het uitzicht vindt zich aan de zee waar de ene meeuw de andere het fluisteren beneemt.…

De inhalige stad lacht in z'n vuist, werpt de dagelijkse residuen af, de gieren vluchten in hun klucht, een uittocht gelijk een intrede kruist voor hen die het geluk willen beproeven en de stank van welvaart rondwaart als fata morgana in de verschraalde lucht een illusionair visioen beslaat wat maakt tot een gedwongen hel onuitgesproken in…

in oneindige verte vol pasta en wijn bemin ik zonder einde in het licht van vergeten zielen in het huis van heimwee naar ooit ben ik thuis als ik kijk in de verte in een droom waarin ik jou liefheb en oneindig bemin…

eeuwige zon, slagveld in onbekende tijdsduren Door koperen zon directe lonken, bij schittering in ziele zachte In beleving zal het altijd pronken, ergens daar ligt de gouden gedachte……

Ergens heb ik u ontmoet op een meridiaan die naar het verleden voert en ik weet niet waarvandaan noch hoe het me beroert Ooit toverden onze ogen hetzelfde paradijs, lang vergaan speelden elkaars lippen als één vertogen naar het enig heilig woord gebogen van liefde en bestaan Zo lang geleden de plaats vergeten waar wij zoenend het geheim…

als ik over zestig dagen jouw kleine hart herdenk, besprenkel ik de dauw met extra zachte lagen, duizend maal… duizend maal dezelfde koele manen boven steeds hetzelfde land als jij ooit mijn hand zal pakken die -ouder dan, standvastig aan mijn arm zijn beeft zal ik niet langer meer verzwakken maar beseffen, dat je geeft…

N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing?…

ergens moet het zijn een soort verwilderde tuin van oude stilte de boom voor het huis zacht wazelt hij zijn verhaal niemand begrijpt het het heeft geregend de tuin dampt goede geuren aarde die verlangt -------------------------------- uit: 'Ik ga maar en ben', 1981.…

Ergens moet je zijn ergens waar de eerste stralen van het zonlicht door de opgetrokken nevel van jouw ongerijmdheid dwalen ergens moet je zijn ergens in de sterren ergens waar je liefde passie als een zomerzoete inval de grenzen van mijn dromen evenaren alsjeblieft zeg me je naam laat het leven gebakerd door je letters…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor honger en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor lijden en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Ergens diep in mij zo ergens tussen mijn hart en ziel zweefde hij ergens rond tot ik hem vond. Misschien goed, maar het kan ook zijn dat het slot opengaat met pijn. Ik zal verzachtende zalfjes moeten hebben die het onbegrijpelijke laten wegebben.…

verlies zwerft als een trekvogel van de ene fragiele plek naar de andere in onze lijven het kent de stroeve taal van aanhoudend knagen aan broze botten hart en ziel weerloos verlies niets is wat het lijkt…

Tot hoe laat zwerft de dag in heden? De beeldbuis kent geen rust, verhoort gebeden blijft bewust onbewust. Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

avondzon streelt de bomen en enkel mos zwerft over de grond blaadjes dwarrelen verbergen het rood van de herfst sommige zijn wat kil en dor slenteren maar wat door de wind verspreiden het begin van een fijne lente…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

(bij 'Hazentafel' van Iris Le Rütte) De drie hazen lijken het ronde blad ergens gevonden te hebben, twee tillen het marmer met hun achterpoten op en de derde met zijn voorpoten, hoewel? hij lijkt er het meeste profijt van te hebben, laat de andere twee het zware werk doen. Hij zal wel een geboren leider zijn, zo gaan die zaken.…

Prinses Corona woont in Lombardije Ooit was ze daar gelukkig en gezond Nu hoest en niest ze nijdig in het rond Prins Virus laat ze door Europa rijen Ze hitst hem op: ‘Blijf nimmer ergens staan Je mag geen enkel landje overslaan!’…

Zilver vleugelend gevlieg zwerft door de graven van de levenden gewaarborgd door schaduw van zenuwslopend gesloop van de gedachtebeelden kronkelend kruipend door donkere hoeken en natte wanden van hersenwormsels die werelden vervormen tot illusie van geflipten…

fantoompijn voelt mijn rechterhand zoekend om zich heen is zo vertrouwd mijn verstand stuurt geen zenuw aan laat staan een spier - spastisch conclaaf- buigt zich zo om rede ratio zwerft alleen er is meer gesneden dan nodig leek…

thuisloos zonder dak boven het hoofd kille winterwind over zijn schouders gedachten verdoofd zwerft hij haveloos met een hopeloze kater thuisloos zonder bezit op zoek naar tabak thuisloos en alleen raapt hij peuken van de stoep…

Vandaag omhelst jullie warmte een klein hoofd vol dromen zoals jullie op een dag een kelk met wijn zullen vasthouden op een zonnige plek ergens waar nog avonturen te beleven zijn en vreemde verhalen de ronde doen : er was hier eens een saxofonist die gedichten schreef over landschappen, kinderen en muziek, vooral muziek en ooit misschien…

De zon zakt achter de hoge bomen duiven vangen het laatste, blinkende licht vleugels zoemen door de lucht Jij zweeft hier ergens rond woorden, die je sprak, zinnen, die jij zorgvuldig formuleerde, waarbij jij mij diep in de ogen keek, alsof daar ergens iets ontweek vanwege dagen zonder lichaam De geuren die je droeg zo vol van jou het…

Vreemde blikken wachten niet Vreemde blikken vragen niet naar de pijn die hem achterlaat in het dode moment en de brandende gedachten op de berg die hij geel wil verven. Hij springt geraakt en stijgt op met een versnelde wraak. Want hij is de vreemdeling die lijdt maar niet sterft en zijn fiets…

ben ik dit, zo rond en dik. een broek die strak zit, dit ben ik. waarom ben ik dit, in een trui die niet lekker zit. dit ben ik, rond en dik…

Je kunt er lyrisch over praten Met wijze mannen over filosoferen Over dichten of prachtig musiceren Er van houden of het oprecht haten Maar er ligt een grasmat op de grond En de voetbal die is rond…

de dag is rond. Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan. Dit is goed; Dat was verkeerd. Hopelijk weer wat geleerd!…

Ik heb het klokje rond geslapen Was er eigenlijk aan toe Verbaasd wakker kijkend in de rondte nog steeds wat duf, een beetje moe, zie ‘k mijn wekker staan. Vierkant!…

De ronde van Bergen aan zee was heel zwaar en dat viel 'm niet mee, maar uiteindelijk vond hij zich niet meer zo rond, want hij deed aan een afvalrace mee.…

de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen…