Alle inzendingen over Zon

Als a.s. zondag mijn zoon weer thuis komt. Ik zie hem al staan, verstomd. Met heel veel verdriet. Wat ik hem altijd heb willen besparen. En nu na al die jaren. Moet ik hem vertellen,dat ik zijn dierbare heb begraven. De oppasser. Dag Napoleon. Rust zacht.…

Een magistrale stralende zon.…

de late regen speelt duetten met de zon op de hemelharp…

Het pad dat jij verlicht is mooier dan alles anders de warmte die jij mij geeft zal ik nooit vergeten De eerste aanraking waardoor ik weet dat jij weer hier bent en weer blijft Die allerlaatste dagen waar de wanhoop wint en de hoop verdwijnt de kou die ik weer voel Wanneer jouw licht wordt opgeslokt en koning winter weer regeert…

Wat waar is blijft hangen zo waar dat de blinden het zien het licht van binnen, van buiten - het licht dat zingt in de zon.…

Als jij weggaat Dan houdt de zon op te schijnen De vogels zingen niet meer En de sterren verdwijnen Als jij er niet bent Dan is alles koud Het gras verdort En het nieuwe voelt oud Als jij niet bij me bent Dan loop ik te zoeken Naar mij.. mezelf..…

Trek jezelf aan je haren Uit dit putdiepe dal Laat de dingen los die waren Kijk vooruit wat komen zal Er is een zon die zal gaan schijnen Deze nacht gaat weer voorbij En als de regen zal verdwijnen Staat er een regenboog voor mij…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

wat verschuift is de zon... langzaam wordt mijn schaduw langer Lejo van Kuijeren…

Hoe meer kou en duister in de nacht Hoe meer warmte en licht de zon brengt de volgende dag…

wat traag de lucht is goud vandaag paradijselijk om zon te eren totdat mijn schouders prikken ben vergeten om ze in te smeren…

Het was een koude ochtend maar de zon scheen. Er hingen oranje gordijnen in de keuken die gaven een geheimzinnige gloed door, met het licht erop. Ik schoof ze open, ik wilde de vogels zien bij het voederbakje, de merels en pimpelmeesjes, die vlogen zo schichtig af en aan, dat waren net vliegtuigjes.…

Zij echter, draaide het om als een blad, Voor de zon Gelukkig dat ik de zon …. En haar niet aanbad. Loze woorden, loze beloften had ze gekozen. Om haar doel te bereiken. Dat zou na drie weken al blijken. Vaak heb ik daar gezeten Om te praten, Om te vergeten. Gelaten, het zo te laten.…

gisteren sprak ik met de zon over de naderende lente de kreek spiegelde mij voor zonder beloftes, het riet wuifde de aarde scheurt al her en der laag kiest een patrijs zijn landing nu nog kijk ik tegen kale bomen zoals bezems borstelen zij schoon meer nog sprak de zon met warmte verblinde mij, met zicht op mooier…

De zon - haar stralen strak op zijn gericht zodat zij komt tot leven geen duisternis blijft onverlicht het Licht is haar hergeven De roos verheft zich boven 't gras de mus begint te zingen onbekend met hoe zij was en hoe haar knoppen hingen De symfonie der natuur begint Hoor! Hoe zij op klanken zint Nu de bron is opgedoken Kijk!…

de zon erin laten lezen letter na letter gelepeld, straal na straal ingebrand als een diep optimisme. steeds met open armen om het geluk op te tillen en het warmte te noemen. al kuierend langs het strand en je eigen getij waar plotsklaps een kwal je in de teen bijt. geef dat beestje een pot voor zijn etter in te uiten.…

zodat het levenslabyrint jou niet in twijfelen laat dwalen maar zon en ster kan ik niet zijn ik ben gewoon een mensenkind zo een waarvan jij met gemak er duizend aan één vinger vindt niet schitterend of stralend soms goed en soms ook fout maar wèl een die eenvoudig en oprecht veel van jou houdt…

vandaag is weinig te vermelden de boiler in de keuken is kapot mijn vrouw heeft mij verlaten maar dat was niet onverwacht mijn zoon heeft de verwantschap opgezegd mijn hond zeikt alles onder dus die moet weg maar aan die boiler moet nu wel snel worden gewerkt hendrik…

Terwijl het licht zich een weg baant Door mijn gordijn, langs zijn neus Draai ik mij nog even om, En laat mijn blik over zijn schouders glijden De perfectie van een mens, Hier naast mij onder dekens weggekropen Terwijl het zonlicht probeert, Ons leven binnen te dringen Ik sluit het nog even buiten Nu nog even niet Laat deze perfectie zijn…

O zon gij komt mij weer genezen! O geurenvolle zomerwind Ik wil in U gelukkig wezen - Een diep-gelukkig mensenkind! Ik worstel in uw straal naar boven, Ik stijg weer uit uw schaduwen - Ik wil weer in mijzelf geloven, Dat ik gezond-gezegend ben!…

Een stralende dag waar je zomaar lopen mag ergens in de tuin Kan ik met zonnige lach heerlijk denken aan ’t duin. Egbert Jan van der Scheer…

Dank, o zon, dat gij mijn zangen, Als g'in 't leven slapen gaat, Voor dees grauwe gasthuisgangen Mild en goed behouden laat. Dank, o weemoed, dat gij dromen Zendt door mijne droefenis, Wijl dees donkere dagen komen Wijl mijn zon gestorven is...…

De zon, die moet maar komen gaan, De regen moet verdwijnen, Want als het weer eens om zal slaan Kan het zonnetje gaan schijnen. Dan worden alle mensen blij En zie je lachende gezichten, Mensen voelen zich weer vrij En ontdoen zich van hun meeste plichten..…

Met de zon, die het vrouwvolk graag mag, is verdwenen de stralende lach: er wordt tweedracht gezaaid door de wind, die hard waait en zo wordt het een broekrokjesdag.…

Eer een tweede zon zal stijgen, Nacht de komst der maan vermoedt, De eerste ster door 't donker bloedt, Zien mijn ogen weer ziels eigen Vaste zon, uw oog doorgloed Van het licht dat ebt noch vloedt!…

hemelsbreed steunbalken in de wereld ijzeren nagels en winkelhaken bindmiddelen uit het binnenste der aarde sinds mensenheugenis ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende…

luister hoe het licht ivoren toetsen laat zingen in een gedicht vlinderblauw zich afsteekt tegen wolkengrauw -jij- oh zon van paarlemoer…

ik zal moeten opschikken achter de krakkemikkige tafel zonder bierviltje onder een poot met een gemoed van jewelste zit ze ineens bovenop op me ik zon hier vaak: zegt ze knipogend je hangt hier vaak: zeg ik ze giechelt het terras zowat omver als ik weg wil wring ik mij heen…

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

Boeketten tot in de hemel: stralend wit en vol zon, niet geplukt maar veel belovend: vruchtbaar en leven gevend. Boeketten voor niemand speciaal en dus voor iedereen; niet te koop, enkel te kijk maar vruchtbaar en leven gevend.…