10386 resultaten.
Dromenland
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 769 Doodgewoon als trotse eik geveld,
zomaar door een zuchtje wind even uitgeteld.
Stil teruggetrokken,
doezelend, mijmerend,
dromerig voelend
de vredigheid van het nachtelijke stilzwijgen.…
Waar het zaad gedijt?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 36 De vlier staat mij nader toe
in onnadenkendheid, zijn
aimabele bloemschaal ruist
door ons heen in ieder zuchtje
wind beslaat z’n eigen taal,
de wortels uit het verleden
onverbiddelijk torsen
we zijn beknotte zerk.…
Verwondering
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 50 De gezonde boom vol kracht en wijsheid
van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste
zuchtje wind terwijl een nabije struik pronkt met haar grote lila
purperen (soms witte) bloemen die hommels, dag- en nachtvlinders aantrekken.…
de boekenvlinder
netgedicht
4.0 met 57 stemmen 1.693 Een zuchtje wind deed de vlinder rustig vluchten.
Het boek viel en lag daar zacht opengeslagen.
Ik pakte het; zette de letters op een rij,
wat ontstond vervulde mij met èchte vragen
De kleine dingen waar ik me mee bezighield
hielpen me inzien dat toekomst noch verleden,
iemand helpt heden ervaren of beleven.…
Iets.
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 752 Een drupje in de oceaan
een zuchtje in de wind
een vlokje in de sneeuw
een tel in deze eeuw.
Een zandkorrel in de woestijn
mee zal de mens in al zijn
glorie niet zijn.…
Logeerkamer van de dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 225 Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind,
in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende.
Hoe de stilte werd opgevuld met het tikken van de klok en
het rondsluipen van de onzichtbare ontzieler,
voor wie alle deuren openstonden
in de dagenloze week, van de hittegolf.…
Milan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 4.259 zo klein, zo teer, zo vol belofte
nog bijna alles in 't verschiet
zo hulpeloos en zo volmaakt toch
hij maakt je blij als je hem ziet
zo groot, zo weg, op eigen wieken
de tijd een zuchtje in de wind
juist daarom heel intens genieten
van Milan, jullie kind…
versteend
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 279 het zuivere water
weerspiegelt niet
het tegenbeeld blijft
zichzelf, soms vertroebeld
bij het vreemde waaien
van een bekende wind
ik neem de kiezel
op in mezelf, ik word
gepolijst van binnen
en houd mijn adem in
geen zuchtje verstoort nog
het uitdeinen aan de rand
een meerwezen noch
minder noch meer
ik ben rust
een steen
met een…
uit er waarde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 in het koude licht van een zonloze dag
verraadt de vaart toch glans
geen vogel, die de lucht verplaatst
slechts een zuchtje oude wind dat niet
verjongt, maar korte windsels spint
rond ’t vroegste en
het laatste
maar aan de waterkant vergroeit
het riet met onze metaforen, van
te voren al gespiegeld aan een blauw
vergeet-me-niet
van…
Een nacht zonder jou
hartenkreet
1.0 met 13 stemmen 1.845 jouw ogen zag ik niet
jouw adem hoorde ik niet
de dag eindigde zonder
jouw lippen te raken
geen maan of ster in de nacht
allerwegen de beklemmende stilte
om mij heen
elk zuchtje van de wind
veranderde het ritme van mijn hart
als de ontvanger van de Satelliet
mijn gedachten op jou gericht
elk kanaal aftastend naar beelden…
Strak omspannen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 158 "alles is liefde"
je omspant de heuvels
en de grot
met zacht blauw
als van satijn
dartel dansen benen
dragen voeten
zand tussen
de tenen
heldere ogen
stralen liefde
warme handen
vingers spelen
lippen strelen
voelen elk zuchtje
van de wind
als een tedere fluister
luister, luister luister…
weten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 63 hoe de wind draait
zonder reden raakt
mij in alle droefheid
want waarom keert
de wind zich van mij af
toch, neen ik ben niet
bovenwinds of onderwinds,
ben slechts de loefzijde
en ben trouw aan ieder zuchtje
in al mijn naakte verzen
voel ik me als een gelaarsde
windjammer, groots en
bovenmaats en gemodelleerd
naar tijd en evenwicht…
ooit
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 904 Soms een beetje eenzaam
Maar geen zuchtje spijt…
Ik liet je alleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 Ik liet je alleen
En sindsdien weet ik niet
waar je gebleven bent
Nu kijk ik overal op straat om me heen
Ik dacht je te zien in
een weerspiegeling van een winkelruit
maar het was slechts een hersenschim
En je stem, lijkt het wel, hoor ik
in ieder zuchtje van de wind
Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent
Jij bent dichtbij
Ik…
Struikrovers
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 531 Hoge bomen vangen veel wind
Meer dan kleine struikjes blazen kunnen
Geen zuchtje van verbijstering
Klinkt in de luwte van het Bos
Hoe dan te komen tot het bloemrijk compromis?
Opnieuw een groenstrook aanplanten
De kaalkopjes nog een kans geven
Wachten op een sluwe vos?…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
open
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 een korrel zand
schuift traag
over het duin
een zuchtje lucht
perst zich
door een kier
een straaltje licht
vindt de weg
naar buiten
alles blijft
open niets wordt
gedicht…
kier
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 een zuchtje
lucht perst zich
door de kieren
een straaltje
licht vindt de
weg naar buiten
een korrel zand
schuift traag
naar de duinen
alles blijft
open niets
wordt gedicht…
Boom
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 878 Geen zuchtje ontsnapt
zijn bleek geraamte
wit drukt zwaar
op z'n schouders
Diep geworteld hoopt hij
op een warme bries
die hem weer laat
opbloeien…
vandaag
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.106 in één van de zonnestralen
één van de regendruppels
één ademstoot van de noordwestenwind
zat een sprankje
een spettertje
een zuchtje
geloof
hoop
en
liefde
maar veel meer heb je ook niet nodig
op zo’n dag als vandaag…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.651 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.459 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.733 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…