2881 resultaten.
Anneke
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 109 De zondag met jou was als ruisende zijde,
heerlijk soepel en zachtjes allesomarmend,
een teder samenzijn alleen met ons beiden.
Je strelende handen, mijn hart ineens verwarmd,
deden plots denken aan de vrouw die ik verloor,
die mij met haar handen zo gelukkig kon maken.
Je zal gemerkt hebben dat ik toen even bevroor,
een moment die onze verbintenis…
O DURIGE EREDIENST
poëzie
4.0 met 1 stemmen 319 0 durige eredienst van kleine plichten
Gepleegd naar 't levend voorschrift van de drang
Van mijn verlangend hart, waar dag niet lang
Nacht veel te kort voor valt, kon 'k in 't verrichten
Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten
Uwe ogen zijn, mijn zielsnood stijgt als zang
Van al onzichtbre koren en uw wang
En heilge slaap veel…
neerwaartse vlucht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 180 wat nu als je
alleen de vage
witte vlek het
klompje cellen
en niet de
magie van het
fragiele leven
op het scherm
had gezien?
wat nu als je
toen wist
dat weerloos
leven aan een
zijden draadje
hangt en liefde
met vleugels
het instinct
overstijgen kan?
als je het
daarbij gelaten
had?…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 We slenteren over het zandpad
langs de opgedroogde bedding
van het riviertje
richting zandheuvels
waar een enkele boom
de kunst van eenzaamheid verstaat
als je mij toelaat, in droomwereld
of niet geveinsde werkelijkheid
reizen we samen naar de stilte
onder de bloesem van de vlierstruik
we ruiken de adem van zomerse wind
zuurstof…
Lieve Kerstman
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 224 Al jaren vroeg ik U nergens om
maar ‘t is belangrijk waar ‘k nu mee kom,
mijn vraag is geen cadeau of grote gift
‘t is een verzoek, aan U gericht!
In plaats van pakjes onder de boom,
vraag ik U simpel en gewoon:
neemt U dat verhipte virus met U mee
als U weer vertrekt met de arrenslee.
Begraaf het zo diep, dat niemand het meer heeft
dat…
een stukje zilver
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 ik zag op de bodem
van een dekschuit
een stukje zilver
schitteren ik
wist meteen dat
jij het was!…
De pet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 234 Mijn vader droeg altijd een pet.
Hij was geruit, een hele donk're.
Met een drukknoop en een klep.
Hij ging alleen maar af in bed.
En reed hij op zijn brommertje,
de pet ging altijd mee.
En maakte hij een ommetje,
dan groette hij ermee.
Nu hij allang er niet meer is.
Terwijl ik soms eens aan hem denk....
dan zie ik nog alleen die pet.…
deze zomer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 114 deze zomer
bivakkeert hij
aan de stroken
van lakens en poëzie
hij verkeert
in een staat
van hypothermie
alles ligt
buiten de tijd
woorden
verdwijnen
alles
wordt gezien
alles bestaat
alles wordt taal
deze zomer
treedt hij uit zijn
lichaam
zet hij geen voet
buiten de deur
hij is overal…
Altoos vibrerend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 52 Hoe het waas als een mist
zonder enig geluid
als dood blijft hangen
in veelkleurige klanken...
...ik zou je het antwoord
graag willen geven,
maar 't spijt me, ik zou het waarachtig niet weten
Ik hoop echter dat je gemoed,
alle feiten in vogelvlucht
zo overziend,
wordt gesublimeerd
in moments musicaux
tussen mijmerij van Den…
In de voetstap van mijn vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 In de voetstap van mijn vader
wil ik lopen langs het strand,
wil ik kijken naar de zon
en genieten van het land.
Wil ik dromen,lachen,eten,
en van alles wil ik weten.
Naar de golven wil ik kijken
over hoge wijde dijken,
wil ik vechten met de wind,
hollen wil ik als een kind.
In de voetstap van mijn vader
wil ik vrij zijn en tevreden…
zwaluw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 52 aan de verste rand van mensenleven
aan aarde en tijd onttogen
als de droom zijn diepte bereikt
vliegt in de pracht van zijn vlucht
een zwaluw tegen het raam
ingenesteld in weke aarde
een korte siddering
pijn en poëzie in het kleine vogellijf…
Waarom is het zo gegaan?
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 187 Jouw luidkeelse lach, haal ik onmiddellijk voor de geest,
Ik had zo graag gewild, dat het leven voor jou draaglijker was geweest.
Een lieflijke zachtaardige jongen, heeft besloten om verder te leven, op een plek hier ver bij ons vandaan.
“Waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?”
Een onmogelijk vraag, heb jij uit ultieme wanhoop aan…
Dat ik echt iemand was
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 97 Schichtig kind
kleine vogel gekortwiekt
alleen in dromen verstrikt
dribbelt gespannen van
hier naar nergens heen.
Kunnen vleugellamme
vogels huilen misschien?
zwijg onder de zware vleugels
van verstikkende
ouderlijke vonkenregens.
Veilig dromen onder de tafel
over echte ouders
zij zullen haar halen
als vogels met gespreide
vleugels…
Ochtendbode
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 119 Waarde vriend, mijn dank
voor deze erudiete ochtendgroet
dewelke ik
...nadat ik door mijn grote
harige spitsneus
met haar lieve grote
donkere reebruine ogen
en haar slanke voorpoten
zacht rustend op mijn arm
uit de diepste troggen van
mijn nachtrust ben gewekt
in de hoop dat mijn geliefde
ochtendbode eveneens
in vleugen geurige…
Te zijn, of niet te zijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 103 Te zijn of niet te zijn
Dat is de kwestie
is het soms eervol om op je donder te krijgen
terwijl je door het achterpoortje weg kan sluipen?
Om te zuchten en te zweten in dit leven,
alle lasten te verdragen zoals de hond zijn vlooien duldt?
een kreng van een schoonmoeder,
een onopvoedbaar kind
een bully van een baas
een vrouw die je niet meer…
Rede-, rade- reddeloos
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 32 O Tsead, zie toch ton pauvre peuple
geen vaderland maar roversnest
geef ons een stem advies of raad
doe voor die plicht je dichter's best
Het zou je sieren als het kiesvee
rede-, reddeloos verloren
tussen Rijnland's lorelei
en Noordzee waar ze olie boren
een stem advies kompas of raad
niet vanuit ivoren toren,
maar als treffend…
Ik ben zo moe van de stikstof en u?
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 74 Ik ben zo moe
Ik ben het zo moe, zat
Soms voel ik alsof ik zelf aan stof toe ben
‘Want tot stof zult gij wederkeren’ (De Bijbel)
Maar dan moet ik wel eerst stikken
Maar soms bij leven
Stik ik de moord:
De boeren, burgermoord in Nederland
Vanwege de stikstofcrisis
WNL brengt leven in die brei met het boek ‘Stikstoffuik’
Ik ben zo blij…
bier is best
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 van Belgische classics tot grote pilseners
kun je uit het betere bier ruim kiezen
van hoppige IPA’s tot lokale brouwsels
laat superieur de bierwereld zich proeven
van alcoholvrij tot zwaar gelagerde jongens
kunt je van het gerstenat bewust genieten
experimenteer proef en geniet voluit
van de variaties die per seizoen variëren
van fruitig zoetzuur…
50plus: van Klein naar groter!
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 156 Krol heeft 50plus
op de kaart gezet
nu kaart lezen
van Klein naar groter!
Met 50plus verder op weg!…
de wilde zwanen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 een vlucht zwanen
tekent witte
wieken in de zwaarte
van de lucht
eens droeg het
meisje paarlen
gevlochten door het
haar
nu staat ze daar
en tuurt
een koningsdochter in
de rouw
trouw aan haar lieve
broers
de wind neemt haar
bittere tranen mee
gevangen door
gespreide vleugels
gebaar van welkom in
hun harten
te lang getart…
brodsky
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 294 vanaf de Fondamenta degli Incurabili staar je
over het water naar het stille dodenrijk
zijn boot zal je brengen, daar waar je zal rusten
in nabijheid van haar, je geliefde Venetië
dampende mist, de sfeer van stilte dragend
het water, de tijd, licht en donker
heden en verleden, verlangen en vervulling
steen en vlees, liefde en afscheid
taal en…
Ode aan Bok de Korver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10 Ode aan Bok de Korver
Leg bloemen tulpen rozen boeketten
Neer op zijn graf
Want daar rust een held
Die zijn leven op het Kasteel voor Sparta gaf…
Het vrouwtje van Halberstadt
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.368 Hier zien we, mijnheren! een leerrijk geval
Hoe gaat het moedertje, schikt het nog al?
Ach danke, Herr Doctor, Sie sehen
Es köntte etwas besser gehen.
Kom! moedertje, kom! tevreden maar zijn!
Wij zien mijne heren, naar alle schijn
Zal de vita weinige uren
Of hoogstens een etmaal nog duren.
Ach lieber Doctor! ein Augenblick
Kehr ich zu Halberstadt…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
Wees niet de schroom'ge
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.677 Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen,
herdenken zwijgen doet;
ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen
zijn eigen treurnis voedt?
- Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten,
géen liefde vraagt, o kind;
- ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten
bij liggende' avond-wind....
En weder teder…
de dichter werkt met werkwoorden
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 51 mag
moet
wil
zal
zullen
willen
moeten
mogen
men zal
men wil
men moet
men mag…
Vogel ( ode aan Slauerhoff)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 384 Ik droom de reis
naar het verlatene
er te landen
als een reiziger buiten de tijd
Zonder ticket of bagage
snel als het licht kan zijn
langzaam als een oude vijver
overal thuis te komen
Ik droom de donkere wouden
de kale witte sneeuw
alle plaatsen tegelijk
keer er alle beelden om
Geen gids weet nog
Waarheen die reis zal gaan
Varen…
VORSTELIJK BEZUINIGEN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 222 beeldschone Maxima
smaakvol haar kledingstijl
iedere keer weer wat
fonkelnieuws aan
wat ze ook draagt is een
herbezienswaardigheid:
vaker hetzelfde zou
nóg beter staan!…
G.P.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 300 Losgezongen van de ruimte
onbewust zijn van de tijd
valt er om je heen een stilte
raak je wat je net nog voelde
in een paar momenten kwijt
Tonen,klanken,melodieen
maken soms wat in je los
zoals de wind in bomenkruinen
bladeren ritselend in het stille bos
Het geluid van zee en golven
eindeloos neerslaand op het strand
in het zweven van…
Aan mijn bureau
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 492 Mijn vader kijkt opzij
Mijn moeder toont haar lach
Ik weet, het is voorbij
Het is wat ik vroeger zag
Ingelijst staan jullie samen
Zo oud als ik nu ben
Jullie gezichten, jullie namen
Ze gaven mij een stem
Aan het bureau van mijn vader
Door de jaren verweerd
voel ik het nu nader
Hoe de tijd ons verteert…