Alle inzendingen over aan zee

Wendy is van een dochter bevallen Het kabinet is uiteen gevallen Gouden plakken in drietallen En in de zee, zwemmen nog steeds hordes kwallen!…

Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

De ronde van Bergen aan zee was heel zwaar en dat viel 'm niet mee, maar uiteindelijk vond hij zich niet meer zo rond, want hij deed aan een afvalrace mee.…

wellustig dansende witte vlekken de zee ligt lonkend aan het strand, lokt met lichtblauwe parels een enkeling trapt erin…

je kan stormen wat je wil mij blaas je niet van m’ n eiland waar het in alle rust zo heerlijk toeven is zonder jou met een zee aan nieuwe mogelijkheden…

Zon schijnt op de zee wolken vormen daar boven genoeg gestapeld geven land later water wat is dat prachtig bedacht.…

Met jouw boot, hoe we probeerden het land te bezeilen, de zee te bestraten, hoe we soms vergaten waar ons hart te laten.…

De Wolga is zo breed als de zee en bracht vaak schepen in de puree. Maar het moet gezegd : je komt beter terecht met de troika van Drs P.…

zwevend langs de kust verliest de zee haar gratie aan ranke pootjes drieteen dribbelt diens ballet in lijndansen met golven…

de storm geluwd wrakhout rest puinruimers maken overuren een milde bries het land moet droog de zee had weer eens kuren…

strooi zand in mijn hand licht in de zee zucht wind op mijn huid streel sterren in de nacht en zie zie strooilicht in het niets…

In de luwte van de duinen ontwaakt de zilte zee. In het zachte licht brengt ze haar golven naar het strand. Op deze laatste ochtend ben ik thuisgekomen en keer ik niet meer om.…

Deze ziel heeft zich over mij ontfermd, een weldaad, even raad wist ik er niet mee om samen tenslotte af te gaan naar die grote roze zee.…

Ik droom je onder een hemel die echoot als een turquoise zee die hoge golven blust Ik lispel je van je kruin naar je tenen tot je navel mijn lippen kust…

In de verte de zee, de branding en om het verlaten strandpaviljoen waait de zilte zeewind. Alle luiken zijn dicht, het terras is leeg, anders is het daar een bont- gekleurd gezicht. In de zomer ruik je de zonnebrandolie, het terras is dan in badtenu gehuld en je ziet er mensen hun ijsco's en frites smakelijk etend.…

De nacht is peilloos; waar de verte zwicht, Verschijnt, verdwijnt het wezenloze licht Van ene baken in de zee verloren. De boten, onbeweeglijk, gaan te lore. Ginds in de nachtelijke wederschijn, Schaduw en schaduwbeeld verschemerd zijn.…

Ik ben een boer op zee 60 schapen, 100 varkens ganzen en eenden bij vertrek Dat zijn karige rantsoenen bij de rats, kuch en bonen Slachten hoef ik niet de beesten gaan zo wel dood zodat er altijd vlees is voor de kok en de officieren hoog boven mijn stinkende stal waar ik emmers uit de zee hijs en de drek de spuigaten uit schrob…

Aangespoeld lag daar deze broze schat aan liefde Tussen warme korrels waddenzand Vers uit zee Het was Oerol dat ik me weer één voelde met het mooie Schylge Omgeven door de golven en de eilanders, de zilte lucht…

De zee stelt hier de wet. De mensen zijn zoals de aarde, zonder luchtigheid. Men incasseert gesloten iedere gril van God en zee. De grond is als de mensen, stug. Hij geeft onwillig mee aan ploeg en tractor in een nooit besliste, trage strijd.…

Ik loop door de duinen, langs de zee… Ik kijk naar de golven, wil met ze mee… Daarbij droom ik stilletjes over jou… Ik vertel de zee hoeveel ik van je hou… De zon schijnt, maar warm heb ik het niet… Ik sta bij de zee, met zoveel verdriet… Ik voel me alleen, zonder jou aan mijn zij… Jij was ongelukkig, nu ben je vrij… Zoveel schrik was er…

Zo graag zou ik een antwoord krijgen waarin je even warmte legt, maar jij hult je zo graag in zwijgen of in een woord dat weinig zegt, maar ik heb het daar moeilijk mee, dat zou je toch wel moeten weten - zo lang bevaren we de zee dat ik je nooit meer kan vergeten; de zee van leven en vertrouwen, de zee van vriendschap en geduld; we leerden…

In gevecht met de zee breidde elke genera- tie z’n privé polder uit, schiep de hoeve waar anders zee zou zijn; hij is meer dan boer hij is vorst op door hem zelf geschapen land.…

Mensen zijn verdwenen, het zijn alleen nog wij, de zee, het strand en de verhalen van verlangen om te mogen dromen als een kind……

Dan neemt de zee van al wat werd gebouwd van kunstig nest, tot mast van hout, zelfs stalen boten niets blijft gespaard er wordt immens genomen maar goede raad leidt tot de daad, er wordt een dijk gebouwd. Bescherm met man en macht wat kwetsbaar is, het mooie maar weet dat zee die wordt geweerd, toch voortleeft, als gekooide...…

de merels floten schoonden zij in pij de dichtbegroeide sloten nog voor de zee kwam Egmond aan de Hoef daar waar die andere oma ooit mijn vader droeg konijnen in de schuur stilte duurde daar een uur wij werden uitgeladen als een karrevracht plezier nog kilometers duinen toen gaf de zee ons zijn vertier op de uitgestrekte stranden…

en het zand Weten hoe je daar moet komen Want de druppels in de zee En de korreltjes zand Kennen het geheim Van het verloren land…

Doelloos dwalend, meegesleurd Met de grote grijze massa mee Maar ergens in die duisternis Schijnt een licht over de zee Dus kom en strek je hand uit Want ik draag licht voor twee…

Vrede is een zee van naakt zijn. Een zaak van anderen raken bij de huid. De kleuren wissen in de massa. Golven verankeren op een lens. De mens is een druppel. In zijn kleren valt hij op, het netvlies van de visser trilt in niets dan water.…

zal de natuur opnieuw herstellen wat haar allemaal werd aangedaan maar vandaag is er nog stilte ik wandel een eindje weg met mezelf en de zee…

en als we vannacht de ogen sluiten laat bodem voetvast zijn, liefste hard het zand uit "Amor en de Zee"…