Netgedichten

netgedicht (nr. 21.889):

drijfzand

bang ben ik voor zuigend zand
voor begerige waterkommen..
laat me nooit alleen
gaan slapen, liefste
verdwalen in die duist're spelonk:

eeuwenoud het veenbos
ver onder het moeras
waar beenderen rusten
van hen die verdronken
roestvrij een dolend zwaard

maar nu heerst de ebstroom
volle maan trekt zee van land..
en als we vannacht de ogen sluiten
laat bodem voetvast zijn, liefste
hard het zand

uit "Amor en de Zee"