Alle inzendingen over aan zee

eens schreven we samen zee ik keek in je hand en glinsteringen van zomer vulden de lucht met blauw, bloesems bomen, beminnen vlinders aarzelden niet, ze waren gewoon onmeetbaar en wij zee daarna zei je woorden van wolken, meestal vogels in regen rotsen roest rozen verscheurd en het water werd donker, de poëzie haastig in…

wind die zo alles verwaait mijn liefde voor jou in een zin Weet nu altijd mijn lief als de windmolen draait waarom ik de zee zo bemin…

De zee sloeg een arm om je heen de arm, die ik had gewild en stilzwijgend om je heensloeg Jij, de onbereikbare, alleen met waterlijnen in de vloed verstild was ik het, die de last droeg Van het niet kunnen vergeten en terwijl de zee verder de dag inging restte mij de eeuwige herinnering van iets, wat ik nooit zal weten Wat ik wel zeker…

Klus nu zelf aan hun biotoop Je weet de zee die is niet kuis maar de leiding geeft nog schoon water werk aan behoud van soorten voor later Recycle nu je eigen huis Bouw het om tot vissenkom druppel zuiver zout voor de zee van zolder opgelost naar benee Strooi vissenvoer rondom schar wijting en panharing zorgen zelf wel voor de paring…

De prachtige bloemen kleuren zee vlak voor me zie ik nu pas scherp in zijn volle schoonheid. Mijn wandelpassen worden heel zachtjes en behoedzaam. En mijn Liefste, die met me wandelt, begint vrolijk te dansen in een zee van schoonheid als een mooie gele bloem.…

Vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt Libië is mij te heet!…

Je adem zoemde in mijn oor en zong er wijzen, zacht, de zee weedroef neurde erdoor,- ...heel donker kwam de nacht.…

Onbedoeld verzand, ebt de zee langs mijn voeten, vol zomersproeten. Scheidslijn van de zee, kleur op canvas getekend, teer onder schoenen. Vandaag weer gevoeld of heb ik me dat verbeeld? Door zout gewassen? Groene maatjes, schubben van volkomenheid, zilte herinneringen.…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

in haar omheinde universum draagt ze het water naar de zee rijgt ze de dagen aaneen verliest ze de tijd uit het oog uit haar bewolkte hart verdrijft ze alle wankele waarheden neemt ze de huilende zee in haar armen weeft ze de rafelige randen van vergeten dromen tot een geheel in vergeten dromen dwaalt ze rond de stoffige gaten…

schets van ontwaken Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee - De lieflijke lamp van mijn dromen Verbleekt in de weifelende dag. Vannacht hebben beelden van licht Gedraaid door een duistere wereld Over de grillige zee; Nu sta ik pal in de lucht Met rode en witte strepen Als een vissersjong in een trui.…

Wat is zo anders hier dan thuis de wind van zee schone frisse lucht dijk en duinen langs de kust de eindeloze ruimte rust dikke bruine koeien in de wei - De Koog- buiten wat een mooie plek ik drink een glas voor het diner onder vlag gewapper richting land en richting zee het invallen van de wind enkele onwennige fietsers ze zijn er…

we pompen aardgas en of olie op uit zee doen er op het droge allerlei smerige dingen mee vangen straks af de CO2 en pompen het waar de olie weg kwam weer diep weg onder de zee en dan zie ik wat u en ik niet zie een oplossing van niks potjandorie gemakshalve maar te benoemen tot een moderne vorm van kringloopeconomie *…

De zee ruist, bruist. Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

zachte wind streelt gedachten die uitzien over zee waar palmen mee bewegen fluistert de zon je bent niet alleen…

M’n ogen, Dwalen over het oneindig Verre landschap, Naar de horizon, Van over de zee naar de bergen, Door valleien naar een huis, En in dat huis, .... Zit jij!…

Terwijl wolken het zonlicht roven, vliegen vogels rusteloos naar de zee. Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

Gulle golven geven wat de stilte en de zon niet veranderen als de dode wind fluistert en bemanningen zwijgen omdat de zee hun offers niet meer wenst…

Wakker worden, in dode lakens, Rozen zonder doornen, kreukelvorm vrouwmens Je bent als pijn, vervlogen over zee, Zonder me te wekken, ging ik met je mee…

beeldschoon stolt je traan in diepe zee vergeten wee in zachte steen gegoten schroeiend verdriet voor eeuwig ingesloten.…

aan een boswachter uit wijk aan zee vroeg ze past u op hout? hij zei nee het is niet wat u dacht want als boswachter wacht ik met smart op de nieuwe premier…

In een zee van woorden stond ik daar, ALLEEN! letters uit de branding stroomden om mij heen, 'k probeerde op te rapen al wat mij bewoog, maar hoe kon ik weten, dat het mij bedroog?…

Ik wou je in een haiku vangen maar 't lukt me niet je bent als een dolfijn in open zee je ontspringt de dans je ontkomt me telkens weer…

In de tuin van mijn herinnering, Pluk ik de bloemen van ons verleden, En langzaam wakker wordend, Zie ik door de troebele zee van tranen mijn lege handen....…

Bijna niemand heeft ze alsof gestolen smaragden het licht weerkaatsen na gedolven uit keiharde rotsen ons in vervoering brengen en meetrekken in zee…

Wie in zee plast hoort men straks kraaien ...…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

vrijdagavond badend in een zee van kleurrijk licht verbergt de stad zijn zwakke plekken pijnlijk drukt vergankelijkheid zijn stempel op de badplaats…

o grote moeder wieg me in je armen en zing een lied van zon en maan van zee en aarde van leven, dood en leven…

Op de vloedlijn van de zee Waar de nacht kwam praten Hielden we het samen met z'n twee Héél zalig in de gaten…