Alle inzendingen over aangenaam

Ik zag vandaag, met zo’n papieren bril Een pornofilm die aangenaam verraste Ik kon een virtuele vrouw betasten En daarna ging ik virtueel van bil Alleen het hoogtepunt was even slikken Toen ik die man op mijn gezicht zag mikken…

Nog is het geen winter Het loofbos heeft zijn herfstjas nog aan Zo aan het einde van de dag Tovert de natuur ons een fraai schouwspel voor De laagstaande zon, het glinsterend lover De mistige deken die over de landerijen hangt Dra zal de kou invallen Nu nog is het buiten aangenaam toeven…

het leven echter kan soms zó aaibaar zijn je kunt het omarmen en stevig vastpakken en het zal je nog aangenaam verwarmen…

Voordat men sterft is men vaak terminaal. Alvorens dan voor eeuwig af te haken Wil men het nog gezellig voor je maken, Verwennen doen ze jou dan optimaal. Heel stiekempjes lijkt het mij wel eens fijn Eén piepklein dagje terminaal te zijn.…

Oogverblindend en aangenaam kuierend in de wind. Tegen elkaar gevleid, teder bemind. Kortstondig maar mooi, de herfst vandaag. Koud voor mij, maar de kleuren zie ik graag.…

Een mens wordt dikwijls aangenaam verrast door wat hij vindt in eigen kledingkast.…

Muziek die ten Diepste drijfveer Was van buitengewone Persoonlijkheden - Take Five waarmee Tientallen generaties Studenten hun studieleed Op benauwde kamertjes In de binnenstad Aangenaam verzachtten En de Canto die Voor miljoenen mensen Het lijflied werd van Hun eigen onsterfelijkheid…

de jeansblauwe bodywarmer destijds aangeschaft in Windemere (in het Lake district) houdt mij op frisse dagen nog altijd op temperatuur als je iets aangenaams zou moeten cijferen dan gaf ik een dikke acht als dank voor het warm houden van mijn bij vlagen zó kwetsbare lijf…

Als Sarah straks de 50 jaar bereikt, Verstaat ‘zij’ dan de kunst van staande plassen En laat ‘zij’ zich ook aangenaam verrassen Als ‘zij’ die ochtend in de spiegel kijkt? Een vraag, die plotseling naar boven kwam: Ziet Sarah Sara, Sam of Abraham?…

Met lichte tred – loop ik door gesproken zinnen een nevel van zacht gesluierde woorden daalt - als een voile over mijn gedachten waar beelden vervagen voel ik een streling aangenaam - zijdezacht vleugels van liefde door de wind gedragen beroeren mijn hart…

Ik heb de kabel er maar uitgedaan Ik durf geen nieuws en Nova meer te kijken In elke uitzending weer nieuwe lijken Zo zal het deze week ook wel weer gaan Ik keek een oude Derrick en genoot Daar ging, heel aangenaam, maar één man dood…

Ben jij het wachten dat alles aangenaam maakt ? Of verlies ik wat ik niet meer kan geloven als elk kruis op een vraagteken lijkt dat jij weer betovert met een lach die ik eindeloos beminnen kan ?…

Blauwe hemel en een aangenaam gevoel, op de huid die mij begoed voor alles van buitenaf. Mijn zintuigen staan open, om geluiden op te vangen, van de beiaard, daar hoog in de toren. Hij wordt beminnend bespeeld. Hij vleit zich tegen hem aan, om zijn tonen prijs te geven. Hij overrompelt iedereen, door de seriniteit om zich heen.…

En in een vage droom zoek je troost bij je meest dierbare aangename metgezel: de eenzaamheid, eeuwig trouw aan je zijde. Je lacht naar de zon en koestert haar warmte.…

Nu de code gekregen voor aangename ontdekkingen. Mijn leven lang kan ik dat nu bewaren, wat vroeger onbeantwoorde vragen waren.…

kinderlijk en wat plechtig kust zij licht de envelop als bezegeling voordat deze in de bus verdwijnt door gedachten aan wat komen kan raakt ze in een aangename roes klein gebrek is geen bezwaar, had ze nog geschreven haar handreiking om hartstocht weer in huis te halen niemand is perfect gelukkig…

pluk niet verdraaid de dag voordat je ontmoet tijdens het flaneren buiten in seizoenen echoot de lente met vrolijke beat vogelgefluit geprent tot aangenaam allround luisterplezier waar een mens blij van wordt wordt je steevast enthousiast begroet door de onvervalste natuur…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…

Dicht opeengedrongen hangen lichtgrijze wolken koel en zelfvoldaan boven de weidekreek die aangename dreiging laat waterrimpels blij huiverend voortglijden naar verhoopte ontmoeting in het wiegende riet vinden ze hun bestemming die allerlei vragen en oneindigheide bewaart.…

Zweef, mijn kind, op de adem van de wind zij stuwt je hoog en naar beneden weer Gelijk een bries, aangenaam verkoelend, en de storm in wording die het zachte hart verjaagt Overstijg, mijn kind, de kleuren van seizoenen nimmer zullen zij raken aan wie jij eeuwig bent…

vannacht heb ik met mijn hand op je borst geslapen waande me onder Siena in “ le crete” waar krijt en golvend koren samen rijpen af en toe kriebelde er iets in mijn handpalm een oneffenheid die aangenaam verpoosde totdat jij je omdraaide naar het licht donsveren dansten…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

In 't aangenaam gewest, waar nooit het groen verdwijnt, Komt nooit d'onvruchtbre winter beven. Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

Zwijgzaam als ik ben Wil ik luisteren naar geluiden Naar klanken aangenaam En vooral melodieus Woorden die het goede fluisteren Gemeend en zeker serieus Ik zal ze schrijven op witte vellen En mij verre houden Van enig commentaar Later wil ik ze zwijgend lezen En slechts denken; “Ach, laat ook maar.”…

die verdomde autocorrectie gooit constant roet in ’t eten, ik typte gewoon “aangename verpozing” maar dat veranderde ineens in “zaadlozing”, tja, een afspraakje met Marie-Hélène kan ik nu wel vergeten !…

Weet dat er klanten komen die veeleisend zijn, brutaal als je die kan intomen is dat aangenaam voor àllemaal.…

smachtend als hete zomerzon ervaar ik het gevoel van jouw verhelderende lach zwoel als een onweer nabij voelt jouw aanwezigheid druppelsgewijs verfrissend als zondvloedregen proef ik jouw kussen in zomersmaak aangenaam in rustende armen overvalt de nacht die blijvende dag…

ik zie de lucht het land en strand veranderen van perspectief wat koud en stormachtig was wordt langzaam zacht lief en open in een samen kijken het ondergaan is aangenaam voel vleugels van vogels in de lucht de vrijheid van hun vlucht zie schaduwen lichter worden in de zon de wende zet nu alles om…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

Het praat, het schatert, slaat hier en daar op schouders en kan aangenaam gezelschap zijn. Aangedaan ook wel eens, maar dan verborgen achter grimassen. Het masker wordt wel flexibeler in de tijd. Verwijten als zou het aangeboren zijn snijden geen hout. Of zou het toch aangeleerd zijn door moeder.…