Alle inzendingen over aanvaarding

Gods mateloze genade is een sterke steunzuil bij geloof en schuldbesef deze woorden konden eens verleidend vragen aangenaam wezenloos lui en berustend de Blijde Boodschap te horen het denken aan steeds vergeven mocht de levensdrift ontvangen van het kuiken in 't ei dat tegen de schaal hamert.…

Subtitel: Resignatie (=berusting) Twee decennia en vijf vaak lastige en lange, rare jaren Jij stond stil, terwijl de tijd op stoom was en ik jouw lot bitter gadesloeg 'k Zag jou lachen, veel meer schrijven vervloeken en ketteren maar uiteindelijk met mes tussen jouw ivoren wachters glansrijk zegevieren...…

Die kijk leert ons aanvaarding. Leert ons rustig onbegrijpen. Leert ons mediteren en beleven. Laat ons tijdloos zijn.…

We vinden misschien vrede doorheen de jaren omdat we leren aanvaarden.…

het stormseizoen is begonnen als ik mijn ogen sluit hoor ik dan nog wel de vogels zingen het zoemen van de bijen en het ruisen van de wind zal ik het missen de geur van pas gemaaid lentegras het stuifzand op een winderige dag en het rood van de ondergaande zon hoor ik dan nog wel het fluisteren van overleden stemmen of zullen woorden…

Bemind en gekoesterd, van harte aanvaard, de start van zo'n leven een koninkrijk waard!…

Uitgekotst door golven was jij het strand waar ik aanspoelde voelde de warmte waar op ik lag aanvaarde de dag een naam geboren sporen getrokken in het natte zand.…

Badend in de weelde Van zo maar een dag Waar liefde heerst En vrede zelfs de Nacht verbleken doet Kan ik zo maar Aanvaarden de vriendschap, het geluk, Het leven, en zie 't Is goed…

Iets beters schoot het webteam niet te binnen Dus meld u aan, aanvaard het ongerief Uw oordeel houdt ons scherp en creatief…

Voor dames die de kleren van mijn lijf af rukken: de directie aanvaard geen verantwoordelijkheid voor zoekgeraakte stukken. Bent u achteraf iets kwijt, heeft u van uw daden spijt, val mij niet lastig met uw nukken!…

aanvaard mij in het lijden aanvaard mij in het gaan want zachtjes, heel zachtjes vreest hoop mijn eigen naam raak mij in de schemer of langs een late weg het stille zal steeds luider slaan in’ t zwarte weefsel van de waan zie het trage op mijn ogen de woorden die ik achterlaat de dood zal jouw rivieren breken in de bedding van ‘t blauwgebleekte…

Onszelf aanvaarden. Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

Aanvaard mij in mijn stille zijn als ik verdwijn in een schelp of in een steen daar ligt de bron die leven geeft zoekend in balans daar ligt het zijn wat niets verwacht niets wil niets moet en zichzelf ontmoeten wil zoals stil op de huid van mijn lief.…

Stilte bij aanvaarding is glimlachen. Stilte tijdens de ademhaling is aandacht. Stilte in een oneindige ruimte is liefde. Stilte is….…

Het geld, dat door de lockdowns is ‘gespaard’ Wordt dan door ons in grote dank aanvaard.…

Buig voor gezond verstand, aanvaard geleden verlies. Overwinnen is mooi, waarheid wat ik verkies. Afscheid van koppigheid, die eigenschap toegeven. Ik hoop met heel mijn hart dat ik dat ooit nog mag beleven...…

ik zou wel kunnen genieten van deze zomerse herfst die nog volop bloemen draagt als ik anders was ik zou wel kunnen aanvaarden de moeilijke wegen die ik nu bewandel als ik anders was ik zou wel kunnen blij zijn met de vrienden die ik heb niet zo vol verdriet als ik anders was…

Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

En ik gaf je een laatste kans, je plek te aanvaarden dat opgeklopte zijn een beetje in te binden maar de macht was zoeter de bewondering de status ik ben jou alles als je kunt shinen terwijl ik fluit en klap maar wie ben je nu een man met volgers.…

Mensen die dat leven aanvaarden zoals het is, zijn niet hulpeloos klein, maar moedig groot.…

Het afscheid van toen is de aanvaarding van nu.…

Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

Het leven heeft de crisis in de genen De inhoud van de loonzak zakt omlaag De oude dag ligt loodzwaar op de maag Verzorgingshuizen zijn straks al verdwenen Na eenzame aanvaarding van het lot Blijkt ook nog eens de hemelpoort op slot…

laat je dragen door diegene die sterker is neem de liefde van het hart dat voor je klopt aanvaard het geloof in een nieuwe morgen doorleef de wond maar ga en sta op! vind de bloemen de liefde in elke knop…

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

ik blijf aan je zij verwachtingsvol blij voel ik je vingers haken kijk opzij hoe onze blikken elkaar raken hemel maken zonder bed liefde in het net onze lach is de ontlading samen in aanvaarding…

Aanvaard, o lezer, zij die ’t werk verricht Bewonder vast haar naam in dit gedicht…

‘O Koninklijke Hoogheid, ik ben Weekers Beschadigd kom ik mijn ontslag aanbieden Ik wist echt niks van die Bulgaarse lieden Het zijn verwerpelijke moneymakers’ ‘Ontslag aanvaard, regeer niet door de leugen Daar was mijn lieve moeder ook al teugen’…

Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…