Alle inzendingen over aards

zeekleurige ogen plengen zoute tranen intriest verhaal grijze hemel kleeft op kleurloze aarde even ontdaan woorden zijn nu nutteloos maar ik ben er dat volstaat voor jou ik laat je uithuilen en blijf nog even…

gelijk de avond over aarde dwaalt met grijze vingers rust’loos graait naar alles wat zijn schemer kan verstoren sluipt de nacht in mij maar zoals het maanlicht zwijgend duister ademt en tot hellen daagt wacht ik stil op morgen…

Worteling zuigt uit de aard gaat gepaard met wriemelding. Sapstroom tot de kroon geschorst getorst deelt verdeelt takkenbos. Lot en lover veel getover met bladerdos. ademt, wasemt, bloesemt woning voor winterkoning.…

Bovenop dat immense duin, bedwelmd door licht, verloor ik mezelf tussen wolken en aarde. Onzichtbaar voor altijd - de sterren. De maan - verdwaald, uit zijn omloopbaan geslingerd, met blindheid geslagen. Ik sloot mijn ogen en hield op te bestaan.…

het was een dag waarop stilte voornaam de gedachte opende aan wie je was en bent in die rust was ik ben ik nu hier met deze woorden om te begrijpen te weten de leegte is er geen en nooit geweest nog steeds is elke dag een volgende een stapje naar jou een nieuwe morgen op mijn aarde…

Je bent de hemel en de aarde, Je bent degene van wie ik hou. Je bent voor mij van grote waarde, En ik hoop ik ook voor jou.…

De lentezon liet zich weer zien Het was al tegen achten 'k Ontwaakte om een uur of tien Dus moest ze even wachten Maar toen ik in haar ogen keek En zij mijn lach ervaarde Toen wist ik Net als gisteren 't Is heerlijk hier op aarde…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

Een rivier zonder wateren is het land zonder aarde. Een boom zonder blad is een dag zonder dat ik jou heb gehad. Zonder jou ben ik vrij, maar ik voel me meer een lege batterij.…

De blauwe storm Met witte schuimkoppen Kent geen genade Hij beukt tegen de aarde aan Alles verzwelgend In vergetelheid Restjes vindt men later terug Die wijzen op Een wederzijds treffen Oorverdovend maar sereen Genadeloos De blauwe storm…

Hoe kan stilte roepen als koud en kil het blanke vel tart vergeet die laatste regel waar afstand wordt bewaard en draag haar over water geen golf zal meer koppen en schuim zal vuisten laten aarden in thuis…

zij proeft de wrange smaak wanneer ze spreken wil in onverholen woorden hoe jij uiteenbarst en bijtende letters braakt met voeten in vuile aarde verstomd dicht zij het gat met loze zinnen voor eigen rekenschap…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Ik wil je noemen echt… als de aarde teder… als een bloesem in de lente zacht… als een moeder voor haar kroost ik wil zingen je naam jij mysterieus als het wezen van elke vrouw en toch vol liefde voor de dingen des levens intens schouwend…

Elke morgen hoor ik hen weer met hun hoge stemmetjes, hun klaterende lach; ze maken mijn ziel weer jong - halen me uit de sporen vanzelfsprekendheid en tille me op tot hun hoogte: dicht bij de aarde kijkend naar omhoog.…

Flirten, we zijn er te oud voor te lang droog gestaan maar, de aarde is nog vers dus kom bij me mijn wortels zijn krachtig hou me vast laat me niet meer gaan we zullen samen reizen we verplaatsen de zon.…

achter gepeins over gemis schijnt vaag de kans voorbij de schijn doemt soms de oplossing bij de intuïtie ligt vaak de waarheid kom van je wolk verwarm mijn aarde beleef de liefde zonder voorwaarde…

Maagdelijk wit bedekt het de aarde, zo schoon, sereen en puur. Ik aanschouw met warmte dit wonder der natuur!…

Beide handen op de tegenpolen ondersteunen, dragen de aardse last alles draaiende houden rond een as die niet van haar is. Als we elkaar omarmen in kalmte, omhelst de tijd haar even met stilte.…

wij lagen precies op die grens tussen noord en zuid LVGDVNVN hier en nu nu bestaat niet de taal is dood gegaan in een ander universum zijn wij geen aard wezen beweeg maar op het ritme dans maar door de tijd geeft geen gehoor.…

Het schijnt een ordinaire rekenfout Dat onze aarde opwarmt deze eeuw. Kijk ook maar uit het raam: een dik pak sneeuw En elke ochtend is het stervenskoud! Zo levert de natuur met sneeuw en ijs Van deze fout het afdoende bewijs.…

ik dicht met jou een dichterslied door de jaargetijden in vrijheid van vogelvleugeltjes geboren rond mei rozenzomers blij kleurig als een troostblad rond een grijze herfst vlammend warm wanneer de aarde winters sterft…

liefde geurt naar overgave wanneer mijn kleinkind met haar vingers tekent over mijn gezicht jij bent de liefste aardser dan aarde rook de liefde toen ik door het stof het eindige met jou kon zien en wij dat aan elkaar beleefden…

Tussen geboorte en dood wordt het leven geleefd in liefde, ontdekking, onthulling en ontrafeling bezongen in onze innerlijke wereld om uiteindelijk van dit aardse bestaan afscheid te nemen in tijdloosheid te gaan en herinneringen worden geboren…

Elementen Sex Aarde Water Lucht Vuur Strand Zee Wind Zon Lijf Bloed Adem Kracht Penis Zaad Hijgen Klaarkomen Vagina Vocht Kreunen Orgasme…

Wachtvelden sterrenlicht kantelen de aarde. Oeroud ruisen vult de nacht met dit weten: er is geen weg terug, de verten die ons daar tegenstaan willen in ons geboren worden.…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

de kou tikt op de ramen hoor hoe de hemel schreit en haar aarde bedekt met witte tranen kil haar gemoedstoestand, omringd door stilte die zachtjes door de pijn snijdt brandt binnenin het verlangen naar immense rust…

Een scenario wat je niet bedenkt, is nog niet bedacht, een voorstelling die je nog niet ziet, is nog niet op toneel geweest, een boek wat nog niet geschreven is, is niet uitgelezen, een kind wat niet geboren is, nog niet van deze aard, en toch: is van tevoren al uitgestippeld, heeft men bedacht, gelezen en gezien wat er geschreven…

ik kwam daar bij de hemelpoort raakte het volmaakte maar was nog lang niet klaar met al het aardse meewarig kerfde petrus mijn stok zag de onvoltooide sneden hij lachte wat zei met warme stem jouw geluk wacht nog beneden…