Alle inzendingen over aards

Een scenario wat je niet bedenkt, is nog niet bedacht, een voorstelling die je nog niet ziet, is nog niet op toneel geweest, een boek wat nog niet geschreven is, is niet uitgelezen, een kind wat niet geboren is, nog niet van deze aard, en toch: is van tevoren al uitgestippeld, heeft men bedacht, gelezen en gezien wat er geschreven…

ik kwam daar bij de hemelpoort raakte het volmaakte maar was nog lang niet klaar met al het aardse meewarig kerfde petrus mijn stok zag de onvoltooide sneden hij lachte wat zei met warme stem jouw geluk wacht nog beneden…

En stof dus voor een uitgebreid discours Over een noodplan voor Moeder Aarde. Verhuis gewoon, tracht ik ze voor te liegen. Hoewel, zo’n beestje kan geen meter vliegen.…

Geen dood, geen oordeel, geen hel, alleen de hemel rondom de aarde. Het fijne gevoel van zalige verrukking, dat is genezing. Het zijn die ik ben, genezen en bevrijd van alle ongemak. Een stille glimlach omhelst de woeste wereld om te genezen.…

Een eigen schouwburg èn een eigen beeld Had Willem Wilmink al verdiend bij leven Ze mogen hem gerust dit bolwerk geven Na alles wat hem reeds werd toebedeeld Zijn repertoire blijft echter verder reiken Dan alle al te aardse huldeblijken…

als de mist dichter wordt dan flarden woorden in takken ronden bomen in wortels hun werkelijke aard en dansen witte wieven tot op de bodem en dat gebeurt alleen als de mist dichter wordt 't is niet geschreven en zelfs ongehoord…

De zee schijnt te bollen onder het gewicht van de aarde. Een kromming van de waarneming, voor wie maar lang genoeg staarde. Land wordt heet onder de voeten, als zelfs de zon een bezoeking is. Maar alleen voor verworpenen buiten begrip van enige kommernis.…

een viervoeter op twee benen zonder vacht zonder staart puur natuur naar bron en aard blaf en grom ik tot de god die zielen maakt die beesten mensjes inblaast en bid dat zij dit al te kale bekleedt met al was het maar een beetje geest…

Letters die ik schrijf met zwarte inkt in vele kleuren als bloemen groeiend uit kleurloze aarde zal eens ’t papier waar de woorden staan geuren als rozen in stil vertrek zelfs doden doen glimlachen.…

Op het strand Waar hemel en aarde Elkaar raken En waar de vloedlijn Zich in eindeloos Herhalen verplaatst Ben jij er met Trippelende pasjes bij Om over de echtheid Van dit leven te waken En elke strandgast zicht te Bieden op de oneindigheid…

nu de lucht geklaard is wil ik de aarde loslaten misschien ben ik morgen al voorbij de zon geef je me nog een kus voor ik aan gewicht verlies of wil je nog even praten over de allermooiste dag die in een nacht begon alsof het een vlinder was en wij de vleugels…

U die er bent Van de late Avond, als ik Slapen ga, en mij Het volle zicht Gunt op die Grote ronde maan In het oosten, En mij weer Verwelkomt in Het westen als Ik 's morgens Wakker word - U die er bent Ook als ik De aarde heb Losgelaten…

Vannacht zijn wij een tekstschrijver verloren Begeleid door vuurwerk kwam hij bij de poort Op aarde leeft zijn schrijfwerk altijd voort Een hit van toen is immer nog te horen De tekst is functioneel en actueel Maar Herman Pieter schreef het origineel…

Er niet om gevraagd En toch onverwacht Gekregen, mijn plek Hier op deze aarde, Geworpen op het Aangezicht van Deze wereld die Buiten mij om Geschapen is De crux van Het menselijk leven Is hoe om te gaan Met deze geworpenheid Om er toch iets Zinvols, iets goeds Van te maken, Een bijdrage te Leveren aan de Menselijke…

Zij is niets dan een droom van voorbijgaande aard daar zij woorden hanteert gelijk een geheimschrift waardoor zij zich alleen door hen begrepen voelt die dezelfde taal bezigen zij nodigt hen uit voor een dans vol verleiding tot in de rokken van de nacht…

De aarde rukt mensen in de diepte mee De dood Een mensenzee Een ander landschap ontstaat een natuurdaad Is die wijs De man met de zeis? Het land in verscheurde toestand Wanhoop Ontbering Hierin schuilt geen lering…

ergens moet het zijn een soort verwilderde tuin van oude stilte de boom voor het huis zacht wazelt hij zijn verhaal niemand begrijpt het het heeft geregend de tuin dampt goede geuren aarde die verlangt -------------------------------- uit: 'Ik ga maar en ben', 1981.…

in diepe zwarte aarde woelt verschrikking verstard en koud platte schrale grond in bevroren onschuld waar geen boom groeien kan huiverend hier zijn in verborgen duister waar jij zo voelbaar bent…

Ruisch uit de hemel van mijn peizen, Zingende gouden pracht, Over de aardse vreugdpaleizen Van een verhoogd geslacht. Twijfel, deemoed en zorgen Scheuren voor zon als grauw gewolk, En mijn dag verstrekt een morgen Aan een trotser volk.…

Wat is er veel ellende op de aarde Verliezers bij de vleet op alle fronten Gloort er nog licht aan verre horizonten Ach Lucebert wat is er nog van waarde Gelukkig is er nog Vandaag Inside Waar elke haan voldaan victorie kraait…

ik wil zijn waar ik nooit ben, zoiets als terug naar de bron ik ben in mijn rede gevallen en noem haar goede afloop, het binnenste van bereik, een einde aan bestemming dan heet het verlangen vergeefse moeite, is het paradijs op aarde een paradox dan ben ik het 'hier' en jij het 'nu'…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Ondertussen, kijkt onze aarde geduldig toe, hoe mensen elkaar bestrijden. Hoe een plaag vanzelf verdwijnt.…

(theme for a dream) van alle aardse vormen die ik ken hecht ik aan de driehoek die diep verscholen bij mijn lief het huis blijkt waar ik thuis mag komen zie daar het thema van mijn dromen…

Soms valt het licht er zonder splinters gruzelementen Soms staat het licht weer op poetst zich schoon de aarde van de duivel of het stof van een demon Soms valt het licht samen met een gedicht dat zegt iets van de dichter.…

Er groeien bollen vreemde bollen in m'n tuin Voorjaar beschijnt met 'r zon de wondere aarde Die baarde... -blijkbaar- deze reuzenbol omhuld door sneeuw Het is 'de ontdekking van de eeuw' en dat: in de tuin van 'n dichter.…

Op aarde kun je dan geen stap meer zetten En nog eens 50 jaar die snelsonnetten!…

Bloemen, sterren, grassen en de zon Nemen voortaan het bedoelen over Van de kleine mensen op de aarde. Want de werelden die in hen zijn Moeten wachten op het mensenwoord Dat hun zeggen zal waarom zij werden Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

Om die miljoenen die hij had vergaard, het meest profijtelijk te investeren, liet zanger Bono zich goed adviseren, steeds zoekend naar het paradijs op aard'. Hij die tot hulp opriep met veel gevoel, ziet blijkbaar ook zichzelf als een goed doel.…