Alle inzendingen over afscheid van sigaret

rotsrand een gapend gat beheerst ons zicht zeer nabij, naar omlaag een steile wand verder weg toont de hemel zijn immens gewicht; een oneindig uitdijend gewelf dat mijn bestaan verengt, ongrijpbaar voor mij als mens mijn gedachten worden allengs, als gedwongen, naar binnen gericht op zoek naar een laatste wens het afscheid…

Mijn verlangen, mijn geluk, mijn wensen Het vaarwel van dit bestaan Mijn afscheid, adieu mijn mensen Ik moet een stukje van mij laten gaan. Het wordt nu stil om me heen Alles beweegt ondanks het stilstaan van mijn tijd Met mijzelf eindelijk alleen Ik en mijn eigen eeuwigheid.…

ik zit en doe mijn ogen dicht, wat zal de toekomst geven, ik denk aan de lijnen op jouw gezicht, die lijnen vertellen veel over jouw leven. mijn gevoel laat ik gaan, ieder heeft zijn eigen verleden, maar wat ons ook is aangedaan, samen moeten wij op weg naar het heden. teveel tijd is er al verloren, misschien heeft het zo moeten zijn,…

vandaag zal ik de man worden die ik voor jou had willen zijn jouw woorden zullen de weg wijzen in mijn dromen van vroeger mijn weten zal leven in ons verleden de idealen zal ik veroveren en aan mij onderdanig maken ik zal bewijzen dat wat we ooit dachten maar nooit deden, ons verwachtte ik zal voor ons beiden leven maar weten…

ze raadt de dagen nog in vlagen ziet geen licht of donker meer levend heeft ze zich begraven en daar leg ik me bij neer heel lang heeft ze zich verzet ging niet voor, maar achteruit het te strak knellende korset werd steeds meer eigen huid nu haar ogen uitgekeken zijn kan ze het leven laten rusten vertrouwend op een duisternis die níet…

Lees dit eens even door terwijl ik je ogen volg die langs de letters glijden en lezen van de spijt die beduiden dat mijn leven slechts voor jou is bestemd Ik kan de oerknal niet terughalen uit de jaren die zijn weggeleden zoals een droom die onwerkelijk leek te zijn om dán te worden beleefd terwijl jij de deuren sluit Het papier in je…

we verloren onze verwondering en onschuld Morpheus - ook hij - omarmt ons niet langer de poëzie in onze ogen verdween als een dief in de nacht gelaten staren we naar het lege huis een regen van as verandert ons in onherkenbare vreemden voor elkaar…

Misschien komen de tranen later als je in mijn dromen verschijnt mij weer laat stralen misschien is zo’n afscheid beter een levende herinnering die geluk laat herleven leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

dat ik nu voorgoed afscheid van je nemen moet je uit mijn leven verdwijnt verboden terrein wordt jij die mij jarenlang met open deur verwelkomde verwarmde en beschutte getuige was van mijn verdriet in jou mocht ik wonen bij jou was ik thuis in je wijdgespreide armen vond ik blind de weg naar huis…

Huid op huid die laatste nacht Onleesbaar geschreven bladzijden Op een blanco schutblad Haar armen als een Omslag om hem heen En in haar handen het slot Of lag dat in de zijne? Om alles heeft zij gehuild Die nacht. Om hem, om haar Om de krater die geslagen was En waarvan zij de diepte Voorlopig nog niet peilen kon Was liefde een tijdbom…

~ laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen jouw lippen dicht ik met een laatste kus die eeuwig zal leven in geklaarde lucht ~…

’s nachts als ze me kuste legde ze woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn maagdelijk witte servet nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige muzische schone die mijn lakens deelde en daarna vernevelde om de volgende nacht weer verfrissend…

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

Hoe ze kalm naar de overkant staart als mediterend licht zo koel, zo zacht onaantastbaar maar toch rakend in een stilte in een streling van tijd het kloppen van haar hart dat geruisloos naar het mijne overgaat.…

Gouden schemering: een mooie laatste avond – maar liefst niet vandaag.…

Alles gaat voorbij met of zonder reden Wat er eens was is slechts verleden Alles gaat voorbij is plots gedaan Loslaten een must om verder te gaan Alles gaat voorbij de jaren in tijd Herinneringen… die blijven altijd Alles gaat voorbij zo is het bestaan Afscheid nemen nieuwe weg inslaan Alles gaat voorbij En we groeten elkaar…

Gisteren heb ik me van je losgeweekt in duizend doden, vandaag drink ik uit eigen, zilte zee Jouw smaak tilde me niet over kosmoszeeën maar houdt me uit mijn slaap, en voert me nergens heen Was het ooit zo bedoeld in de sterren, die ogenblikken zijn zeldzaam nu, steeds minder op den duur Je afdronk blijft puur, dat wel mijn schat, maar…

HET AFSCHEID Ik ga er mee stoppen Ik ga lekker op atletiek En ga mijn lichaamsdelen trainen No more sweet poems voor goed voor altijd voor even voor mijn fans voor mijn moeder voor de kindjes voor de oudjes voor de winkelketen De Spar voor nu voor later voor een ander voor altijd Dag lieve mensen Daaaag Doeegh…

gisteren heeft een beminnelijk mens de wereld veel te vroeg verlaten vandaag veeg ik de eerste bladeren wat trager bij elkaar in ‘t besef dat het leven breekbaar is haar geheimen diep versluierd houdt aan alle seizoenen onderhevig blijft waarin vogels naar verre oorden trekken, het kleurend blad verwaait stilaan verweert waarom…

Ik heb een veertje over zee geblazen gewenst dat het een hart zou vinden waar het overheen kon strijken Ik heb mijn dromen losgelaten verlangen naar het onbereikbare schroeide een brandmerk in mijn hoop Ik heb mijn tranen laten vallen in de zee en getracht op te gaan in het oneindige Ik heb mijn voetstappen op het strand gelaten en…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

Precies als ongeveer een jaar geleden verlaat ik in de barre wintertijd mijn huis en haard, mijn schat en deze site en keer na een kwartaal terug op mijn schreden. Op vrijdag dertien februari dus hervat ik deze snelsonnettenklus.…

Wat zeg je als je iemand niet goed kent wat zeg je ten afscheid wat zeg je, als je van iemand niets weet wat zijn de laatste woorden? Tot ziens? Wat denk je als je iemand ziet lopen al jaar en dag, al 15 jaar lang wat denkt een mens dat is te hopen dat ze bij ons blijft heel erg lang Tot kijk?…

De dood rijdt voor me uit Wijst me de weg naar het begin van het einde Ik sluit mijn ogen doe de wereld langzaam dicht Zie in het donker mijn bestaan verlicht…

Als alle woorden zijn gesproken en alle dingen zijn gezegd Als alle letters weer verdwijnen en alle zinnen zijn verzet Zal jij me dan nog bellen of stuur je nog een sms of ga je me gewoon vergeten verplaatsen naar de prullenbak…

hey beer weet je waar je naartoe gaat als je oud bent en grijs net zoals onze oma mama zei "ze gaat op 'n hele lange reis" hey beer weet je of je dan ook nog kan zien neem je veilig mee hoor beer da's leuker bovendien krijgen we dan vleugels achterop onze rug hey beer dan vliegen we samen stiekem naar mama terug ©Lady…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

Voor de laatste keer loop ik langs je heen voor de laatste keer groet ik je voor de laatste keer open ik de deur voor de laatste keer werp ik je een kushand toe voor de laatste keer pak ik de bus naar huis terug voor de laatste keer kijk ik omhoog naar je raam om te weten dat je er niet, nooit meer zult staan, om me na te kijken en morgen…

De leegte die aanspoelt op het stille strand in de vorm van golven met schuimende koppen Laat steeds weer een restje achter van wat ooit in het verschiet heeft gelegen al wat rest is wit Helmgras schudt het hoofd hoor de wind fluisteren zoals grijze wolken de zee kussen voorspellen zij niet veel goeds…

Hoe jij liep in die storm bij het lage tij, hoe je me volgde langs die lange regens hoe je met me danste ik zál dat nooit vergeten nu is jouw akker verdord het graan te lang gerijpt de schoven omgewaaid en de stoppels op het land braken hun laatste adem ik mis je hand, de dagen in je ogen en sinds mijn laatste droom dicht ik jou in…