Alle inzendingen over afsluiting

Diepte van gedachten niet uitgesproken met woorden of door blikken van ver gekend ingekeerd wezen achter gesloten deuren afgewend uit zicht geopende luiken ook al is de poort dicht.…

woorden worden gezegd De pijn is in haar ogen te lezen de schuld nog niet bewezen Haar lippen trillen bij de gedachte nooit meer bij hem te zijn Wat heeft ze verkeerd gedaan de slapeloze nachten precies wetend, de contouren van de maan Ik zie haar staan voor een glazen deur zoekend naar een opening Waar de pijn verdwijnt en overgaat in afsluiting…

Het is grijs achter gordijnen, besloten; lucht een scherm dat mijn hart afsluit. Te nauwe doorgang onder te lage wolken, waar vinden dromen de kans gedachten te worden, het ontwaken van een klokje, een lelie, lavendel, de Venus van Velazquez, en hoe ze zich naar mij keert, week die huid en donker die vlok haar.…

de natuur voel vlagen van hetzelfde alsof hoop altijd terugkomt angst altijd afsluit helaas mijn gevoel haalt alle logica eruit hier is niets te begrijpen juist daarom misschien jaagde deze man mijn natuur in precies de juiste prooi prachtige mooie bomen perfecte verhaaltjes zonder afwijkingen raak was de kogel geen ontkomen…

Het zwijgen staart onthutst naar koolzaad stilte vlak voor de kraag die genezijde afsluit van een ondoordringbare mist ik mis het doordringen tot de einder waar haar schaduw slaapt in een gemis aan korenbloemen en madeliefjes pluizende paardenbloemen en sporen van een trein brengen mij bij haar zonder lawaai en loopschoenen die rust…

Wat houd ik van de prille morgen Enkel de vogeltjes die fluiten Alles rustig en stil Alleen dan voel ik me geborgen Wat houd ik van de dag die nog moet beginnen Weer een donkere nacht voorbij En een zee van tijd voor mij Ik wil me heerlijk afsluiten hier vanbinnen Wat houd ik van de belofte van een nieuwe dag Ik kan opnieuw beginnen Zonder…

Het maakt niet uit wat we doen Al ben je heel ver bij me vandaan Ik voel wat er met je aan de hand is Jouw energie komt ook dan nog bij me aan Waarom beantwoord ik jouw liefde dan niet Het heeft te maken met het bestaande gezin Dit alles geeft mij veel verdriet Het gezin of de perfecte match Ik kan niet kiezen Misschien moet ik het afsluiten…

Ik wilde afsluiten met een paar woorden die mij goed doen. ik zal eeuwig wachten op die prachtige zoen.…

De stille dagen komen eraan tijd om even stil te staan overdenken en bezinnen afsluiten of opnieuw beginnen wat te doen met wensen of dromen dingen die jou zijn overkomen laat ze zijn en laat ze achter de ergste worden zachter de mooiste krijgen een plaats in je hart maak ieder jaar een nieuwe start begin aan je oude of nieuwe dromen laat…

majesteit het wordt tijd om respect te tonen voor de dieren ophouden met uw jachtlust op hen te botvieren de boel gedeeltelijk toch afsluiten kinderachtig gedrag een smet op onze prachtig gekleurde vlag vrolijk zei u gelijke monniken gelijke kappen geloof mij geen dierenvriend binnen buitenland gaat deze zegswijze…

uitgevonden, en de troost die je ontleent aan nakomelingen met de bijgedachte dat later, ooit alles goed zal komen Totdat je begint te begrijpen dat het leven zinloos lijkt omdat alles maar doorgaat zonder zicht op algemeen geluk maar we ook zonder de roes van een illusie kunnen meegaan in de stroom en zijn dynamiek ervaren, die niets afsluit…

koppen van schuim het tij neemt het recht in eigen hand de wind verdwaalt in het hemelruim Het goudgele zand knispert een lied tussen schelpen, zeewier en kwallen de melodie van een rustgevend gebied waar ’s nachts sterren zich laten vallen De frisheid van de golven nodigt uit om met ogen open eronder te dromen waar ik onder water mijzelf afsluit…

herinnering stemmen in herkenning elkaar ontmoeten met een lach is de bestemming van de dag samen weer op pad als heksen op een bezemsteel met magisch vier vijf is te veel kabouters van de paddenstoelen vegen die eikels en kastanjes wegen voor het feeërieke avondmaal met de artiesten uit ootmarsum die zijn al jaren half gaar ter afsluiting…

gedenken en elk jaar weer afsluiten en steeds weer opnieuw gedenken hou de vrijheid vast zwarte foto's van het verleden dat zich tussen ons denken schuift met een bede om de vrede het licht knippert de muziek waait zacht golvend over de gracht het koningspaar lacht dat zich weerkaatst in de weerspiegeling van het volk gedeeld in…

en alle positief paradoxaal geplooid in duizend vouwen die we achterlieten ik pas er niet alleen in dat bed een loket zonder klanten in de avondschemering herinneringen dansen op het nog warme gesteente tot vroeg in de ochtend vroeger dan morgen Zal ik het afsluiten?…

Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

even zei de beul seconden, twee in getal langer zal je niet hangen de nek is op meer niet ingesteld het lijf kan ik nog verlichten door u naakt te laten gaan wellicht dat we een flits aan tijd kunnen toevoegen doch de hoop zal daarin de angst niet verschuiven het denken is immers verward en verdoofd dan wel onderhavig aan de afsluiting…

niets als ik al door het rood op jouw wangen met bewondering aan het genieten ben laat staan als je vinger mij aanraakt en terwijl vlinders zijn gang gaan willen de minuten niet stoppen noch tijdens het horen van je stem zou ik nog weken met jou op zoek willen gaan naar het diepste maar wanneer de dag zichzelf weer naar het donker afsluit…

In deze chaos overweeg ik met de dag Als een herboren besluit Bij het korte eind van gaan Omwikkeld er wat Een toestand van begaan Een pakketje als sneeuw voor de zon Een tracébesluit Dat zich ontsluit Omsloten met een strik Is in deze afsluiting van het jaar 2010 begonnen Met veel schik Ruimt het zo lekker op En is de wens ver ten top…

Als je niks fout doet zal je nooit leren Als je geen ellende hebt zal je het goede niet waarderen Als relaties niet kapot gaan zal je de juiste nooit vinden Als je nooit ongelukkig bent zal je nooit echt gelukkig zijn in het leven Als je nooit de deur uit gaat zal je nooit echt leven Als jij je afsluit en bang bent voor het leven dan zal je nooit…

voet voor voet gecontroleerd over de glimmende vloer been achter, zwaai naar voor een pirouet als afsluiting un opnieuw je armen, je hoofd en je benen ze dansen allemaal een glimlach verschijnt, ondertussen een En avant en een Plié deux je voeten raken de vloer heel zachtjes handen in je zij, boven je hoofd tenen…

Enzaamheid jezelf afsluiten je voelt je anders dan de rest liever sluit je de wereld buiten...…

een bioscoop met de kleintjes gaan stappen met je vrienden feestjes om van te dromen ze mogen nu even niet de frustratie van de afsluiting de hulpeloze machteloosheid van willen maar niet kunnen het knaagt ons de verwachting het verdriet boost het gemoed dat niet wil of kan begrijpen dat een onzichtbare vijand ons in beperking ketenen…

Vreemd je eigen verloochenen, dat jij je afsluit voor jezelf. Je toegankelijkheid laat ontgoochelen, zeg nou zelf.…

Ik knikte, voelde geen medelijden, geen tranen, geen geween Ik voelde vooral geluk en sprak zo zoet als lief ter afsluiting “Veel genoegen!”…

Ik stop mijn oren dicht met zelfgekozen geluiden ik giet mijn ogen vol met statussen en weetjes en soms zie ik ver weg op een foto het licht van de dag van vandaag Ik negeer de mensen om me heen, zo persoonlijk is mijn leven, helemaal op mijn maat gemaakt in mijn hoofd en bevestigd door mijn vrienden die mij raken en zich uitsluitend…

ach, het doet je toch niets meer Het kan je niets meer schelen ik loop je toch maar te vervelen Laten we het hoofdstuk dan maar afsluiten anders ga ik mezelf nog te buiten Het verhaal is nog niet af en ik blijf zitten met deze straf…

opschrift: omdat jij bijzonder was dat is ook zo en elke dag mis ik je nog maar toch bezoek ik je niet vaak ik vind er niets geen ogen die ondeugend glimmen geen hand die even in de mijne knijpt geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten enkel maar een urn met vastgelijmde deksel en die deksel maakt me kwaad het is alsof die alles afsluit…

waar waan regeert en iedereen boos is Het land Vernederland is vaak dichtbij soms woont het in jou, soms ook in mij mensen vol angst voor hun veiligheid bang voor elkaar, met de schijn van heiligheid Dat land kan bestaan, als mensen niet kijken zich van elkaar afsluiten, elkaar de hand niet reiken.…

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park.…