Alle inzendingen over agnosticus zwijgt

Wie de antwoorden kent zwijgt. Duister wordt steeds weer licht. Haat verandert in liefde. Wind verjaagt de mist.…

het kind wijst naar de bomen die traag met winter antwoorden iemand zwijgt, iedereen sneeuwt en de haren van het kind worden wit als uit de slaap gebeden staren, stil te volgen op haar huid een vrouw wijst naar de winter, in de ochtend jaren later en vraagt haar naam aan vlinderbomen iedereen zwijgt, iemand sneeuwt…

de gebedene in alle talen zwijgt hij hij is op reis op de stoep een hondje slapend in de voorjaarszon…

Wij zijn de meerderheid die zwijgt. Wij zijn waarnemers en getuigen. Wij zijn de ware poortwachters, die ook ware deelnemers zijn. Wij zijn wachters die waken over onze innerlijke rust. Wij zijn het die bepalen, wat binnen komen mag. Wat buiten blijven moet. Wij en niemand anders zijn de machthebbers. Wij, de meerderheid.…

Wie zwijgt stemt toe, maar als je niet praten kunt, geeft dat niet het recht om klakkeloos aan te nemen, dat je toestemt!…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

De krijger krijgt De reiger reigt De zwijger zwijgt. Hiermee is oprecht Alles wel gezegd.…

In het huis met duizend kamers hoort men alleen de doffe blaf van de zwarte hond de zangeres verloor haar stem en zwijgt in alle talen de poëet vangt tevergeefs de vervlogen woorden de beeldenstormer zit onthand vastgenageld aan de grond de gekooide vogel zwijgt gelaten en kijkt niet meer naar boven alles is een gerucht…

ik schrik als ik leunend op zijn schoffel vader zie hij zwijgt voorgoed in brons tuurt nu in oude verten…

wachten op wat komt in de verstilling van nu zwijgt haar ouderdom doelloos verglijden jaren rond haar breekbare figuur…

In het tijdloze moment zal ik vinden wat het geluk mij niet verbergt als het licht zwijgt en mijn dierbare stilte mijn woorden weer verwacht…

Als taal zwijgt waar liefde bindt leven letters zonder klanken twee tandenborstels zeggen al genoeg…

Wanneer het stil wordt rond de schrijver spreekt de stilte zwijgt het spreken wanneer de schrijver schrijft is niets in hem meer stil.…

, keert de onrust terug Wanneer de stilte zwijgt, staan mensen tegen elkaar op Wanneer de stilte zwijgt, vinden legers hun weg Wanneer de stilte zwijgt, keren mensen elkaar hun rug toe Wanneer de stilte zwijgt, zwijgt al het goede Wanneer de stilte zwijgt, huilt de wereld Wanneer de stilte zwijgt, huil ik Wanneer het heden de toekomst wordt…

woorden wevend weergegeven als altijd achterhaald door dichterlijke drang zwijgt ze zinnen zoekend wellicht wetend waarom... hoe wrang…

verstomd zij weet ze heeft te veel gezegd haar hart de zinnen bloot gelegd toch in de stilte die haar zwijgt zij weet dat wat ze heeft gezegd 't was niet genoeg…

" Ik geloof in de Zon zelfs wanneer ze niet schijnt Ik geloof in de Liefde zelfs als ik alleen ben Ik geloof in God zelfs als hij zwijgt "…

hij praat hij zwijgt met de wind soms groeit hij niet tot in de hemel is zijn grens bereikt hij bezwijkt zijn wortels aarden niet meer hij buigt zich neer…

"Ik geloof in de Zon zelfs wanneer ze niet schijnt Ik geloof in de Liefde zelfs als ik alleen ben Ik geloof in God zelfs als hij zwijgt"…

je lijkt het soms te zeggen als je kijkt. maar je zwijgt. je zwijgt en ik kijk. ik kijk en zie wat je wil zeggen. wat ik wil dat je zou zeggen. had één van ons nu maar het lef om die lichaamstaal verbaal heel even het zwijgen op te leggen.…

hun voordeur zwijgt het raampje blijft angstvallig dicht geen licht naar binnen, of er uit een koude ruit die spiegels aan de einders rijgt haar wereld zwijgt, de zijne huilt rond de knop schuilt nog de glans van onvergetelijke vingers, zachtjes ingewreven door de tijd en spijt om oude uren want wat kwijt is, wandelt mee; het leeft…

ze kijkt hem doordringend aan nerveus steekt ze (weer) een sigaret op ze heeft alles gezegd ze zwijgt hij heeft zijn blik gericht op een punt achter haar hij kan haar nu niet aankijken ook hij zwijgt wat valt er nog te zeggen? uiteindelijk staat ze zo beheerst mogelijk op.…

De Belg zwijgt als vermoord tot na 't regeerakkoord. De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…

je zwijgt de hartstocht in je ogen doch mijn lief je lichaamstaal laat zich verstaan geef over toch aan de verleiding neem mij lief diep in jou op zo in mij te gaan…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

hoe vreemd het hart wanneer het zwijgt ik het wil troosten door dicht tegen me aan te houden en dan één seconde denk dat het op zijn eigen wijze weer in mij zal kloppen…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

Wat niet omschrijft Maar wat gevoelens uiten Waar lucht zich Scheidt van vocht Het donker zwart Verdrinkt mijn bloedend hart En zwijgt in alle talen…

Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

Je kijkt me aan en zwijgt in veelzeggend ogenspel…