Alle inzendingen over aloud besef

Wie 'n miljoen of dertig vangen wil Doet bij 'n bod van vierentwintig schamper Daarna bekijkt de bieder 'm nog amper Vervolgens vat men samen het verschil De oorsprong van dit rekenmeesterschap Is ons aloude veemarkthandjeklap…

Zuinig met woorden moet je zijn, zeggen de leermeesters van de taal, mijn moedertaal, Spreken is zilver en zo, je weet het wel, de aloude kunst van het zwijgen - Maar ik hou van woorden, Om uit te spreken, om te proeven, om op te eten - Ik die niets weglaat zonder één woord te veel te gebruiken.…

tussen de dorpen staat fietshoog de mais spannen helden de spieren suizen de banden over een smalle weg verderop aan de brink tussen de versierde kramen herkent de Drenth aan het koele bier het aloude recept altijd doorgaan…

Het was ons ouderlijke huis niet meer, mijn gevluchte broer Ongekend iemand , gejaagd door de nood zweeg kromgebogen onder aloude pruimenboom, zijn trouwe viervoeter keek me triest aan Moeders lach hoorde ik niet, westelijke storm bracht warme geur van haar brood voor de laatste keer mee…

Naar boven blikkend aan de lucht te zien: 't aloude spel van wolk en wak schaduw en licht Hier, in woorden -ingelijst- van m'n gedicht.…

bommen en granaten kogels die ketsen kogels die raken tussen de puinhoop een laatste gekraakte eenzame geweerloop en waar ooit een tuintje was geeft een klein fleurig bloemknopje vol hoop en levenslust overtuigend gehoor aan het aloude motto het leven gaat door…

Na afloop van het vierde Balkenend Is het nu tijd om voluit te genieten Van 't aloude Hollands Zwarte Pieten Ik hoop dat u de spelregels nog kent; Je schopt de ander stiekem bont en blauw En als er iemand kijkt dan roep je 'AU!'…

december geurt naar het herinneren proeft naar de smaken van een feest maar minder zoet we laten de vervoering toe door de echo van aloude klanken zo komt ons weifelend hart tot rust warmte herstelt eens het verdriet dat we leerden vergeten in een nieuw licht dubbelzinnig geluk…

Door de opmars van de 'Brazilian Wax', sterft de aloude schaamluis uit.…

vroeger nooit gedacht dat de dichter zich ontheemd zou voelen zonder een goed functionerende laptop mijn gedichten toevertrouwd aan dropbox ben ik zwaar onthand nu ik er niet bij kan niets was er zo betrouwbaar als destijds het aloude 'bloc de brouillon' zo'n kladblok dat je heden ten dage alleen nog maar kunt kopen bij de plaatselijke…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

weer is het goede vrijdag de dag waarop christenen de kruisiging herdenken kranten verslaan lijden als hamburgers uit de quick tweeduizend jaar later herinnert zich niemand nog dat nieuws wordt niet herhaald door tijd verkaald en eigen aan de mens gaat hij verder als zwerver in een luxe bed ooit zal het zuur opbreken een spons…

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…

Ik laat ze niet meer toe, al die emoties-niet-van-mij overdosis aandacht maakt me moe leed en lief met jou staat wel op het menu behoedzaam hou ik hart en longen open geen zoete broodjes meer voor mij gevuld met desillusiepijn ik zoek aloude wijsheid op die spirit wakker houdt en wentel mij erin, met kussen uit mijn hart…

adembenemend als je bent verstommen wij bij jouw oevers een overdaad aan dubbele glazen glanzen het water rafelig uiteen, zo stroomt de aloude Maas licht beneveld en gestaag verder, ons voorbij met weemoed naar het havenleven dat verdween.…

Zie ze daar nu gaan die twee weer op pad in de grijze dagen voor het aloude feest Piet kijkt fier om zich heen hoog op zijn zwarte hengst Sint hijgend ernaast achter zijn rollator vol met cadeautjes Dat ik dit nog mee mag maken op mijn oude dag fluistert de oude baas wie zegt toch dat ik niet mee ga met de tijd…

mij Toen heb ik zacht je hand genomen en het leek of je weer rustig werd je wilde opstaan uit je bed maar was vergeten dat je niet kon lopen En zachtjes neuriede ik jouw lied zag de herkenning in jouw ogen je straalde en deinde zachtjes mee ik wiegde je als was je mijn kind Hoelang we daar zo hebben gezeten ik had zelf van tijd geen besef…

Soms wordt de maan tergend wit zijn de kraters bloemen in het zand verdord zoals de dood van deemoed spreekt ebt het water weg en blijft het land mijn heldendom nu schuift er een schaduw over de zwarte akkers en het besef dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt en onrust me verblijdt met gulzigheden van deze nieuwe tijd het sterven…

Dat je de kamers in mijn hart onbewoond achterlaat met levende afscheidsbloemen dat ik niet zal zwijgen voordat jouw stem weer klinkt in lentezon en vrouwe behagen dat ik zal schrijven zolang mijn geest onvermoeid jouw gemis nog kan verdragen.…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

Ik heb geleerd om te vertrouwen Gevoeld wat wantrouw met je doet Geduld betracht om op te bouwen Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed Gevonden wat lang was verborgen Gezien wat mij ooit heeft verblind Los gelaten, al mijn zorgen Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind Ik heb geleerd te kunnen geven Zonder verwachting voor iets terug Leven…

Het maakt je nederig En dankbaar Als je beseft Waar je nu staat Dat het bij dingen Echt belangrijk In ons leven Niet om geld of status gaat Het geeft Voldoening Om te voelen Hoe geluk ontspringt Uit vaak iets kleins Hoe makkelijk dingen, Van weinig waarde Bijdragen Tot iets unieks en heel erg fijns Het doet je landen Op beide…

daar zul je ‘t hebben het is weer zover verder dan het oog reikt in een onbewaakt ogenblik van volmaakte naaktheid helder en roerloos net zo tastbaar als het blauw dat wolken omringt verdronken op een terras wortelend in een lege dorpsschool waarom zo aanmatigend? ik ben het al vergeten en rust nog wat bij een noorderzon…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest.…

De originaliteitsprijs zal ik nooit winnen Dacht Peter toen hij ja zei Zijn huidige vriendin Stemde in, wat heeft Originaliteit met geluk te maken Voorspelbaarheid voorstelbaar Niet mogelijk, natuurlijk Het ongeluk tarten met de keuze Gehoorzaam aan de wetten De thema’s van weleer, Liefde, geluk, knus Het aloude happy end Basale…

In mijn ogen is besef Vertraging van licht In mijn ogen is leven Dragen van besef Koesteren van licht…

De boze man onder je bed is verjaagd Er kan je niets meer gebeuren Nooit meer in je leven treuren Niet meer door angsten geplaagd Het boze wordt altijd door het goede verteerd Je ogen fluisteren je heldere werkelijkheid Het aloude verhaal gevormd door kindeerlijkheid Door beschermengelen zorgvuldig beheerd Kon ik maar terug naar mijn eigen…

Ik heb een achterbaks toestel met lampen nog van voor de tijd dat strijdtoneel de buis af bijt aloud is hij, toch doet ie`t wel Het opstarten, dat is een hel het geeft een heel naar oorgetuit de stroom valt dan in schokken uit met knettervuur; een vette rel Oh had ik hem hier maar niet staan schermutselingen mij te fel en hififonisch veel…

kille wind huisvest tussen haren van ongeschoren vel en geblazen blaren zijn de ogen, starend naar het weinige aan alles hier ontbreekt ’t geinige er liggen slechts restjes op de hoogste tak de veren gebonden in een knapzak bovenin het vertakte hout gemaakt uit het ambacht aloud en nu loopt de Koude Turk van de getto tot aan…