Alle inzendingen over amethist sterrenlicht

Met de kerstdagen in zicht Baden we ons weer in glitter, glamour en sterrenlicht En zitten we met z'n allen aan de dis Verlangend naar het kerstmenu Maar dat geldt niet voor iedereen Want velen leven in diepe duisternis Zij voelen zich alleen Denk dan even een moment aan hen Dan pas voel je de dankbaarheid met al je geliefden om je heen…

Schrijven van mijn hand zoekt bevend de lijnen die ik zou lopen door schaduw van lommerrijke lanen beschenen door maanlicht omfloerst door kransen van kleuren besprenkeld met sterrenlicht fonkelend door tere lover inspirerend tot gedicht en in heldere beken sprankelende weerschijn van nachtelijke romantiek spiegel uit “Duizend en één…

Sterrenlicht daalt neer en schroeit het haar van Catharina ze snikt en legt vernederd haar roze dijen bloot. Dan rolt als een passievrucht het hoofd van Catharina het plein is wit, de wolken rood de Griekse maagd is dood.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

kind van het licht waar duister moet wijken bemind door de maan onthul jouw bestaan vervul onze droom met zeeën van wensen wees het verlangen verlicht ons hart heers over nachten ongrijpbaar zacht fonkel jouw pracht sterrenlicht fluistert het leven in nachten vol hoop schenk ons de liefde breek jouw val…

wikkel me in jouw gedicht zodat ik weet want vandaag nog zullen de wachters uit mijn lichaam vloeien zal ik het heengaan moeten aanvaarden zoals de waterlelie diep in ’t water haar laatste schaduw ademt niets zal zich nog vergissen geen wens met tijd of tover geen woord met sterrenlicht, stamelend volgestouwd met zachte…

de avond is kalmte een fontein van rust zij kust haar kind dat vindt dat de dag goed is geweest zich gewillig in de armen begeeft van Morpheus en de zijnen onder het bed de schoenen van echt leder, iets anders verdragen zijn voeten niet en een lijfje zonder naam nu het van het kind werd ontdaan buiten is het al donker sterrenlicht zonder…

Zelfs het sterrenlicht, zelfs het maanlicht niet.…

Hier stempelen wij voetafdrukken in door zout water geschoond zand hoeden wij schelpen in onze hand als waren het schatten concerteren schuimende golven onweerstaanbaar en dominant mooie sonates voor het strand lopen wij betoverd gevangen en aan de verre kim danst verlangen voorbij de uitersten van ons zicht onder flonkerend sterrenlicht…

schuilplaats hier sommige hebben al zicht op heden in verliezend verleden maar als tekens niet liegen en sterren nooit bedriegen zal een geboorte de vervulling van een belofte zijn uit de schrift te midden van hen door de volkstelling op drift is dit zo beschikt warm beschut gras vermoeide herdersbenen door de hoederse pas sterrenlichten…

ik wist de weg naar het land maar een vale zon scheen pal tegen wind waaide vol in ons gezicht de verte bracht regen met jou aan de hand als gidste je mij stapten we urenlang door over een pad dat zich na iedere bocht rechtte en geen eind leek te krijgen we rustten in het avondlijke zuchten van wind onder koud sterrenlicht…

Ik Droom Zit hoog in een boom Die tot aan de hemel reikt Ik zie een ladder als ik naar beneden kijk Een lied laat mij iets beseffen Ik hoor de titel ‘stairway to heaven’ Het is de 222e droom welke ik noteer en gaat over die hemelse trapleer Dan een dag daarna Wordt mij een wonder gewaar Ik pendel Amethist, Lapis Lazuli en Sodaliet…

Zwaaiend met een vleermuisvleugelkwast In tweedekker die kerosine slurpt Zet hij miss Amy Whitehouse op en dan Na vierentwintig uren in haar graf Van groen en stikkedonker ziet hij vaal Een slaapverwekkend maneschijnsel gloren Vastgebonden, los en vrijgezonden Broeierig in schommelende schuiten De kapucijner mantels en kazuifels Volumineuze…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens, identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar Nederland…

Ik dacht de nacht te horen vallen in duister waar het was gebleven zo zorgzaam was de dag en nu verlaten schimpt de schim dwars door ‘t donker heen geen sterrenlicht voorziet in dromen geen akker omgeploegd waar velden dun bezaaid met bloemen de ware trots van slechts de éénvoud zoent hoezeer de rust van binnen stilt de storm de bomen…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens Identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar…

het een en ander is gegaan al wat gebeurd is mooi en minder mooie worden herinnering en in de verborgen plooien van het onverwachte ligt nieuwe hoop gewikkeld wacht ongeduldig het nieuwe jaar om groots uit te pakken vouw dit jaar met liefde dicht proef nu van de kille stille wintermaanden en laat je gaandeweg omhelzen door het warme sterrenlicht…

ogen drinken op een dag het licht van de glinsterende zon ogen ademen sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met…

Koepel van gebroken wit daalt neer in de verzonken glans van wijwater en amethist. Verdreven de gewijde stilte in tijden van profanisering, ook de gloed en glinstering in 't licht der desacralisering.…

Laat ons nog één keer samen dansen in het sterrenlicht van blije en droeve verhalen. Laat me rusten met een geschonden weemoed, 'k verberg mijn tranen, heel verwoed.…

sierlijk glinsterend domineert de glazen engel al jarenlang onze kerst haar voeten stralen sterrenlicht uit het verre heelal naar krib en stal het evenement is al eeuwen onveranderd maar de sleet heeft nu een slachtoffer geëist de engel is in duizend flitsen gebroken vervlogen naar van waar hij ooit gekomen is de stal oogt…

Voor die duistere luchten wil ik vluchten; maar ook in die duisternis glimlacht de vreugde van dat sterrenlicht. Dat niet voor mijn zorgen lijkt te zijn opgeborgen; maar ook 's nachts mij begeleidt uit een gevoel van vriendschap plicht. Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans schuw te maken In het ijlbebladerd hout, Of te roeren aan de vijver, Waar zeer statiglijk en traag Twee voorname zwanen drijven Met hun spiegelbeeld omlaag, En wat late najaarsrozen, Als bewasemend amethist…

De bezongen verwachting over een gevoel van warmte dat geen plaats meer vindt bij vele mensen thuis; maar zich voedt bij het sterrenlicht op de straten dat zich aan de hemel vormt tot een kruis.…

geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten zijn gekomen en dagen grauw en somber zijn getint dan weef ik sterrenlicht…

Déze vrouw is 't late licht dat in mijn leven het sterrenlicht verbleken laat; Pas dan weet je wat liefde is en pas dan weet je waarheen je gaat... Wanneer die iemand jou laat bloeien als late lente, bloemen, gras, dan gaat je hart van liefde gloeien en wéét je weer hoe het ooit was, of hoe het zijn kon.…

met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord onweegbaar met licht en liefde aanlengt Een lenig land voor dichter en troubadour waarin alles schijnt te buigen voor klanken en de kleuren van wapperend pompadoer voor de geur van wijnlekkende ranken Ik wil mij vlijen naast de gedichtenbron in het lome veld achter de gedachtenmuur tussen het sterrenlicht…

Water, heldere spiegel op bleke bergen koud sterrenlicht Eeuwig maagdelijk water zacht ruisend verhaal tekende zijn verre weg in onmetelijke rust En ik zag de glans van je schreden de wonderlijke gloed van de blauwe maan op je stil gelaat de schaduw van je tere silhouet dansend in het zilver van de fluisterende stroom Nu vraag ik…

Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd. Bemind van al wat roert in kruid en lucht en water... En in die weelde droegt ge uw koningstaf, uw ziel, het beeld van God, de Schepper van uw rijk, zo vroom en heerlik dat ge een bloem in 's Heeren handen wierd! Antwerpen 1908…