Alle inzendingen over amethist sterrenlicht

Dat ik je nooit meer in mijn armen zal mogen nemen, Om te verdrinken in jouw sterrenlicht. En dat ik je ook nooit meer zal kunnen geven, Wat nu nog dieper staat geschreven in mijn gezicht Die liefde voor jou, die verloren is gegaan, Als het altijd brandend vuur in ons bestaan.…

Ben ik reeds de sterrenlichte Poort der eeuwigheid nabij....…

Wanneer mijn verdriet 't verre sterrenlicht streelt en ondragelijke herinneringen de dagen opsommen wanneer ik denk hoe de mens is, alleen mengsel van geuren, dromen en kleuren snel vervagend in de stroom van de tijd en zonnebloemen, zwart, naar de grond staren met honderden vragen verzwaard, wanneer de maan als vergeten parel in een juwelendoos…

ik zie het sterrenlicht voel de diepte van onbegrensde ruimte met het tweede gezicht uit zwart schitteren in contrast de vele zonnen waarmee de schepping begonnen is door wiens hand is niet relevant namen sluimeren in oneindig weten zonder vergeten ik kijk naar de hemel voel de magie van ooit zijn verdwenen en nog zichtbaar in…

Een kaarsvlam is met sterrenlicht verbonden…

luister naar de hartenklop in mijn boezem en laat je woorden tot leven komen in de glans van het bestaan laat het vuur zwepen over het land giet de bliksem in een ton en laat het zinken onverwoestbaar ben je alsof je nooit was verdwenen zwijg niet want water kiest altijd de minste weerstand zul je me onthouden of zul je me vergeten het sterrenlicht…

In het dichte woud de galmende grotten van mijn geest wonen dromen Zij glanzen als kristal parels uit de diepzee Daar is het huis van mijn lief Ik hoor haar lachen in de branding van een schelp haar haar gebleekt in maan en sterrenlicht haar gewaad geblauwd in azuren zomerluchten O liefste laat mij knielen voor je gratie Laat mij…

de zang van zijn zoemt de dag sereen tot vrede niet ontvluchtend maar bezinnend in 't luisteren van een loom spel als van sterrenlicht of geklapwiek zonder vorm of eeuwige winden als van de kinderen die wij waren en nu en altijd zullen blijven…

regenen en te stormen in het grijze avondlicht storm, regen en hagel als omheining, geen ijziger woord dan tegenwind de eigenwijze zoektocht naar een kind moeilijkheden van elementen trotserend om het tegenlicht te vinden in het juiste evenwicht ingewikkelt het juiste kind te vinden, familie is van adellijke bloede in schittering van het sterrenlicht…

De maan gaat ongezien voorbij het sterrenlicht zacht, maar zo ver weg warmte geeft hij niet ik voel me weer een nacht weer een nacht een nacht ik voel me weer een nacht alleen, een zwarte maan een zwarte maan zwarte maan waar niemands licht op schijnt Ik adem ja en nee of morgenvroeg de zon zal schijnen in mijn tuin of er iemand…

Je bent bij me in de nacht waar het maanlicht dwaalt over de daken van de steden we praten over de bomen het sterrenlicht bij nacht hoe het gaat met het lopen we zoeken geen prooi meer het tongen is te intens het zoenen zo wonderbaarlijk dat het verlangen is verdwenen jij ziet soms dronken beren onderweg als je mijn benen streelt…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

Ze noopt mij aan haar hart te rusten, Het hart, dat mij zo vurig mint, Terwijl haar wezen glimt van lusten Als ‘t sterrenlicht zo puur en blind. Zij heeft me nog van niets gesproken. Klaar lacht me toe vol liefdegloed, En wat haar harte lijden moet, Dat houdt ze stil voor mij verdoken.…

Diep uit de wereld spoot in macht'ge stralen De kracht, die door de storm de schroef doet malen, Dat hij, wazige schijf, schijnt stil te staan; Mij, boven lichtende aarde in 't zwart verloren, Zal 't sterrenlicht groeten met meteoren. Het dreunt. - De aarde zinkt weg. - Vooruit, mijn zwaan!…

licht verlegen Geniet ik van jouw mooi figuur Jouw jurk glijdt op koude tegels Doe alles met mij wat je wilt Denk aan jezelf er zijn geen regels En maak je geen zorgen om mijn ziel Onze kleding ligt op koude tegels Laat mij niet los ik ben al daar Het is zo mooi, want ik ben ergens Waar niemand mij terughalen kan In jouw armen zie ik sterrenlicht…

Vaker wilde ik je schrijven van hoe mooi het hier toch is hoe zielsgelukkig sterrenlicht valt tussen omgewaaide bomen vader die mij meer dan eens zei hoe de wereld mij nog mist ik kon hem bijna niet geloven maar hij heeft zich nooit vergist Ik ben allang niet meer dat kind dat achter poppenhuizen zit niet meer dat kind dat ramen tekent…

Ik droom van een Kindje in de stal en herders die hun schapen hoeden zilveren sterrenlicht aan het heelal hemel en aarde die elkaar ontmoeten.…

zon in droefenis en schaduw ondergaat van de nacht die ons laat dromen over alles wat je gezegd hebt is echt waar ontneem mij mijn laatste geluiden jij bent het zelf, gevoelige snaar jij alleen kan mijn tederheid duiden we gaan slapen straks niet meer in de nacht op pad van de avonturen in het duister hebben we nu voldoende gehad het sterrenlicht…

Gedurende de dag zorgen ze voor een witte waas voor de ogen, tegelijkertijd verre zichten om de omgeving in alle rust te snuffelen, verkennen of aftasten terwijl in het diepst van de nacht de zee gevoed wordt met maneschijn en sterrenlicht, ongezien en ongehoord.…

sterrenzee hier Op dit hemelbed van rozen En wij dromen van het verre En van ondergaande maan Zo zijn de sterren ooit ontstaan, lief Daarom konden zij ooit blozen Als twee harten zich maar vonden In een droom die heeft bestaan Wij zijn de droom die niet voorbij ging In de droom van alle mensen En wij droomden dat zij droomden Over ons, in sterrenlicht…

Wanneer nacht valt, wordt het donker en is het tijd om naar boven te kijken waar een gekleurde hemel is gevuld met sterrenlicht, verzamel wat moed en vertrouwen bij elkaar uitgummen van ijdelheid, hoop dat dromen en wensen ooit werkelijkheid worden.…

Het leeg vertrek waarin ik woon is het grondstation waarin ik troon, en sterrenlicht uit voorbije aeonen verzamel ik in dit brandend heden.…

Vielen dan 's Kindjes oogelijns dicht, dan doofden zij gauw hun sterrenlicht en ieder koos zich, zonder geluid, voor heel de nacht een plekje uit . Twee zetten zich, groen als de zee die deint, aan zijn hoofd- en aan zijn voeteneind. Rechts en links, op de spondeplank, zaten twee andre, als sneeuw zoo blank.…

Puur in een ornaat omgeven door sterrenlicht verbonden met jou.…

doorstaan IJsberend toch weer slapeloos opstaan En de droom die ik zo graag dromen wil Ligt heel stil In een gebed van liefde De nachtmerrie waarin ik loop Zonder toekomst, zonder hoop Zoekend naar het kleinste straaltje licht Een huis, een raam, een deur slaat zomaar dicht Als mijn ogen plots zijn verblind door het felle licht Sterrenlicht…

Die immense ruimte waar het sterrenlicht miljoenen jaren reist om naar ons te gaan. Hoe passen wij in de grootsheid van dit kosmisch gebeuren, wat is de rol van het leven in de dode natuur, de essentie van ons menselijk bestaan? Ik voelde tranen lopen over mijn gezicht, emoties, vreemd en onbekend stegen op in mijn keel.…

Ja, nu pas weet ik waar het sterrenlicht geboren wordt, de zon haar warmte haalt, de maan betovering aan ontleent. Voel het samenvloeien van ons staren naar de verte waarin onze toekomst lokt. Wanneer jouw hand zich in de mijne vleit, waan ik mij groots.…

Om goed te luist'ren, doe ik de ogen dicht, maar 'k word gehinderd nu door 't sterrenlicht, dat tikkelend door fijne gaatjes lekt. ----------------------------------------------------------------- de engelse vertaling van Remco van der Zwaag luidt als volgt: Night on a quiet heath.…

Gaan sterrenlicht en manelicht, in ‘t levenloze dal, daar ‘t koud en altijd winter is, allene nu nog schijnen? Een graf nu, och, een wintergraf is alles weer bedegen*; gedolven in dat graf is mij de jonkheid en de jeugd: wie redt er, ach, wie helpt er, uit de nood ons?…

En op die wanden, donkergroen, Door zilvervlokken heen, Vlamt amethist, robijn, sapfisch En wemelt onder één. o God, die zulk een wonder schept, Wat vraagt gij 't mensenkind, Dat voor Uw grootheid en Uw macht, Geen woord of klanken vindt?…