Netgedichten

netgedicht (nr. 67.685):

Winterstille maan

De maan gaat ongezien
voorbij het sterrenlicht
zacht, maar zo ver weg
warmte geeft hij niet
ik voel me weer een nacht
weer een nacht
een nacht

ik voel me weer een nacht
alleen, een zwarte maan
een zwarte maan
zwarte maan

waar niemands licht op schijnt
Ik adem ja en nee
of morgenvroeg de zon
zal schijnen in mijn tuin
of er iemand komt
iemand komt
iemand

die bij mij blijven wil
De bloemen in de knop
staan strak en winterstil
winterstil

Misschien, misschien
ontdekt iemand vandaag
mij en al mijn namen
zullen mijn bloemen open gaan
rijk en vol gaan
geuren in de tuinen
van mijn hart