inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.813):

Wolvenvriend

Je bent bij me in de nacht
waar het maanlicht dwaalt

over de daken van de steden
we praten over de bomen

het sterrenlicht bij nacht
hoe het gaat met het lopen

we zoeken geen prooi meer
het tongen is te intens

het zoenen zo wonderbaarlijk
dat het verlangen is verdwenen

jij ziet soms dronken beren
onderweg als je mijn benen streelt

voel ik hoe je in mijn hart kunt kijken
hoe jouw adem speelt met de wind

de melodie van een orgel
waar ochtenddauw ontwaakt

even jouw weerspiegelde tranen
op kwetsbaar groeiend groen

je moet weer op weg
rennen naar de horizon

het landschap roept om eenzaamheid
ik ben meer mens dan jij wolf gebleven.

Schrijver: mobar
24 november 2020


Geplaatst in de categorie: vriendschap

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 175

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)