Netgedichten

netgedicht (nr. 34.417):

boven de waterlelie

wikkel me in jouw gedicht
zodat ik weet

want vandaag nog
zullen de wachters uit mijn lichaam
vloeien

zal ik het heengaan moeten
aanvaarden

zoals de waterlelie
diep in ’t water haar laatste schaduw
ademt

niets zal zich nog vergissen

geen wens met tijd
of tover

geen woord met sterrenlicht, stamelend
volgestouwd met zachte
stilte

met wind naar binnen

ik zal het leven vinden
omdat ik weet

het is poëzie, ook

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 17 augustus 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

boven de waterlelie

3.8 met 21 stemmen

785

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Zoals de zon telkens weer glanst, zelfs op een schaduwblad...zo zal haar licht worden meegedragen in woorden van het gedicht.

Prachtig Kerima!

pelgrim, 15 jaar geleden

en zo zal de mens zijn laatste adem uitblazen onder de oppervlakte, om vervolgens in een geheel verfrissend, nieuw atmosfeer opnieuw te leren ademen... Langzaam ontvouw jij je weer in dit gedicht, nieuwe kleuren verschijnen -naakt.

Astrid v, 15 jaar geleden

Een gedicht om je in te wikkelen , even te schuilen onder een mantel vol dromen- poezie die alles zachtjes toedekt.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Jouw poëzie bloeit als de bloem van een waterlelie!

amanda malinka, 15 jaar geleden

Jij bent poezie voor mij...

switi lobi, 15 jaar geleden

Zelfs in de titel herkende ik meteen mijn liefste dichter.

pama, 15 jaar geleden

Nevels troosten met stille tranen de lotussen, een woordenzon troost ze. Heel mooi.

annabel, 15 jaar geleden

Aarzelend, maar je zult het vinden...., hoe dan ook. Fijn om dit te lezen, Kerima Ellouise.

Sabrina Bielac, 15 jaar geleden

Ik zag het en las het..prachtig lieve Kerima!!

Geef je reactie op deze inzending: