Alle inzendingen over arm kind

Wij sluiten alles hermetisch af om ons te beschermen tegen het gespuis Zij slapen met open ramen en deuren Wij leven met de mobiele telefoon, de PC en de TV Zij zijn verbonden met de hemel, de zon, het water groene velden en de schaduw van de bomen De moraal: zijn zij arm, ver van de bewoonde wereld, of zijn wij het...…

kom in mijn armen en laat me je laatste uur verwarmen en wiegend eindigt hier jouw avontuur nooit meer in mijn armen geen kopjes nooit meer vragend in de keuken geen gesnor de brandstof is op…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

Een paar, een stel, een koppeltje of niet? De Telegraaf spreekt vragend van een setje Ze delen al de tafel (en het bedje?) Men wéét het niet exáct: een groot verdriet Gelukkig zijn er absoluut geen zaken Waarover ’t land zich écht druk hoeft te maken…

Kunnen ze dat kind bij Jezus zien.…

De Turkse invloed in ons land is groot We nemen argeloos zomaar een hap van lams-of schapenvlees: kebab Doe dat niet meer, eet toch een varkenspoot! O Nederlanders, word toch eind’lijk wakker Ik zag al halve maantjes bij de bakker!…

Haar armen houden het angstvallig vast. Stil maar, stil maar, slaap nu maar. Ze troost het kind, met geduld en liefde omgeven… terwijl haar oude handen beven.…

Als alles van mijn armen is ontdaan, staat het kind te staren en roept heel voldaan: OMAAAA, je hebt tatoos... De knepen in mijn armen zijn eventjes zichtbaar en ik zeg: gelukkig niet met inkt, want lieverd dit trekt zo weer weg...…

Vaders armen hebben mij van kinds af aan gesteund bij alles wat ik deed vaders armen waren zo bijzonder gaven veiligheid en warmte troostten bij verdriet vertelden zwijgend veel in vaders armen voelde ik me altijd kind ook toen de tijd dat anders wist maar geborgen in zijn armen zal ik nooit meer zijn nu hij veel verder is dan…

Kom nu in mijn armen mijn kind en weet dat je er mijn liefde vindt dag kind, míjn kind, met je liefde en trouw, uiteindelijk hou ik van jou....…

in de tuin van haar geest op armen vol rozen wiegt ze het kind zachte geuren zoete woorden gedragen door de wind in de tuin van het huis huilt ze met het kind de druppels vallen zwaar op het groen in een bed van nat gras vlijt ze het kind dat er ooit was…

als een jonge vogel die los van zijn nest wil komen slaat het kind zijn armen fladderend op en neer het ondoorgrondelijke water kan het tere niet dragen opent de stomme onverzadigbare kaken om de mond te snoeren van het weerloze kruipend neemt het stille geweld bezit van wat het niet tillen kan als het kind de kleine armen strekt buigt…

Twee kinderen erbij, aangekleed en wel, praten konden ze al, zindelijk eveneens. Twee kinderen erbij, betekend groter getal, houdt in dat de kamer voller is, omdat je er nu geen eentje mist. Twee kinderen erbij, omdat een relatie stuk liep, omdat hij zijn jeugdliefde in de armen sloot, die zorgt voor twee kinderen erbij!…

Zachte lippen rusten op elkaar, al liggend in m’n armen op je zij, zo diep verzonken lig je daar en vult een hart - een leegte van mij. Starend naar één moment van jou, dwalend in gedachten naar heel veraf, wetend dat ik zoveel van je hou, tel ik de nachten zonder jou weer af.…

Ik zie jou staan In de stilte Steunend Op de kilte Van het glas Moede ogen En je adem En de druppels Die verbergen Wie je was Je ogen worden leger en ik verlies mijn kind Maar ik kan het glas niet breken want dan stort jouw wereld in... Jou te breken, heeft geen zin.…

Mijn handen werden bloemen toen ik je vond Ze sierden je bleke haar de bloedrode papavers Ach hoe mooi klonken de snaren van het riet toen ik sprak van liefde van zoete regen heldere wolken Vanuit je hart de diepte van hete lippen was er fluistering tomeloos verlangen : vul mijn wereld met je kus zing al je tijd in mijn armen…

Tergend langzaam is dit tafereel loslaten van oud zeer begrijpend lezen het accepteren van twee armen die alles liefhebben van dit bestaan.…

Neem me in je armen alleen jij kan me warmen mijn hart ontdooien dat een beetje was bevroren til me over de hoge rand naar de goede kant laat het eenzame diep in me voorgoed verdwijnen zodat er weer licht in mijn hart zal gaan schijnen.…

In zijn armen slapen gaan In zijn armen ontwaken Morpheus heeft ons welgedaan…

Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht Gerimpeld in de dagelijkse zorgen; Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen; Verkrompen in een klein-gekozen plicht. Wend naar me toe uw ogen zonder licht, Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen; Verschuwd in blikken die zich werend worgen In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.…

Vaam(se) dieptemaat Vlaamse armen uitgebuit ellenlange "Arm"…

ik wist niet kind hoe het zou zijn jij in mij voelde vertrouwd ik dacht dat niets mij méér kon geven maar nu ik jou in mijn armen houdt besef ik pas het leven…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

houd me in je armen troost me sus me wieg me in je armen fluister me in slaap de vader vervloekt getergd het kind dat niet weet hem tart tot op het bot en hartverscheurend huilt het is stil op de gang zachte klassieke klanken in een verlaten kamer niemand luistert ze loopt haar kamer binnen na de autopsie altijd de muziek troostend…

Uit zijn buik hangen de houtwol darmen, toch sluit een kind hem in zijn armen. Op zijn gezicht een glimlach van geluk, maar het beertje is nog stuk.…

de oude man terneergeslagen zijn hoed op schoot de wind nu spelend door zijn haar een kind dat rust onder zijn lege armen hij weet de kleuren liegen in de herfst…

op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

Knallen weerklinken daar diep in de nacht bange gezichten geen kind dat daar lacht armen omarmen, een vrouw wordt gesust ze heeft net haar man... voor ´t allerlaatst gekust! Ik zou willen wensen voor al die mensen maar vooral voor de kinderen daar: Irak en Liberia vredig nieuwjaar!…

mag ik slapen in jouw armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag…