Netgedichten

netgedicht (nr. 16.486):

In mijn armen

Ik zie jou staan
In de leegte
Wankel
In jouw wereld
Achter glas

In de kist
Die je bouwde
Van je angsten
In de stilte
Sta je vast

En je zwijgt in alle talen
of je woorden zijn gedempt
Jij ziet niet mijn tranen
Ik hoor niet jouw stem...

Laat me weten, wie je bent.

Ik zie jou staan
In de stilte
Steunend
Op de kilte
Van het glas

Moede ogen
En je adem
En de druppels
Die verbergen
Wie je was

Je ogen worden leger
en ik verlies mijn kind
Maar ik kan het glas niet breken
want dan stort jouw wereld in...

Jou te breken, heeft geen zin.

Ik kijk je aan
Zie mijn adem
En de druppels
Op de kilte
Van jouw kast

Volg mijn vinger
en de woorden
Laat je vallen
Breek de stilte
En het glas

Laat je vallen
door het glas