Alle inzendingen over authentiek kind onbevangen

Een portretschilder in Maastricht Heeft een meesterwerk verricht Heel authentiek En vol symboliek Alleen was 't gewoon geen gezicht…

De onbevangenheid van kleine kinderen kan vastgeroeste oordelen verminderen…

en onbevangen zonder zorgen voor de dag van morgen…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

Ik voel mij authentiek Als geen ander in staat om slechte gedichten te bedenken Ik ben poëtisch ziek Maar benieuwd hoe lang ik dit nog volhou Tot ik bezwijk…

leef je nog leef je nog dans je nog zweef je nog leef je nog leef je nog al spelend in de wind leef je nog leef je nog sjans je nog beef je nog leef je nog leef je nog als een onbevangen kind leef je nog leef je nog glans je nog geef je nog leef je nog leef je nog voel hoe liefde ons verbindt…

bij de kist van zijn opa overleden na een ziekte vroeg een kind eens onbevangen hoe het was om dood te zijn zijn vader gaf als antwoord staande naast het open graf dat hij dat toch eigenlijk ook niet zo heel goed wist en zei daarom waarschijnlijk is dood zijn hetzelfde als nog niet geboren zijn dus is het niets…

Ritselend in de wind Zo onbevangen als een kind Puurheid, au naturel, Veranderend ieder seizoen Rood, bruin en schitterend groen De cocon als tijdelijke metgezel Een dauwdruppel vindt zijn rust De regen die je vluchtig kust Een vergeten detail in het levensspel……

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

Wellicht mist enkel een rivier of golven zee uit de mond van een kind nog onbevangen om op te vangen en te bewaren en bewaken. Iets net zo waardevol als brood dat ontstaat uit puur de rijkdom van goudgele aren. Wellicht ontbreekt het mensen soms aan liefde die als vlinder net weer te vlug wegvliegt.…

Zoals alleen kinderen doen Die de vrijheid beleven als een onvoorwaardelijke zoen. Laat me onbevangen leven huilen, lachen als een kind dat pure vreugde is gegeven. Opdat ik dat kleine hart hervind Door volwassenheid ontnomen Vergaan door jaren, met de wind.…

Het onbevangen kind Voor wie alles pas begint Die leeft in het moment En de gevaren nog niet kent Het kind dat nog niets weet Niets van het wereldleed Daar wil ik soms naar terug Even heen en weer heel vlug Het kind dat overal slaapt Zich overal aan vergaapt Het kind nog zonder mening En zonder dure lening Het kind dat nog niets weet…

Wat mij in welhaast langdradige burgerlijke zinnen uit dromen onbevangen beelden laten vertolken. Mijn eerste zetten op papier heb ik als kind van tien en veertien al gedaan, het is bijna tijd zwijgend op te staan. Nu zijn het nog de ongelezen verkennende kleuterstappen van mij die nu net als ik nog wel onbevangen vitaal zijn.…

Wat Balthasar ons volk heeft nagelaten Toen hij godsgruwelijk en onverdoofd Barbaars gevierendeeld werd en onthoofd: Twee authentieke ronde kogelgaten. Bedenk, als u die kogelgaten ziet: Gevaar voor recidive is er niet.…

Ik bevind me in de belevenis van een zomerse zangvogel bezing bloemen, voel tintelingen van vrije blauwe lucht en ik denk aan jou zoals een kind aan de wind droom ik over een onbevangen toekomst in zomerse droomtuinen vergroeien de bomen met tijd proef ik in ’t onbeperkte bloeien zwemen van vergankelijkheid.…

Je voelt hier de heimwee teruggekeerd als droom tussen wildernis van bomen je blijft staan aan oevers in gedachten, het onbevangen kind loopt met je mee in het vergeten en het proberen in toekomstgebaren heeft letters uit het alfabet verloren blijft alleen nog voelbaar in de zinnen van de wind die onvoorspelbaar waait uit boze dromen…

aan flarden geschoten dromen dwarrelen, als resten van 't eens zo gewone leven, langzaam naar benee zo werd je eerst nog opgeschrikt door geluiden van bommen, kogelregens nu weet je dat bloed even rood kleurt onverschilligheid kenschetst de overlevingsmodus waarin angst niet meer bestaat noch 't onbevangen kind…

Maar 'k heb mijn onbevangenheid verpand- diep in mij laait de vlam van het verlangen: een vuur dat niet in kinderen ontbrandt. ------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Het brengt mij weder, tot het teder schijnsel, van een kind. Onbevangen. Nakend in zijn eigen onbewust plezier. Voelbaar zoekend naar essentie, naar perfectie, reflecteert het als een blank papier. Ik kijk. Volg de eerst gelegde steen. Zie de blijheid als voorheen. Onbevangen. Speels blijmoedig, essentieel gevoelig.…

in de schaduw van de wind stoeit onbevangen een kind een zeepbel barst in duizend en één hemel open hoog in de lucht springen veulens in het blauw vrolijk fluiten dwergen op een luchtig pijpje stro sprookjesachtig fladderen broze vlinders naar omhoog betoverd door dit spel breekt een zeepbel in mijn oog.…

Had men toch eens een moment die heerlijke onbevangenheid van een klein kind. Waarom waait de wind? Wat is tijd? Waar ben je als je dood bent? Ze vragen om de raarste dingen; men staat vaak met de mond vol tanden. Het antwoord klaar maar hoe leggen we het uit… Waarom fietst een fiets niet achteruit?…

maar kan het niet jij bent mijn kind.. voor eeuwig heb ik jou lief.…

Kleine onbevangen vlinder, van de wereld niet bewust. Zwevend, dwarrelend door het leven, met van nature innerlijke rust. Je leeft je leven heel éénvoudig, onbezonnen puur en rein. Kleine onbevangen vlinder, ik wou dat ik als jou kon zijn.…

Geen live-verslag, geen dolgedraaide natie Niet elke zanger wacht postuum fortuin Hij was wel Hazes-achtig authentiek Maar niet genoeg gevoerd aan het publiek…

je lach is kinderlijk onbevangen als ik je zuurtjes geef je handen spelen met het zakje dat stiekem aan je vingers kleeft woorden zijn verdwaalde wolken in een altijd blauwe lucht jouw zon schijnt zonder zorgen want jij hebt tijd in alle rust toch schrik je als ik ga na een kus vragen je ogen kom je morgen weer terug…

nadat de naald er bij mij ingaat is zij ook snel aan de beurt de bolling van haar buik verraadt nieuw leven hoewel zij zelf nog amper vijfentwintig heel onbevangen laat zij weten: dit wordt nu al haar derde kind de andere twee nog niet eens peuter ik herinner mij haar als een zwakke leerling en nu, blijkt mij, nog steeds een kind het…

Een slimme engel schuift ons een bril toe gedoopt in onbevangen nieuwsgierigheid. De mensen - dat zijn wij. Allemaal. ------------------------------------ uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

het gemoed wankelt nu het onwelgevallige van dood en verderf ver weg gezaaid ons machteloos slaat ook nu nu dit kind waarvan een de ogen onbevangen straalden ons de harten openbreekt schermutselen wij met vergeefs tumult wegkijkend van de wereld schreeuwen wij haar stil het schuldig geweten met de wijzende vinger ook nu nu dit…

speel dan Shehab, speel laat jouw gitaarspel verhalen over de stad waarin jij bent geboren waar liefde ooit de voertaal was verbroedering leidde tot diepe vriendschappen kinderen vrijuit speelden nog te onbevangen waren voor een wrede waarheid vol haat, kom Shehab speel verhaal over jouw mooie Aleppo…

waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…