Alle inzendingen over ballingschap OR verbanning OR afscheid

in ballingschap loopt de mens op eieren een breekbaar verhaal met draadjes en touwtjes houdt hij het leven bij elkaar laag na laag projecteert hij zijn afgepelde dromen op witte muren en dagen zonder eind in zijn oren suist de vermoeide zee het is altijd het kleine verhaal dat over grote dingen spreekt zoals het verlangen…

Hij sleet zijn jeugd in 't afgelegen slot En diende een hof, geestloos wuft en verwaten. Hij vlood, wild hunkerend naar een groter lot Alleen naar de pas opgerichte Staten. Om zijn stilzwijgen en onzeker schot Geminacht door kooplieden en soldaten, Aan boord, in 't fort ten prooi aan 't plomp complot Dat hij niet delgen kon, slechts macht…

wie leest mijn dromen nog na ’t afknakken van de tak in volle bloesem van vroege herfst verbannen naar een woordengraf…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Julia ging op een laat nazomerstrand tegen al haar goddelijke zusters in die haar heimelijk zonder tegenzin verbanden naar Grote Mensenland, naar dat roerige toch verlaten oord waar zij moest leven als niet meer kind dat geen oplossing voor het raadsel vindt van waarheid die het ware vermoordt, het Goede dat het Schone verstikken mag -…

Een hemelse glimlach siert een bleek, grauw gelaat vochtige ogen staren in een denkbeeldige wereld vol dromen, beelden en kleuren steeds langer zoeken wanhopige vingers krampachtig houvast in de bevrediging die het vergeten voedt het verlangen om oneindigheid maakt de geest krankzinnig verhitte gevoelens branden in gepijnigde…

Rita Verdonk als Minister van verbanning geeft de celbewakers meer ontspanning!…

( voor Marcel Proust ) Het boegbeeld van de geheel vermoeiden, de weerlozen in een zinlloos tumult, geteisterd door fysiek verval. Een hoge ziel paradeerde over de puinhopen van een vluchtig verglijdende tijd en het al te oppervlakkige. Zijn droevig gelaat werkte als een magneet voor de vele beelden die hij tijdloos maakte, bezielde. Hij zag…

moeten scoren onder de brug, in een portiek waar zijn dood wordt geboren een lichaam, dag en nacht ziek Verslaafd aan de verdoving een geestelijke verhuizing bewust een levensberoving infecties en vergruizing De naald, maar ook de pijn steekt hij weet zich nooit meer te ontspannen elk contact met familie ontbreekt zij hebben hem eeuwig verbannen…

Zelfs de maan slikt haar verzilvering in en laat zich eervol verbannen.…

Subtiele bewegingen over de zin van het verborgene ontstegen aan het aardse gewoel een Daphne in ballingschap verlicht de sombere valleien. Zij schildert met penselen van de eeuwige kleuren op het palet van God.…

Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte bloedt antirood van antidood verzorgt uit het flitsen van de oneindige momentenstoot zodat nooit meer iets anders moet worden verbood.…

Naakt door slechts de naaktheid, omgeven door slechts de omgeving, verbannen door slechts de verbanning. Ogenschijnlijk de knopen geteld, keer op keer de pyromaan geweest, stilistisch te werk gegaan, maar ik ben geen inboorling.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De boten doorklieven het mediterrane water Aan boord mensen die ten dode zijn opgeschreven Verbannen naar het eiland van grafstenen Hier moeten zij tot de dood met elkaar leven… Als vee worden zij bij elkaar gedreven door de poort van verlatenheid In een eenzaam lijden zullen zij sterven Tranen schreiend in bitterheid… Langzaam wandel ik…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ware liefde is een daad van oeroude herkenning alsof je eens twee zielen was verenigd in een persoon ruw van elkaar gescheiden elk in eigen helft je leven doorbracht in wanhopig verlangen naar hereniging en dat je dan op een dag een wonderlijke dag dat oeroude afgescheidene ontdekt in de ander en na een lange ballingschap…

Ik weet wat ik doe stoppen kan ik niet mijn gevoelens worden verbannen totdat niemand ze meer ziet wraak wil ik nemen wie doet me dit nou aan ik wou dat ik gevoelens had dan kon ik tenminste mijn mannetje staan…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

Verbannen uit mn ziel Vergaan in alle glorie. Kleine tranen verbergen mn gezicht. Ben ik sterk? Een woord van steun, weggegooid. Een glimlach, verminkt. Hoop, verdwenen....…

Toen indertijd de Nederlandse Jood Naar Westerbork in Drenthe werd verbannen Had niemand weet van snode Duitse plannen, Dat dat het voorportaal werd van hun dood. Wie Westerbork als pretpark afficheert Die heeft van de historie niks geleerd.…

Daar waren we wel aan toe na die autoritaire Lock down van die interieure ballingschap. Van Belgen krijg je zowat alles gedaan, maar je moet ze de illusie van vrijwilligheid laten. Het café is voor ons een kern van belevenissen, dromen, frustraties, roddel. Met een scheut gezelligheid en commentaren.…