Alle inzendingen over beladen

ik zoek de tijd in kleine uren ver van gaan en komen in hetzelfde huis waar naast rust en stilte ook mijn dromen wonen en seconden eeuwigheden tikken als mijn blikken buiten de dimensies treden waar het aardse heden slechts als rode draad in het verleden zichtbaar wordt die ik moet grijpen bij mijn beladen terugkeer uit immense…

Het werd hem tot een rekening gekerfd, hij nam wat hij zozeer in haar begeerde belaadde zich, toen hij zich tot haar keerde met schulden die hij daarmee had geërfd.…

Beladen stilte, woorden wegen zwaar, worden zwijgend uitgeschreeuwd. Dierlijke spanning, de fysieke nabijheid is onoverbrugbaar zonder te klauwen. Onmacht regeert, frustratie volgt, woede verdooft; ik wil vluchten. Weg van hier, van jij, van ons, van mij; maar de muren grijnzen pijnlijk grimmig.…

Deze dag weer zo’n dag die je als een rugtas veel te zwaar beladen met je meezeulde toch scheen de zon heel vreemd dat jij de warmte niet kon voelen de tijd trad terug met reusachtige grote passen sleepte je mee jij wenste daar niet te zijn Waar immer nog de pijn … je hele lijf in rouw verzette terwijl al je denkbeelden schuurden…

de wind wervelt door mijn avonden wanneer ik terugkeer naar het begin de draden tussen jou en mij zijn beladen en ik kan enkel lopen met wapens onder mijn ogen gericht doet het mij schamen is het een onvermogen om jou in mij te dragen of verdraag ik mijzelf niet verdwaald in een verstand vol mist de dood zal mij niet vroeg…

de kaft voelde in vreemd ervaren buitenissig aan pagina’s ademden stilte in een sterk verschraalde lucht hoeken waren met zwarte duimen viezig bedrukt nog las ik niet letters glansden een koortsige gloed de sfeer voelde totaal niet goed in zwaar beladen zijn kanttekeningen kruisten rood gevlekt onleesbaar schrift weerhielden…

de Meir overstroomd er loopt teveel volk met de tanden op de grond onder zaken beladen die niemand ooit wil dragen ergens en nergens flitst een stadshaas tussendoor met een gepeperde haast op weg naar een stadshuis de luis van het stedelijk schoon om de deur toe te knallen de kilte om hem heen was hem te veel, waar zijn al zijn buren…

Jij, die tussen de brandende stenen liep, beladen met goud, zilver en edelstenen. Jij, die muziekinstrumenten in je eigen lichaam droeg, zou voor altijd koning zijn. Mij zou je meevoeren naar je paleis en kronen. We zouden alle grenzen overschrijden, zei je.…

op ongeaarde voeten ga ik roerloos door de doffe dagen vergeefse vragen verlaten mijn handen in zinnen zonder eind als schrijnen gestapeld in vochtige hoeken ik boek voeling zonder doel tot een beladen verleden verkeken is bewust van een verzengend gemis keer ik af van vlakke paden en loop te hoop naar noordelijk licht is daar…

somber door miezer en stuivende sneeuw onder een beklemmend koud wolkendek dat ons niets meer zegt in saaie eentonigheid nog heeft de herfst zijn kaalheid kunnen compenseren door wat sprietige stelen die zich dood staan te vervelen in het schrale schilderij waar zelfs iele wind nog boldert in onbelaste uitlaten van zwaar beladen…

Drie schaduwen sluipen in die nacht door het vredige gehucht beladen met chocola en speculaas. De schimmel, Piet en Sint-Niklaas. Zij asemen kleine wolkjes in de kille najaarslucht. En balanceren op de daken als de maan schijnt door de bomen.…

heb kerst gebraden de ogen waren groot borden zwaar beladen met hertenbraad en dampende rollade spoon amuses en talloze gangen gedoopt in wit en rode wijn met toch nog een rosé verlangen we kaasden en likeurden de kinderen hun ijs in sprankelende kleurtjes wij koffieden senseogeurtjes het bezoek is opgestapt na culinair gebeuren…

de verpakking is wat gelig, geler bestaat bijna niet toch is het ontbijt te laat begonnen en zijn de treden van de trap te zwaar beladen – in elk geval voor mij de houdbaarheid nog niet aan datum en is het zuur te rijp voor deze dag was het maar nacht en snel maar morgen dan peuterde ik het etiket van de fles geniet van het ogenblik zeg…

gordijnen bewegen zonder lichte tocht het tikt en kraakt waar je ook gaat beladen is de stilte met een hoge toon herkenbaar zijn wat elementen uit een droom er is aanwezigheid in het wachten met ingehouden adem voel ik gespannen krachten nog kan ik niks raken heb geen mogelijkheden om contact te maken met een wereld zo dichtbij…

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten. We gingen naar bed, lagen wakker, hatend omdat ze bestonden. ------------------------------------- uit: 'Toorn'; de Tweede Ronde, 2005.…

wat is er vreemder dan een mens die de kleur van een boom met bloesems beladen onbegroet voorbij gaat zich vastklampt aan het knappen van takken, het kraken en dwalen van de stilte en halverwege de hoop verdrinkt in een vijver, net naast het lelieblad dat witter dan sneeuw wordt in een winters vers jij, antwoord je want jij trekt…

geen blad bewoog de lucht was loom en zwaar beladen als in een hoofdpijndroom voelbaar hing de stilte om ons heen in een klamme greep van niet verroeren de klok tikte steeds luider de seconden af als bij het wachten aan een graf een flits verscheurde het donkere gifgroen de donder knalde raak onze actie kwam te laat in brekend…

lekker belangrijk opklaringen, kippenbuien op- en neer-quark oppervlakkig, op termijn, op de lange baan, het eeuwige alles, alles is bedekt onder een deken van beschutte eindkleuren, alles neigt tot alles 'streetview spot naakte man' temidden van aangeslibte baardgroei ervaar ik kaalheid als een beladen leegte donkere manen verdwijnen…

Beladen schoonheid verbergt de droefnis Van de eerste novemberbeden overschaduwt het eeuwig gemis van hen die streden, afwezigen aan de feestdis…

We vliegen niet we overstijgen beladen maar vastberaden met vleugels op de IC applaus bij het landen er volgt begrip en lege stranden we staan aan de grond dagenlang kunst en vliegwerk assisteren met schoolwerk grenzen overstijgen ze vliegend met bed en zuurstof met hart en ziel wat nooit opviel zij kennen de turbulentie de…

verstard, het kind gevangen in schaars rood je maakte mij zo bloot met passies die me brandden je kleedde me met leugens omdat jij de waarheid brak je spookte in mijn spel dreigde met hel als ik ooit met een ander sprak geef mij de zon het donkerblauwe fris dan breekt het ijs verwarmt de kou van schuld waarmee het kind in mij beladen…

omgeven spiegel de maan toverde een glimlach en in brieven, ooit geschreven bekende je het verlangen naar dat wat nuchter tot genot leidde in het vermogen van vergeten dwaalden herinneringen terug naar haar hart bij de kust na omzwervingen van tijd wist je dat antwoorden bedrogen omdat zij de nacht had voorgelogen in haar met beschuit beladen…

Mannen in zware bruine gewaden leven in stilte en eenvoud, hun boete met offers beladen. Hierbinnen is het leven hard geen zilverstukken noch goud, Gods' liefde spaart geen gard.…

soms luchtig, doorzichtig, soms loodzwaar, met regen beladen maar altijd op weg. als wolk wil ik reizen met onbekend doel, gestuurd door de wind die mijn richting bepaalt. de aarde omarmen en niet hoeven denken, niet hoeven kiezen me gewoon laten drijven het oosten, het westen het maakt me niet uit.…

ik hoorde je stap in de stilte van het vallend herfstblad voelde beladenheid in het knisperen van je voet op het kleurig pad de zomer heeft je goed gedaan maar de moeheid is gebleven de rek gaat langzaam uit het leven als alle gunsten zijn vergeven en alleen het aardse nog zijn elementaire wensen kenbaar maakt soms vliegt…

het regent weer pijpenstelen ik zit me knap te vervelen het weent in mist en duisternis verlicht door een lantaren struiken hangen zwaar beladen tot op de drassige grond de druilerigheid van buiten is in mijn hoofd gekropen de neerslachtigheid in mij verwacht de zon als tovenaar gisteren en vandaag zijn plassen water hinderlijke…

Stil, alleen en verlaten kijkt hij om zich heen een ongebruikt toetsenbord een zwijgend scherm gedachten, roerloos, emoties gesloten ogen haar proberen tot leven te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes…

Stil, alleen en verlaten kijkt hij om zich heen een ongebruikt toetsenbord een zwijgend scherm gedachten, roerloos, emoties gesloten ogen haar proberen tot leven te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes…

de schranzende kaakmalende eetbarbaar rijt het uitgestalde koud buffet aan stukken zet zijn tanden in alles wat smaakt of niet matigheid is voor hem een ijdel woord eet niet de hoeveelheid beleefde honger overvol bord beladen met smakelijke spijzen bewaakt hij met argwaan en achterdocht vork en mes in gewelddadige aanslag happend, malend…