Netgedichten

netgedicht (nr. 78.753):

Sprietige stelen

op rustige
korte dagen
trippelen gekleurde
kousenvoeten somber
door miezer en
stuivende sneeuw

onder een
beklemmend koud
wolkendek
dat ons niets
meer zegt in
saaie eentonigheid

nog heeft de herfst
zijn kaalheid kunnen
compenseren door wat
sprietige stelen die zich
dood staan te vervelen
in het schrale schilderij

waar zelfs iele
wind nog boldert in
onbelaste uitlaten
van zwaar beladen
mestwagens zo lang
dat nog mogelijk is