Alle inzendingen over bescherming soort

Je kunt niet vergelijken, het past bij deze soort. Wat is de Mei toch heerlijk, de mooiste tijd in ’t jaar. De zomer moet nog komen, maar dit hebben we alvast maar!…

Waarom ik soort zenuw en achtig, wist ik niet, want we zouden gewoon wandelen Toch, ongevraagd deed je je jas uit, ging op de bank Ja, ...'k schonk dan maar thee in Een lopen daarna, ja waarna? Gewoon hier!…

belevingsmonitor Je hoort het enthousiasme stijgen Hier maakt de leek vogelkennis eigen Rietpluimen golvend in de wind Een Rietvinkrups door menig Koekoek bemind Je ziet ze turen vanaf ieder bruggetje Eén voor één, ruggetje na ruggetje De Petterson wordt nageplozen Een heuveltje voor vergezicht uitgekozen De streeplijst mocht de nodige soorten…

Wereld, wees een vriend Regel mijn scheiding voor ik trouw Wees mijn vuurwerk voor oudjaar Rust mij uit voor mijn burn out Corrigeer me voor mijn fout Dus vriend, wees werelds Omarm me voordat ik iemand mis Steun me voordat ik iets vrees Troost me lang voor sprake is van een treurige begrafenis Kom dus op tijd en liever altijd eerder Bescherm…

onverstane drang Tot spoeden richting Kampen Ik ben voor je gezwicht Met mijn beperkt verstand Voor je weidse vergezicht Tot diep in Gelderland De rotsvaste zekerheid Van verzetten en geloven Wijst de tijd ten spijt Nog immer stijl naar boven Heldere Zondagmorgen Slechts gedeeltelijk ontwaakt Ben ik geheel zonder zorgen Alle bescherming…

naar kelk, je tere onschuld toont, je naakte onschuld jouw naakte onschuld verwondert zich oprecht, en spreekt van een vreemde, eenzame wereld, een wereld hol en bol van ontelbare leugens, jouw jonge onschuld weigert om een dom verworven compromis emotieloos te begrijpen ach, mijn lieve, blonde, wonderschone vlinder, jou koesteren, beschermen…

Het practisch nut van veel idolen ligt erin dat ze breed inzetbaar zijn ter bescherming van het publiek domein tuig heeft schrik voor aureolen Plus dat bij wie ze echt werken men een hogere zin aan leven ziet gegeven met een verlicht hoofd dat wordt geheven gelijk vroeger in de kerken In Zoetermeer zit op de Mandelabrug de ene helft amechtig…

Die beter bescherme de zetels van mos, Dan de oud geprezene hazelaar. Hij vlamt in de nijpende wintertijd Met zijn bloemetjes klein en teer, En gans een schare katjes vlijt Zich op zijn naakte leden neer. En als zijn eigen vuur is geblust, Dan steekt de struik zich diep in ‘t groen, En lokt met nootjes tot vreugd en lust.…

in gelezen zinnen vind ik geen brievenmist of wisseling van wacht in stappen ik kan het uur bedanken, beminnen in de vrouw achter de vrije hand van letters zij geeft mij flanerende kleuren van vriendschap, van liefde op zachte huiden dat zich stil kan houden doorheen de tijd kent de grond der dingen die gevleugelde woordjes beschermen…

beantwoorden men gebaarde mij het niet alleen te zeggen maar ook op te schrijven er vormden zich groepen gelijkgestemden intense contacten op een hoog niveau ik probeerde mij los te maken van deze intenties het lukte mij niet, dit was een proces, dat niet te stoppen was de ballonnen kwamen steeds dichter bij het leek wel een geplande bescherming…

Op mijn schouder om mij altijd te beschermen. Op de werkbank om mijn twee linker handen. Eén heeft bij hoge uitzondering over mijn tong mogen piesen, want in dit het leven, mijn eerste leven, valt nog heel wat te genieten. Ze dansen en springen weer. Spelen tikkertje, deze cherubijntjes van omhoog.…

lente slurpt gulzig warm zonlicht naar binnen zij wentelen zich verlangend in groenend gras laven hartstochtelijk aan weidse plas de lente bruist, de liefde groeit zo de kwistige schilder met kleuren knoeit tooien zij zich in vurige jassen laten de wnter in stilte verassen jij lief, mijn lente jij lente, mijn lief uitstralend verwarmen beschermend…

deur staan slanke berken in een lange rij hebben in hun takken kracht en trouw van flinke gedienstige schildwachten grote werktuigen doen mensenwil een kleine sterke oerwoudhand grabbelt in schone moeraspoelen klinkt de stem van het woudhuis dat hier leefde harde in elkaar verwarde struiken steken strijdlustige doornen uit verbergen beschermend…

de open deuren naar mijn tuin geven een blik op het groen handen met die kleur heb ik nooit gehad er zijn aanverwanten die dat doen dan wel gaat de natuur de eigen gang in 't verlengde van mijn karakter ik voel me daarin thuis nimmer gewetensbezwaren dienaangaande gekend enfin, thans verspreidt een lichte douche mijn landgoed die een beschermende…

De vurigste passie in het kloppende brandende hart gebrandmerkt Hij zal immer weten en beschermen wat niemand ooit heeft gemerkt. ................... en toen werd het stil......................…

als een hond Ik mekker als een geit Steeds weer een strijd Tussen mij en het dierenrijk Ik balk als een ezel En ben schuw als de wezel Ik koer als een duif En voel me als een vos In dit half gekapte bos Ik loer als een uil En Heb een olifant van een buil Ik ren als een muis En voel me net als de orca Eigenlijk nergens thuis Ik bescherm…

Wat voor mens wordt hij? Wat voor mens zal hij blijken te zijn? Nu ligt hij daar, schattig verpakt, te glimlachen, slapen, eten en verschoond worden. Een enkele keer krijst hij – doorgaans ’s nachts, als jij probeert wat slaap in te halen. Mopperend ga je kijken, vertederd kijk je hem aan, zoals hij daar ligt, met zijn gezichtje vol traantjes…

Toen de bomen zich met bloesems tooiden kwam met grof geweld in 't prilste ochtendlicht, kwade machten Nederland bezetten, ontnamen burgers geldend recht en hun bescherming kweekten zelf de moed om in verzet te gaan tegen onrecht, deportatie en geplande dood dit omdat zij anders leefden, goed vertrouwen vrijwel niet te vinden door verraad…

Je bent nog niet klaar voor deze wereld Toch heb ik een paar dingen die ik je niet wil laten vergeten Ooit kom je ter wereld En noem ik je met trots mijn kind Je zal worden behandeld zoals het hoort Met liefde en respect, zoals ik dat vind Nooit of te nimmer zal ik je slaan Zoals mijn vader bij mij heeft gedaan Ik heb geleerd en zal je beschermen…

Was hij steeds, naar Gods woord, De verdrukte geen schild ter bescherming? Ik ben de enige niet! Neen, zo ver in ’t verschiet Uit de schouwen daar rookwolkjes rijzen, En ge sikkels in ’t graan Door de Eemnessers ziet slaan, Blijven dankbare harten hem prijzen.…

het betonpad snijdt door het groen naar Spanjaardsdijk oase van rust en ruimte ondanks schapengeblaat scholekstergekrijs spreeuwgekwetter vanuit een sloot sist mannetje zwaan beschermend kroost (zeven in getal) en gade een tractor haalt me driftig in chauffeur in overall maakt verderop kabel vast aan personenauto in sloot trekt vehikel…

voor me zie je mooie ogen en lieve lach dat ik soms gewoon moet huilen maar denk dat dat niet meer mag jou weggaan is immers al zo lang geleden en de tijd heelt elke wond maar soms zou ik willen schuilen voor het verdriet wat me zo raakt zou ik zo graag willen weten hoe het je daarboven gaat hebben de engeltjes echt vleugels en beschermen…

bevatten momenten van herinneringen, kruipen, stappen, lopen en beginnen huilen pinkt een traantje weg leefruimte op korte tijd enorm vergroot tot talloze bladzijden van gisteren die nooit zo dicht terug zullen komen of opnieuw overweldigend ontroeren kinderogen lachend, vragend tranengevuld en gekweld, dromend hebben ze een wereld van bescherming…

M’n hoofd achterover neerleggend tegen de koude witte muur alsof die me beschermen zou tegen de gevoelens in me groeiend als een tere bloem. Geef terug mijn hart! Geef hier,niet doen!!…

Nog steeds kijkt het slot beschermend neer op Balduinstein en verspreidt de sfeer van een onschuldig Fabelheim. Het carillon eert Mozart: een klingeling die minzaam zingt. In stilte valt een blaadje op het vlakke water van de Lahn. De herfsttooi van een woudreus wasemt een pleidooi voor kunst en leven, verwijzend naar de Levensboom.…

dat je één dag bij je kleinkinderen kon zijn Het idee is fijn maar het zal niet zo zijn Ik weet dat jij vanuit de hemel over ons zult waken Al ben je dood je zult ons nooit alleen laten Papa we missen je hier op aarde Maar ons hart zal je nooit verlaten Jij bent heengegaan van de aarde naar de hemel Jij bent nu één van mijn engelen die mij bescherming…

Ik ben nachten lang wakker gebleven om mama te beschermen met mijn leven. Omdat hij ons had afgeschreven zonder geweten daardoor voelde ik me zo erg afgewezen. Hij heeft me toen bewezen dat hij niet de vader was waarover ik had gelezen.…

muziek kent geen rassenwaan het leven zoekt zijn melodie, Auschwitzorkest een levensweg een levensweg een leven een leven weg Rust nu, bidden wij En hoor de branding van de zee Bezie daar boven korrels zand Immer meer, immer meer Door eb en vloed geplaatst Rust nu, bidden wij Het is nu aan ons Veilige duinen Te plaatsen Volken te beschermen…

Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin” Rijksdichter van het Koninkrijk der Nederlanden.…

Sneeuw danst om je pootjes Wat vlokken op je vacht Je snuffelt gretig in het rond Een sprookjes-winter-nacht We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de…