inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.811):

Stille Vlinder

ach, mijn lieve, blonde, wonderschone vlinder,
op broze vleugels van papier, dwarrel je in onschuld
door mijn gedachten en verwart mijn hart en zinnen

ik voel me oud en jong tegelijk, terwijl ik
in het trillen van je sterke vleugels voel,
hoe je hevig vlinderend van kelk naar kelk,
je tere onschuld toont, je naakte onschuld

jouw naakte onschuld verwondert zich oprecht,
en spreekt van een vreemde, eenzame wereld,
een wereld hol en bol van ontelbare leugens,
jouw jonge onschuld weigert om een dom verworven
compromis emotieloos te begrijpen

ach, mijn lieve, blonde, wonderschone vlinder,
jou koesteren, beschermen, jou beminnen,
die mij verwarmt en moed geeft om wat echt
belangrijk is, uit te spreken, helaas, helaas,
nooit zal ik jou, wonderschone vlinder,
kunnen vertellen, wat jouw mooie vleugels
doen met mij, eeuwig dolend, vol verlangen

Schrijver: Tjoke, 31 december 2008


Geplaatst in de categorie: liefde

4.4 met 19 stemmen aantal keer bekeken 563

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Sanne L
Datum:
8 februari 2009
Email:
sannesanne175hotmail.com
Zó ontzettend mooi!
Naam:
Gurien Kwantes
Datum:
31 december 2008
Email:
teckeltjeshotmail.com
Om even stil van te worden...prachtig vertederend geschreven.
Wat het woord "Vlinder" al niet kan losmaken.
Mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)