Netgedichten

netgedicht (nr. 80.687):

de aardse hemel

de open deuren naar mijn tuin
geven een blik op het groen
handen met die kleur heb ik nooit gehad
er zijn aanverwanten die dat doen
dan wel gaat de natuur de eigen gang
in 't verlengde van mijn karakter
ik voel me daarin thuis
nimmer gewetensbezwaren dienaangaande gekend

enfin, thans verspreidt een lichte douche mijn landgoed
die een beschermende laag legt op mijn ziel
het is als kijken zonder brillenglazen
alles oogt mooier, soms mysterieus, soms een innerlijke gloed
doorheen het grijs dat zich immer uitbreidt
en zie reeën en vossen en buren in beste doen
ja, die vergrootglazen gedragen zich soms als ventiel

een van de muren is bekleed met het zachte mos
zo hou ik mij dat voor
daarachter ligt deels de rest van de wereld
het geeft een vrije wijze van zijn
en het doet mij deugd dat ik me niet stoor
aan ronkende vogels in de lucht
ik kan goed omgaan met ziende blind
en horende doofheid
dit alles schenkt mij een welverdiende zucht