Alle inzendingen over beseffen

Ik ga langzaamaan beseffen, Dat je het maar beter kunt treffen Dan verwachtingen te overtreffen. Waarom toch steeds proberen Om te excelleren. U kunt de ander ook vermaken, Door precies de roos te raken.…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

Beseffen die daar niet bij Albert Heijn Hoe senioronvriendelijk ze zijn?…

De groene wereld om ons heen, onder de stilte van de bomen, laat ons weer beseffen wie we zijn, en over wie we beiden dromen. Je plaagt me met jouw kriebels, ik streel je met mijn hand, en zonder het te beseffen, gaan we langzaam naar de rand.…

op hoge pieken en in diepe dalen gaat zoveel mis zoals soms ook in het leven maar het gehele beeld afgebeeld op een ansichtkaart doet ons beseffen hoe mooi en fascinerend het leven ondanks alles toch is…

Eenzaam voel ik mij In een aparte zin Opgesloten en wachtend Op het gedicht Dat de wereld zal veranderen Tot ik erbij kan Het kan aannemen En beseffen dat ik leef Ik besta Voorzichtig kan gaan proeven Aan machtig puur geluk…

Als de denkende lichtstraal het water met zijn lichtpuntjes in beroering brengt Kijkt de waterlelie omhoog En zegt ze zachtjes nieuwe woorden die ik niet ken Dan besef ik dat het zo is En deze woorden die ik niet begrijp Laten mij en de waterlelie Beseffen dat het ook niet zo is…

beseffend waar de stilte komt weet ik dat het dieper zit gegraven is er in de ziel de tocht is nog niet voorbij waterdruppels knijpen hem vitamines stromen door je lijf tering, dat besef is enorm wat een invloed heeft het leven…

We beseffen dat er slechts een paar dingen erg belangrijk zijn. We hebben geleerd om het leven serieus te nemen, maar nooit jezelf.…

Wie zich in gespierde taal steevast aan het woord vertilt maakt zich ongewenst verbaal en lijkt aangeschoten wild wil mij tot de macht verheffen dat ik woorden wegen kan want diep dichterlijk beseffen doet lichtgewichten in de ban.…

Altijd met het gezicht Naar het verleden Dat ik voor alsnog Niet los kon laten, Dat tot dusver alles Overheerst, domineert Alsof de toekomst in het Geheel niet bestaat, Ben ik uiteindelijk Zonder het zelf te beseffen Achteruit mijn toekomst In gestruikeld, mens geworden Met de rug naar de toekomst…

Het joodse bruidje en haar bruidegom Doen in hun val mij andermaal beseffen Hoezeer het lot ons onverhoeds kan treffen; Soms slaat het honderdtachtig graden om. Ook ik dans vrolijk in de wereld rond, Maar ooit krijg ik geen voet meer aan de grond.…

Jij laat mijn dromen weer leven en mijn gedachten zweven Jij laat mijn hoop weer groeien en mijn hart zacht gloeien Jij laat me voelen dat ik leef en beseffen dat ik om jou geef…

de anti-revolutionairen en de katholieken van weleer beseffen dat zij in christelijke historie gaan verdwijnen potverdorie na linkse revolutiepoging des te meer maar blij toe hebben goede buitenkerkelijke vrinden hen christelijke naastenliefde doen hervinden…

de overbodigheid van vragen het onbestendige verlangen opgeslagen in het archief van al wat is geweest en dan tóch bij vlagen de grote verwondering van de dichter verwondering om dat wat ik dacht dat niet was er toch blijkt te zijn het geluk die zucht van blijdschap om een tinteling in het bloed die mij doet beseffen dat ik leef…

Glimmend glas Glanzend als helder Kristal in dit Winterlicht dat Een zomertwinkeling In zich draagt En zich eerbiedig Buigt uit respect Voor allen die Onschuldig vielen Is ondanks al Dit goeds toch Gevlekt, gescheurd Door hen die niet Beseffen wat er In Auschwitz is gebeurd…

Ik heb niemand nodig Ik ben graag alleen De rust en de stilte De natuur om mij heen De bomen en bloemen Het gras en de wind De zon in het water Die mij bijna verblindt Ik geniet van de geluiden De vogels om mij heen Het doet mij beseffen Ik ben niet alleen…

gisteren nog dook ik een schuilplaats in als vlucht voor dreigend zeer woog ik de grote woorden af met aan het tegenwicht de molensteen van het verlies was ik nog van een and're wereld waar stervelingen het niet kunnen om zo hun liefde uit te zingen om te beseffen dat die woorden vooral ook een belofte zijn…

De kloppende kracht Van het onzichtbare Dat mij maant Bij de tijd te zijn Bepaalt mijn adem Keer op keer, Maar elke seconde lucht Die vrijkomt bij Mijn ademkeer Laat mij beseffen Dat ik besta, dat ik Denk en voel en doe Dat ik mens ben, Dat ik er toe doe…

Twee sterke handen brengen me naar veilige oorden, en geven me een klap tegen het hoofd om me te doen beseffen dat ik gelukkig ben en niet steeds meer te willen... Nu ben ik gevonden...…

ik veegde langs blauw maar het wit wilde niet wijken zocht hogerop waar beweging alleen al tot grote strepen verijsde al ben ik god mijn hand kan niet scheppen in een aards beseffen pas in het zijn kan ik ervaren hoe het is om het goddelijke voor tijdelijk te evenaren…

Weer is het winter en we beseffen eindelijk de onontkoombaarheid van het sterven. Naarstig zoeken we als kinderen met ademloze ogen naar halmen, sneeuwklokjes. We weten niet of er een lente voor ons ligt en lopen hand in hand het bospad af.…

De spiegel geeft mij kleur laat mij beseffen dat ik nog gelukkig bruin ben trots op mezelf.…

verder leven met die oorlog die je zo bewust hebt meegemaakt Hoe kan je verder leven na die oorlog zonder deze bewust te hebben meegemaakt Toch leven er mensen hier en nu en spreken zij verder over wat straks te doen is Wie bepaalt dan onze toekomst zij die weten en niets zeggen zij die spreken en niets weten of zij die doen en het beseffen…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

Laat ons beseffen hier. Het is nog niet gedaan.…

Niets begrijpend van de wereld om je heen, zit ik naast je, niets beseffend van de stilte om ons heen, hou ik je vast, alsof ik je hier wil houden. Niets meer voelend van je omgeving niets horend niets denkend, niets, tot ook niets overgaat in de doodse stilte die volgt na je zachte ademtocht. Ik laat je los.…

Dat ze daar bij dat Hof nou niet beseffen Dat mij het zweet vaak op het voorhoofd staat Als iemand mij met schaken weer verslaat, Nou willen ze zelfs btw gaan heffen. Vandaar dat heel de denksportwereld baalt: De denksport (en de vis) wordt duur betaald.…

Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

doch alles verloopt we klampen amechtig aan en houden ons nog even vast aan het tijdelijk bestaan maar beseffen ons goed dat we totaal kansloos zijn…