Alle inzendingen over betrekkelijk

wanneer de meeuwen sneeuwen kan je het wel vergeten dat is oude volkswijsheid alleen weet ik niet meer van welk volk…

Men is verwonderd over de oneindigheid van het ons omringende heelal vraagt zich af wat schuil gaat tussen aarde verste sterren achter onbekende nevels al dit dubben zonder antwoord zien God en Zijn engelen met schertsend gemoed aan weten zonder meer hoe binnen deze eindeloze ruimte Hun vertrouwde Hemel bestaat en nóg verder heerst.…

Het leven is zo betrekkelijk we staan er te weinig bij stil maar dat ik mag leven vandaag is allemaal door Zijn wil. Hij geeft me genezing en daarvoor dank ik mijn Heer dat Hij voor mij wilde zorgen opnieuw, ook deze keer weer.…

Wat zoal aan komt waaien als verlangen, blijft maar kort plakken op mijn ervaring hoe betrekkelijk het is Ik kan leven, ik ben vrij van tekorten, ik lijd niet aan pijn, hartstocht of problemen niet aan de chaos van liefde of ambitie, ik wacht niet af wat ik toegeworpen krijg Daar ben ik te goed voor zeggen me ook mijn vrienden Ik…

later woonde ik nog een poosje bij hem in de buurt wanneer ik hem zag lopen dacht ik daar gaat Faas Wilkes de levende legende die furore maakte in het zuiden op 15 augustus 2006 is de balvirtuoos van toen van ons heengegaan hetgeen niet wil zeggen dat ik hem spoedig zal vergeten natuurlijk is onsterflijkheid betrekkelijk maar een beetje…

Alles aan jou was gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam…

De wereld lijkt steeds kleiner te worden, alvorens enig ander mijn vingers druppelen naar de einder ik trek een lijn om de tafel om het beletselteken, het zet zich ontspoort oneindig, het kluwen kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf ik schoffel door mijn schrijfsels noch betrek ik de druilende muren het is is niet hetgeen het is als een…

je legt zin in alle woorden voelt een gedicht in strofe vier maar zie je de betrekkelijkheid van letters op papier is het de werkelijkheid die vormt neemt in je geest bepaal jij of ik de betekenis van de teksten die je leest ik heb het ei gelegd we broeden samen op het nest bepalen wanneer schalen breken hebben de nieuweling apart bekeken…

In mijn stilte bewegen zich geesten onaardse voorstellingen vol wellust en intensiviteit van geile begeerte wanneer ik naast schaduwen dans in mijn naakte ornaat fluitend zie ik moeder aarde in verval in mijn stilte kronkelen zich gedachten urenlange overpeinzingen met betrekking tot de dood en de kornuiten van die metgezel wanneer schaduwen…

Even was ik van de wereld weg Even was ik de ellende vergeten Even geluk en geen pech Even lekker met een vriend keten Tot ik thuis weer binnen was En de spanning voelde hangen Ruzie van de eersteklas Door de woorden bevangen Zo gaat het nou iedere keer En ook al wil ik er niets van weten Ze betrekken me erbij, steeds weer Kunnen ze het…

dag hans zeg ik en zie mijzelf in de etalageruit je oogt niet slecht, mijn jongen, voor jouw leeftijd sta je nog betrekkelijk recht en zie nog goed jouw strakke huid dag hans zeg ik en kijk nog dieper in mijn ogen duw haast mijn neus tegen het raam zeg ouwe viezerik kan je het wel zien ga naar binnen en koop die blaadjes over…

Als ik terugga naar mijn gevoel Dan doet het me zo'n zeer En weet je lief; daarom dus Doe ik dat niet meer En dus kan ik er ook niet over praten Deel ik het niet met jou Omdat als ik dat zou doen Ik het allemaal weer voelen zou En dus blijf ik zwijgen En slik ik alles weg Hoe graag ik je er bij betrek Hoe graag jij ook wilt dat ik het…

Je vraagt me stilte, maar hoe kan ik je die geven als woorden nodig zijn om neen te zeggen, om weer te weten hoe we niets bezitten, enkel maar de rentmeesters zijn die de wacht betrekken? Hoe kan ik stilte dragen, koesteren, als steeds opnieuw de drukte komt en ’t moeten draven van hier naar daar, vergaderen en plannen?…

mij breekbaar, kwetsbaar voelde Het valt niet uit te leggen Als je het zelf nooit hebt gekend Zo'n moment, heel even Dat je beseft, Hoe snel het over is Gedaan kan zijn met leven Je moet waarderen Wat je hebt En waar je staat Gewoon ergens van genieten Voordat het weer overgaat Omdat je telkens geconfronteerd wordt met het feit Hoe betrekkelijk…

Engels-Franse; de Nederlands-Belgische; de 1ste wereldoorlog; de 2e wereldoorlog; de Koude Oorlog (Oost-West); de vuile oorlog (Argentinië); de Israëlisch-Palestijnse oorlogen En nu een wereldoorlog zonder naam of toch: de onverschillige oorlog de nieuwste, de meest onberekenbare oorlog welke op elk moment, elke plaats, een ieder in kan betrekken…

Wordt Groningen met Nepal vergeleken, Waar ‘Richter’ aan den lijve wordt gevoeld, Waar is de vrees alhier dan op gestoeld Als ginder alles breekt wat maar kan breken? Geloof maar dat in Nepal wordt verzucht: Was maar naar veilig Groningen gevlucht.…

keek je vurig spanden bogen zich langdurig einden afleggend, verdwalend door heemtuinen duinen rosaria leek een belofte van niets dan geluk een zwevende donzen veranda gedragen door blauwe paddestoelen doorspekt met jouw lichtpuntjes de stilte te betrekken in ons gezamenlijk uitzicht de velden voltrokken zich de natuur werd overal…

verbaasde bewondering van haar gestileerde schoonheid, geroerd door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm te willen geven, en de betrekkelijkheid…

Vergeet je heemtuin niet, onderga de vergankelijkheid in alles wat er is, versta de schoonheid in elk segment van wat je vergeten bent, verteer de wisselwerking die een omhelzing biedt, eet uit de hand van de betrekkelijkheid in het licht van rozengeur en maneschijn.…

Vanaf nu hield zij de pastorie kuis, en voelde zich betrekkelijk snel thuis, bij deze langgerokte kapelaan. Hij moest haar een beetje begeleiden, deze enerverende eerste week. Maar zij behoefde geen enkele preek. Het was zelfs fijn om haar in te wijden. Ze zaten behoorlijk snel op één lijn.…

de stemmen waren overal ze raakten geen oren maar ieder kon de woorden horen in zijn gedachten op een meegaande manier verzet tegen de boodschap had geen enkele zin er was steeds de boodschap tot die voltooid was en de zinnen hun verhaal aan ieder hadden verteld er waren geen identieke story’s alles had betrekking op het persoonlijk…

opdoemend zich beeldend in onzen gedachten zij die bij ons willen zijn met klagend gefluister nachtelijk aanvaarden van hen die wij zijn comprimeren zij kil met wazig aanschijn zoekt de eenzame ziel in rusteloos dwalen opkomend verschijnt zij angstig uit diepe dalen en als wij dromend het ijle weren bezoeken zij slecht om ons te leren de betrekkelijkheid…

Vol wollig schuim glijdt de brede waterval schuin naar beneden, buldert aangenaam met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!" Telkens verrast een spattende golfknal. Tussen rotseilandjes en steile wal zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam dansende regenbogen, maakt grote naam: een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal. Watertoonkunst…

Men is vandaag ontzettend onsterfelijk het is eindelijk de echte heldere herfst die er haast nog niet is de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting de grond ligt nog onder het gras men rookt de zwarte sigaar van de dokter men raakt bezweet door het werpen met darts men drinkt zijn zevende…

Men is vandaag ontzettend onsterfelijk het is eindelijk de echte heldere herfst die er haast nog niet is de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting de grond ligt nog onder het gras men rookt de zwarte sigaar van de dokter men raakt bezweet door het werpen met darts men drinkt zijn zevende…

tocht Met vier kom je op 12000 Rekenkundig onderzocht Tel daarbij de trainingsuren Binnen buiten heel jaar door Brengen we 300.000 keren Onze armen naar voor Is dat niet wat overdreven Vroeg bezorgd de dominee Is er niets beters in dit leven dan heilloos malen in de zee Ach, wij zwemmers zijn rekkelijk en de beweging is betrekkelijk…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

Vrouw werd zij, aan hem verbonden een bink was hij, heel stoer en sterk gedwee ondersteunde ze in zijn werk zij leek als om zijn vinger gewonden De betrekkingen liet hij zijn eega over zo dacht hij al haar vrijheid te beletten en kon hij de bloemetjes buiten zetten naast pooier bleek hij een handig lover Jarenlang moest hij de nachten kunnen…

begonnen Stuur ik mijn hoofd naar beneden Denk links, kijk rechts en links Opnieuw Vaag leer je de Waarheid van 't Leven Kennen en dat Terwijl je jaren geleden al dacht, nee Wíst dat je In een niet te stuiten drift naar Meer, absoluut geconfronteerd zou Worden met Grenzen Grenzen die geen waarde hechten aan Belangen in een nog Betrekkelijk…

Ze kneedt de klei, in ogen van verwondering door ranke schoonheid, geroerd door slanke handen, water gereinigd uit de schaal van broosheid, zweet gestileerd in onschuld, de vorm ontstijgt de ziel van het creatieve denken, te zweven in onbreekbaarheid en licht laat dolen in een hogere vorm, ontleedt in betrekkelijkheid en deelt het…