Alle inzendingen over bevrijden

Dat we het goede zullen nastreven En ons van haat en nijd bevrijden Gods grote naam mogen belijden En naar Zijn geboden zullen leven. (Woorden uit Lucas 6)…

Dat een mens zich kan bevrijden van angsten. Dat we met wijze overgave sterven kunnen. Dat liefde niet vergaat.…

waant zich de top der evolutie Wil te vaak tegenstellingen verscherpen Dat die illusies zijn blijft hij verwerpen Hij sluit zijn geest af voor een revolutie Kan tegenpolen moeilijk accepteren Hij denkt dat deze wezenlijk bestaan Daar andere werkelijkheden hem ontgaan Hij spartelt zinloos rond in twijfelmeren Van tweedeling voorlopig niet bevrijd…

Ik geloof in God, die mijn leven leidt Hij mij in Zijn liefde wil aanschouwen Dat ik op Zijn woord kan vertrouwen Hij, die mij van zonden heeft bevrijd. Ik geloof in God, die voor mij wil zorgen Elke dag mijn dagelijks brood zal geven En alles wat ik nodig heb in mijn leven Niet alleen vandaag, maar elke morgen.…

ik heb het nooit begrepen dus leg mij uit waarom ik onderga deze jarenlange ketting rondom mijn zijn is het de put waarvan ik het deksel verschoof of het contact dat ik verbrak met hem die mij bespeelde en hoe bevrijd ik mij van zoveel kwaad van deze groep bezeten van haat en mij beperkt in Nederland zijn straffen niet…

vierde mei lijden vijfde bevrijden daar liep het Joodse meisje vijftien jaar gebracht door een jonge Duitse chauffeur kan dit zo maar Bergen/Belsen park mooi aangelegd niet kijkend naar de foto's angstig het gevoel zo slecht geen bezoekers moedig doorgelopen over de geplavuisde stenen emoties/verdriet eindigend voor…

Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal. Al kan haar glans niet iedereen verblijden, vertoont ze zich maar best niet overal, ontsnapt ook zij niet steeds aan wat verval, ze blijft verheugd een warme gloed verspreiden.…

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

Ik geloof in God, die mijn leven leidt Hij mij in Zijn liefde wil aanschouwen Dat ik op Zijn woord kan vertrouwen Hij, die mij van zonden heeft bevrijd. Ik geloof in God, die voor mij wil zorgen Elke dag mijn dagelijks brood zal geven En alles wat ik nodig heb in mijn leven Niet alleen vandaag, maar elke morgen.…

ik wil voor je vechten ik wil voor je strijden je van eenzaamheid bevrijden ik wil je zien schitteren en stralen met jou door de nachten dwalen zonder falen je geheimen achterhalen ik wil kijken hoe je knipoogt en lacht in alle pracht wie had dat ooit gedacht ik hou van jou dat ik van je hou meer dan ik ooit wou en het deert me om te weten…

bleef doekte stof in ruime zwaaien dweilde vloeren zonder aaien schudde bedden op en ineens was er die sanitaire stop keek het bad je lachend aan in een kalkrijk vergeten deze dag dag heb je geweten een eerste lente in je bloed je ging ervoor en joeg de stilstand er snel door alleen beweging zal je leiden en van het dippe winterse bevrijden…

De wilgen delen schouderklopjes uit Zij willen helpen mijn verlies te dragen Je beeltenis begint wat te vervagen Ik laat die los, als ik mijn ogen sluit Zie ik je voor me in een wit gewaad Bevrijd van alle ongemak en zorgen Je voelt je in Gods Heerlijkheid geborgen Of iets wat daarop lijkt en echt bestaat Je toont me waar de mens in overgaat…

hoe jij kleurde naar de zoen die als een roos in de zomer rijpt, de larf achterlatend en bevrijd van het sculpturen schouwspel waar hamer en beitel je de vorm gaven om in de eeuwigheid te verdwijnen doch reeds in elk stadium waar jou latente verschijning zich verstrengelt met de boezem die me voedde, is hartstocht mijn legalisatie om je…

aan geluid had opgekropt er is geen tijd slagen zeggen nooit wat ze bedoelen een koster is er niet de torenhaan draait naamloos steeds zijn lied maar jij en ik kennen het bed dat liefde vrijt in passie zonder spijt als we de wereld hebben stilgezet in het intieme raken laat de humor zich vermaken door een lach die ook bevrijding…

Het maakt een eind aan elke strijd En aan elk slecht beleid Dat je altijd wordt bevrijd Is vaak een kwestie van tijd De tijd staat altijd paraat Het zorgt voor regelmaat Dat iets vanzelf overgaat En dat er weer iets nieuws ontstaat Elke dag en elke week Het laat je nooit in de steek Elke maand en elk jaar Je vormt je leven lang een…

Schrijven is bevrijd uiting geven. Aan schitterende prachtigheid. Aan levensliefde die ik voel. Aan levensmoed.…

Bij arme onderwijzers en onderwijzeressen, meesters en bovenmeesters, juffen en directeuren, rectoren, rectrices en directrices, de meeste te laag ingeschaald en sowieso onderbetaald, ruist het bevrijdende woord na de (eind-)examenperikelen als een lokroep door hun aan burnouts bijna bezweken gestel...Vakantie!…

De vogel zit in een antieke kooi Zijn kopje diep verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten…

Ze namen hem die ik lief heb mee afgevoerd werd hij als landverrader terwijl hij in wezen goed was met het hart op de juiste plaats gedurende de oorlog begaf hij zich op wegen op de grens van goed en kwaad waar velen niet durfden te gaan wat was het een bizarre tijd het was vrij kort na de bevrijding onze vreugde duurde niet lang want…

Asiel is zoeken asiel is geluk asielzoeker wordt gelukszoeker ooit was hij een welkome migrant arresteren wordt weer veiligstellen de individualist is dan de volksvijand wie zal ons zijn verhaal vertellen uiteindelijk is oorlog een bevrijding met genocide als slotoplossing in diplomatieke dialectiek vormt zich vervolgens de dictatuur…

een zacht ijl stemmetje zei: weet je wat je daar tegen doet pak een houweel en delf naar je diepste zelf heb toen de steen in duizend stukjes kapot geslagen maakte mijn hart weer helemaal vrij zie je nu wel weer zei de heldere stem waar je was en wie ik ben direct herkende ik mezelf in hem raakte toen even verward want in het bevrijde…

maar nog geen noodsignaal of benauwdheden op de borst maar wel anders dan ik was gewend trok wat rare bekken en een paar gekke gezichten maar het vreemde wilde niet wijken groeide zelfs in spanning en ruimte die het wilde gebruiken om zich pittig te manifesteren niet naast maar in plaats van mij de uitbot voelde als bevrijding…

tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd…

Het klinkt nog niet zo stom, want je voelt je dan bevrijd. De weegschaal blijft altijd bewegen en komt nooit geheel tot rust. Balans is leven in voor en tegen, totdat ook dat is uitgeblust....…

Halve sikkel, helder, avondvolle maan schemering neemt ruimte, ademt donker lucht zonnelicht verduistert nu haar laatste zucht in de huizen gaan elektrisch lichtjes aan zie de bomenrand, het einde van het bos boeren stoppen met hun werk, ze zijn bevrijd want de oogst is binnen, alles net op tijd ook het laatste rood verdwijnt, de nacht breekt…

weerkaatst jouw gouden glimlach verwarmt mijn hart met al haar kracht Toont het geluk van een eerste lentedag die ons voor altijd samenbracht Zichtbaar stralend in het groene gras blikken we elkaar liefdevol aan In het moment vereeuwigt als in was zie ik twee beelden samengesmolten staan Gevangen in de tijd Eenstemmige melodie Onze zielen bevrijd…

O kijk en luister dan, gedragen, van angst en pijn en schuld bevrijd, ontvankelijk wil vrede vragen tot aan het einde van de tijd... Die kleine krokus durfde wagen het licht te zien. Maak ons bereid. Uit: Herworteld leven p.17…

wij vlogen ogen schuin gericht naar boven gewoon hand in hand haren golfden je lach bevrijdde ons van het land in zweven en glijden de techniek was uitgezet wij deelden alle elementen zoals in oude schrift- segmenten ooit voorzegd in vrije vlucht bewoog het leven eindelijk naar alle kanten in dansen zonder zwaartekracht wij…

Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven In een van het woord bevrijd gedicht, Eenmaal even vrij en lenig zweven Als jij in de lucht en in het licht Met je lichaam doet, dat toch niet even Los van de aarde is als wat ik dicht, Zich met moeite van de grond opricht, Zwaarder dan mijn geest, en toch kan zweven.…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…