Alle inzendingen over bevrijden

Kon ik eenmaal toch jouw dans weergeven In een van het woord bevrijd gedicht, Eenmaal even vrij en lenig zweven Als jij in de lucht en in het licht Met je lichaam doet, dat toch niet even Los van de aarde is als wat ik dicht, Zich met moeite van de grond opricht, Zwaarder dan mijn geest, en toch kan zweven.…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…

gekooide wilde vogel lijk je sprak mijn moeder jou bevrijden is mijn hartewens maar ik weet niet hoe angstig als ik ben dat je nog niet kunt vliegen nu je jezelf gekooid hebt roep ik je toe vlieg dan…….…

Het stond op de spiegel geschreven, vannacht nog maar vanmorgen was het er alweer af: “Van gekruid gehakt en tomaten maakt men geen appelmoes, maar het maakt geen fluit, het smaakt nergens naar” Dat heeft die heks gedaan, om mij met deze spreuk van jou te bevrijden, toen jij me achterna zat, met dat stanleymes Al die kastdeurtjes…

ik meld u met tevredenheid de omwaarding van mijn waarden van Freud en/of van Nietzsche dat ben ik even kwijt maar de bevrijding is nu daar niet meer aardig tegen buurvrouw met haar overgangsgezeur niks aaien van de hond van buurman die bijt alleen maar in je klauwen als je even geen attentie geeft geen toedeloe of roekoekoe voor…

bedekken haar intieme delen Ze is zichzelf al lang niet meer haar blik als uit steen gehouwen is slechts de echo van haar leven de dood is al langs geweest en heeft haar ziel meegenomen Ze stapt voort als naar verlossing en waarschijnlijk is dat zo er zijn ergere dingen dan de dood Kort erop wordt het kamp bevrijd…

zich uitspreekt in een streven, in vermomming tussen zin of regel kruipt, sluipt door het luie oog van het bestaan om met tomeloos geduld weer op te staan, zichzelf ten allen tijde overleeft als het dat wil, streeft naar autonomie, dat is meer dan een vrije uiting van de rede en is de echte combine tussen poëzie en filosofie, bevrijd…

verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind en geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur en uitslaande branden tot smeulend koudvuur van verstrengelde rotsen en rondvliegend puin tot verscheurde aarde hun huwelijk had het allemaal ze hebben het helemaal gehad ze zijn niet langer man & vrouw abrupte scherven mogen bevrijdende…

De witte kokosmelk sijpelt en voedt de gulzige lippen die te lang wachtten op de lauwe omarmende flauw smekende vloeistof om bevrijding weggestoken in de eigen opgetrokken kooi.…

eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat geluk niet zal benijden, vandaag te beitelen in contouren van de morgen vloeit samen in een angst, in duisternis verborgen, te verliezen en te wenen, terug te kijken naar alles wat men heeft lief gehad en misschien zelfs meer om zich te bevrijden…

Zo stil als liefde kan ontwaken en uit een droom kan worden geboren slechts door zachtjes aan te raken en als een fluistering te horen als een ruisend riet of als de vleugels van een vlinder, net uit haar cocon bevrijd en langzaam groeiend in de tijd.…

Hoe lang mijn watermolen nog moet malen om van zompigheid nieuw land te creëren, weet alleen God, maar met zijn zonnestralen en wind op de wieken zal het tij keren, zal ik op vaste grond en zonder dralen bevrijd van nieuwe verbondenheid leren.…

degene die dansen, beginnen te dansen degenen die huilen beginnen ook en ik hoor een stem die roept kan iemand die hongerig is zijn eten delen stilt het zijn honger als hij het weinige geeft wat hij heeft wees verbroken brood geschonken wijn breek de muren van je bodemloze honger want alle mensen zullen zeelui zijn tot de zee hen zal bevrijden…

Het bijtend gedicht bevrijd ik uit gedachte flarden en gooi het terug in het meer van verborgen woorden, verscholen onder stengels en stenen, om het levend te houden. Soms weer opgevist spartelend aan een lijn van woorden.…

Er was een toenemend tikken in de slaap het gezicht met natte kusjes bedekt Wakker geworden dacht ik aan jou hoe je op me klom, zorgvuldig je gewicht verdeelde me bevrijdde van een langdurige eenzaamheid Al geeuwend de dakramen gesloten In een boek met Griekse mythen gelezen hoe Zeus in de gedaante van een regenbui een sterfelijke vrouw…

In de naweeën van de buik, het lichaam en de schaamte, liet ik los, om mezelf en de ander te bevrijden. Ik hield van ze, van elk mens... altijd en ooit geleefd! Zovele avonturen had ik reeds beleefd...…

En ik was de vroegste, telkenmale om ieder te laten zien dat vastberadenheid en zachtaardigheid samen tot nieuwe en mooie stromen van energie zouden leiden ter bevrijding! Ik liet duidelijk blijken dat één weg klaargelegd was ten bate van gracieuze fantasie.…

O, eenzaamheid, meedogenloze brand Die al maar dieper, al maar breder vreet; Liefde en geluk en eindlijk zelfs het leed Als nutteloos uit uwe kring verbant: Mij zijt gij een Verlossingsgod geweest; Want uit uw as verrees bevrijd mijn geest.…

Amerika vindt het meer dan genoeg Geen grondtroepen in vreemde, verre landen Nadat het menigeen ten grave droeg Neemt het voortaan een ander heft in handen Hoewel het ooit aan het bevrijden sloeg Geeft het slechts luchtsteun nu en felle branden Het wil geen rouwportretten meer aan wanden Verminkte mannen in zijn ziekenboeg Mensen voor immer…

Een ijle druppel mist springt hoorbaar, zuivere harpslag van kristal, vast op het gelaagde glas waar achter, in reddingsgordels val, ik bid om bevrijding, uw verschijning.…

met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant - Plots komt hem die koffer Nogal overbodig voor, zonder Na te denken smijt hij Hem in het water van de Gracht dat minstens zo koud Moest zijn als zijn innerlijke zelf - De lading moest overboord Om bevrijd…

Elke dag is weer een nieuwe, zo bloeit een leven in de tijd en worden wij van veel bevrijd. Elke dag is weer een nieuwe dus prijs vandaag en leef maar blij; ik wens je nog veel jaren bij.…

Wanneer de banden gaan knellen, en de geesten zich bevrijden in een vrije val; speelt het jaar zijn ouverture, klinkt feestelijk de fanfare van het nieuwe carnaval.…

Pak mijn hand en leid me Neem me mee, bevrijd me Vrij om te dromen van een morgen Die misschien nooit komt Laat me alsjeblieft geloven In alles wat we elkaar beloven Laat me zweven op de woorden Voor het leven ze verstomt Voor de nacht ons weer verlaat De waarheid opnieuw voor ons staat Teruggezet op vaste grond Als de dag weer is ontwaakt…

Zestig jaar dan komen de gebreken nou ik heb het al vijftien jaar zevenhonderd en tachtig weken Vijf en veertig nog volop in het leven ineens voorbij een ziekte beleven Jaar na jaar verminderd kwaliteit van het wie je bent nooit meer bevrijd Heb er mee te doen opgesloten in je lijf allerlei klachten maar vooral traag en stijf…

Geen mogelijkheid blijft nog over een verzachtend beeld te vormen waarop de nare indrukken met een gepaste rust kunnen worden bevrijd. Onthaasting omdat er nog zoveel niet gezien is waarop een hypotheek van de vrede rust. Die bij gelegenheid de kansen biedt bewust te leven met een hartsverlangen naar lieve lust.…

Om dan de weg naar buiten te vinden als het hart zich van alle beklemmingen heeft bevrijd.…

De oude schilderingen verwonderen ons nog steeds in de huidige tijd langzaamaan worden we van geheimen bevrijd Geschapen vanuit de geest in de ongereptheid van de natuur maakten de mensen van toen hun reis creëerden wonderschone cultuur De god van vroeger heeft ons veel moois gegeven inspiratie voor verder leven is er iets…

jij lacht openingen vol warmte en begrip die nemen je mee naar een andere wereld zoals het strand doet met de schitterende zee waar je alles kunt vergeten dat je niet meer wilt weten maar ontspannen wilt genieten van het goed gevoel om bevrijd te zijn even niet de drukkende pijn dat alles nooit meer hetzelfde zal zijn omdat…

Mijn rouw nu kwijt te raken overstemt het zomerfeest als een bevrijding. Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten; en verwelkom ik de herfst met een blijde gloed. Om de sprankeling van zijn andere tijding, die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…