Alle inzendingen over bewust zijn

Maar zo gij rekenschap van mijn bedrijf zou vragen, Sloot angst en schaamte mij gewis de bange mond, Bewust, dat ik de tijd, die gij mij hebt gegond, In mijne jeugd heb aan de wereld opgedragen.…

Wist je, dat geen mens weet: wanneer het voorbij is, je leven dat ooit heel pril begon net als bij iedereen het leven, wat ooit is ontstaan en gegeven kan voorbij zijn in een oogwenk, een tel een moment, dat je daar bewust van bent!…

De aarde draait zijn laatste ronde Stervend in een spagaat Sneller dan wij zullen weten Is het zeker te laat Dit is negativiteit ten top Het kan beter, beslist Wij moeten ons wel bewust zijn Dat niemand zich vergist De wolf in schaapskleren is Poetin Niet-democraat pur sang Hij danst echt met alle dagen Met de grote vraag voor Hoe…

Valentijn Een man zijn; Valentijn Op zoek, wat zal het zijn Twee dagen ongerust Al dan niet bewust Eerst een kort berichtje Ook lachend een gezichtje Dan een lange lieve mail Woorden zijn er nooit te veel Opnieuw is daar het koude zweet Zeker dat hij iets vergeet Oh ja, een bloem is altijd goed Dat geeft hem plots weer nieuwe moed…

Ik voelde hoe de warboel in mijn hoofd verdween en langzaam groeide de wens een traag en vormloos organisme te zijn, niet meer een uniek en bewust levend mens. Toen schrok ik wakker in mijn droom en merkte, terwijl ik dromend verder sliep, dat de zee zich zwijgend had teruggetrokken en nu iets heel anders mij riep.…

Jullie je gezicht Ik mijn baan Jullie de waarheid Ik een traan Van mijn handicap hebben jullie misbruik gemaakt Na die bewuste ochtend werden stemmen gestaakt Handicap Geheugen Zwakte Leugen Ik weet zeker dat een ieder van jullie zichzelf nog tegenkomt Gebeurtenissen rangschikt en opnieuw opsomt Deze situatie, hoe pakken wij die aan?…

De wil gewild te zijn in parrenlampen-maneschijn Jasmijn gehuld in rookgordijn glanzend melkwit parelzwijn cup D velourst in stug satijn De wil ze vilde me in al jouw lust en had me nooit oprecht gekust ze ving me enkel omdat -al die mensen- ik miste de vertoning op jouw witte doek bewust in plaats daarvan heb ik drie bundels…

roest op een bed van schilfers de denker draagt een moker op zak met een afgemeten slag brak hij Gods woord nauwkeurig op de derde tel ontwend aan kruisteken en gebed hij schuwt de bemoeizucht van de klerk die knielt voor het altaar van de orde als hij opduikt voor de spiegel met de barst herkent hij een geknakte held die vinnig en bewust…

Het was er warm en rokerig en de sfeer was ongekend grappen en grollen over het leven zij kent een ieder en allen de drank werd aangelengd Veel te verteren heeft zij niet dan nipt zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat…

Mensje verbindt bewust de geest en ziel. Getrokken door aardse kracht stijgt men. De spirituele liefdesmacht bevrijdt hen. Genezend koel is 't gevoel dat vergeeft. Begin in jezelf als je het hier beleeft. Vergeef schepping en heb het goede lief. Open wijs je hele hart, zoals ik 't belief. De wereld is gestart in een mensenleven.…

Zo wordt het land een nieuwe lust Bij elke nieuwe Lente, bewust: Een lust te dragen blonde scharen Van korenaren. En elke Lente is jonger dan die voorafging, Wijl hij brak een kring Die jonger was van sneeuwgesching.…

Ik showde je bewust dat ik je visitekaartje meenam. Je dacht terecht aan een arme dichter, maar toch. Kom ik aan?…

leven in al die keren zonder jou omdat ik zeker weten zou nimmer werd jij van mij verdreven dan op een dag, zonder verdoven voorspelden tongen jouw vertrek maar toch geen angst, dat was zo gek een stem die bleef me steeds beloven hoelang de afstand ook zou zijn en zelfs al duurde het een leven ik zou echt nooit de kracht opgeven die mij bewust…

en wij, bewust van onze waarde, Wij schromen 't vonnis niet, noch de uitspraak van heel de aarde. Neen Neêrland zwicht niet!…

“Lieve ouders familie en vrienden Het spijt me zo Maar dit was wat ik verdiende Ik wil niet langer leven Ik de hemel vind ik rust Dat ik jullie verdriet doe Ben ik me wel bewust Maar ik kon niks anders Ik zal jullie nooit vergeten Het is totaal niet jullie schuld Dat moeten jullie weten Hiermee wil ik zeggen Bedankt voor mijn leven…

Het opschuiven, uitstellen van kostbare tijd, niet dat wij het bewust doen..later. Niet alles wordt omhelsd als tijdsverandering. Niet alles wordt meer voor iedereen vergoed. Tijd verliezen met een saaie grote zucht, later. Later als wij groter, als wij sterker zijn..…

of ben je bewust bezig alles kapot te maken? heb je nog enige rust in je lijf? is het soms een vervelende karaktertrek? maak je jezelf iets wijs? is er beïnvloeding door een ander? je hoort toe en grijpt niet in ben je gestreeld door lieve woorden? die misschien niet gemeend zijn? laat je je gaan in verharde gevoelens of driften?…

houden en in eenzaamheid verder gaan over dat wat ons volk is onthouden door blanken die we naïef vertrouwden toen ze woest de heuvels beklommen donder en bliksem doorboren de nattigheid van de late zomeravond de schrijver wordt weer wakker uit zijn onschuldige heimweedroom over de heuvels van heimwee hij is vast geen Indiaan maar een bewuste…

later groot ben, doe ik alles net als jij, Alles wil ik later weten van de wereld, net als jij’ klein zacht handje, vol vertrouwen in papa’s hand, nog niet wetend, zo onbewust, van de grote wereld gevuld met pijn, haat en lust niet wetend, zo onbewust, van de zorg in ‘papa’s hart nu nog genietend, van jouw vertrouwen in rust bewust…

je prachtig grijs in vele tinten zo onopvallend maar zo mooi je zwerft de hele wereld rond zo grenzeloos in vrolijkheid verstrooid je neemt wat brood van mijn terrasje je van geen kwaad bewust vrij van elk dilemma want je doet het voor de kost lief klein wezentje wat ben je mooi jou grijsheid is een trotse sluier diep vanbinnen ongekooid…

Bewust van iedere boom en al het groen om je heen. Alleen hoor je soms het kwaken van een kikker tussen het riet, maar verder hoor je niet meer dan de wind die waait over land en water. En wanneer de zon schijnt het spinnen van de kater in een landschap met kerktoren en boerderij. Een beeld pittoresk van aard en alles is daar bedaard.…

'k Ben er wedergekeerd, Waar mij 't eerst werd geleerd: Min de Heer en de naaste als u-zelve; Waar ik 't eerst, mij bewust, Door mijn moeder gekust, Het azuur van de hemel zag welven.…

'Gewoon' bewust zijn dat men leven mag !…

Het is nu ook de tijd dat het vrouwen-gemoed kentering lijdt: uit de vloeibare lusten en aandriften, verhardt zich daarin 't vast-bewuste, als in oer-oude dagen d' aard' uit vloeibaarheid vormde vaste lagen, of als nog heden in 't heelal telkens uit gasse' ontstaat een vaste bal, een nieuwe kern, een donk're levensbeker. — Zoo…

Met mijn handen maak ik een gebaar, Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik In een poging om te beminnen de onstuimige Zilveren zeemeerminnen. De wind heeft mij gebracht naar het Land van de onmogelijke dromen. De Maan reflecteert het blauw van het Meer tussen de bomen. Met mijn handen Drink ik daar, helder en klaar.…

Drie kleine kleutertjes, die zaten voor het blok, de ene keek nog dommer dan de andere bandiet, bij iedere uitspraak creëerden ze nog meer smog en hun geheugens waren bewust een vergiet.…

Te moeten erkennen dat ik op zo vele vragen het antwoord niet vind; mij bewust dat ik mij overvraag. Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak. Even transformeer ik mij tot een ander wezen. En koester ik een andere 'ik'onder mijn hersendak. Wil ik een eekhoorn zijn, of ben ik een mens?…

Heel bewust leven met een dagelijks gevaar. Met een wikken en wegen over wat is waar. Met kennis die ik vandaag heb opgedaan; die mij behoedt voor de morgenwaan. Ik leef voor het geluk van morgen. Voor wat er morgen gebeurt kan ik zelf zorgen.…

de tiran keek op een mooie morgen heel bewust om zich heen en vergat verrukt heel even al z’n zorgen en voelde dat de natuur hem iets wou leren maar vroeg zich af hoe of wat?…

diep adem halen en adembenemend wiegen in de koele zacht deinende zee zwevend in ‘t zwoele dobber ik en drijf mee naar het blozende bloed van het late licht dat met mij voorgoed ondergaat en rust aan een ruisende kust ik zie zilte zonnen de klamwarme kust kleurrijker kussen en omfloerst in wolken Iris onderdompelen ik onderga bewust…