Alle inzendingen over bewust zijn

de tiran keek op een mooie morgen heel bewust om zich heen en vergat verrukt heel even al z’n zorgen en voelde dat de natuur hem iets wou leren maar vroeg zich af hoe of wat?…

diep adem halen en adembenemend wiegen in de koele zacht deinende zee zwevend in ‘t zwoele dobber ik en drijf mee naar het blozende bloed van het late licht dat met mij voorgoed ondergaat en rust aan een ruisende kust ik zie zilte zonnen de klamwarme kust kleurrijker kussen en omfloerst in wolken Iris onderdompelen ik onderga bewust…

Heel bewust leven met een dagelijks gevaar. Met een wikken en wegen over wat is waar. Met de kennis die ik vandaag heb opgedaan. Die mij behoedt voor de morgen waan. Ik leef voor het geluk van morgen Voor wat morgen gebeurt moet ik zelf zorgen. Ik zet veel op het spel voor het leven nadien. Maar ik vergeet wie ik ben voordien.…

mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik in een poging om te beminnen de onstuimige zilveren zeemeerminnen. De wind heeft mij gebracht naar het land van de onmogelijke dromen. De maan reflecteert het blauw van het meer tussen de bomen. Met mijn handen drink ik daar; helder en klaar.…

van herkomst geeft vrijheid zonder grenzen vriend of partner mogen zijn van de mens om wie jij geeft zonder naar verschil te kijken wat in kunne ons ook varieert brengt vrijheid vol van liefde zonder hinder van beperking een mening opvatten mogen die niemand onteigenen zal met geweld of onderdrukking legt vrijheid in veilige haven bewust…

Tijdens het gebeuren is er geen bladomslaander of paginaomdraaier aanwezig, een ongekend virtuoos Bewust en intens leven vanuit het hart, ritme en regelmaat al vrij snel in het geheugen opgeslagen om niet meer te verdwalen.…

en niemand ziet want ik laat niks los … vanbuiten ziet men geen verdriet anders denken anders voelen anders dingen zien niet intentioneel ook al denken dat velen misschien soms vragend aan mezelf is er wel een bestemming hier de wereld staat open maar ik ervaar mijn deur op een kier woorden vullen niks aan de leegte die ik onderga ben ik bewust…

Uit welk herdenkingsaanbod zou ik kiezen? Er dienden zich veel films en docu's aan Genoeg verhalen om bij stil te staan Al wou ik mij er ook niet in verliezen Toch was het, ieder aanbod ver voorbij Veel meer dan twee minuten stil in mij…

Een paar decennia later, kwam men met het bewuste nummer wat je middels belastingen gebruiken kon een SOFI nummer en wel ja men werd een nummer, niemand deed het je na!…

ik luisterde heel intens en voelde het verdriet Het ging over jullie, mensen beneden op de grond ze vonden het 'n raar volkje dat buiten de werkelijkheid stond Ze gaan om met de natuur als is het eindeloos ze gooien afval in de sloot in 't lied waren de vogels boos Ook hadden ze het over kinderen spelend buiten in het veld die bewust…

Ik zeg mijn lidmaatschap op Of beter nog: ik deserteer Wil niet meer horen bij de troepen, waarvan ik het uniform ooit droeg Ik doe niet meer, ik wil niet meer Ik stap uit het leger van de dommen en ook uit dat van de verslaafden Verlaat dat van de berekenenden Laat mijn stem bewust verstommen, ben doof voor hen die mij laafden Vind het…

Ons wordt die kracht bewust, bij toverslag, ontwakend met de kuise liefdegloed, die heel de schepping leven, tintlen doet, zo maagdlijk schoon, als d'eerste scheppingsdag, en in de laaie glans van 't jeugdig bloed verbeelding zwieren laat gelijk een glorievlag.…

tegenover je te staan je hebt het heel goed in de gaten Oude angst weerhoudt onze relatie van een reële kans lieve Kudo ik wil er helemaal voor jou zijn Door jou heeft de liefde voor mij nieuwe glans jij kan me leren vrijen zonder emotionele pijn Deze oude angst heeft niets met jou van doen het is een beschermingsmechanisme, een alarmbel Maak bewust…

In de rust van hare lijdelijkheid wordt zij bewust hoe vreemd, hoe wonderlijk het haar aan- komt, nu zij zich liet begaan, alsof dit alles buiten haar was en zag zij het in een spiegelglas; is zij dit zelve, is zij er in en ziet zich zelve, waar is het begin van dit wat te denken bezig is aan zich zelve en ongewis…

lichtbruin Zacht zingen van Opoe, buiten op de bank Merel, vink, lijster en leeuwerik wed-strijdend om de mooiste klank Doch Opoe wint, tenminste, dat vind ik Een verre trekker, rinkelrammelend over een brug het geronk van een sproeivliegtuig in stille rust kaatst langs oude boerderijen naar me terug een gelukzalig gevoel maakt zich van me bewust…

Hij stond voor haar gebogen, Zich zelve nauw bewust; Hij stond haar aan te staren: Daar lag zij in eeuwige rust. Het waslicht beeft en wemelt Op 't levenloos gezicht, De zaal is groot en somber, 'Is zij het, die daar ligt?' Wat denkt die diepbedroefde, Daar bij het dodenbed?…

De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Daar werd ik geboren Daar kan ik mijn eerste herinnering zo mooi waarderen Daar was ik mij ineens bewust van meer Daar werd mijn leven ineens zoveel minder dan het had kunnen zijn De sneeuwvlokjes die vallen De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Worden ondergewaardeerd bij de regen van kogels…

hem totaal niets uit hij weet in zijn onnozele eerlijkheid dat het slechts gaat om de vette buit en na een al te wilde spartelprooi is hij als een gek in alle staten zijn web weer aan het maken hij volgt gewoon zijn lege maag religie van welke aard dan ook heeft hij geheel niet nodig wars van welk alibi dan ook zich nergens nergens van bewust…

Slingerroos bedekt de aarde Spreidt zich alle kanten uit Ook heggenrank en kaasjeskruid Die je in ruime mate vindt Maar die ik nooit bewust vergaarde. Boerenmosterd, wilde peen Ezelspoot en akkermunt Worden mij hier zo gegund En als het wieden weer begint Ga ik er mooi omheen.…

Ons wordt die kracht bewust, bij toverslag, ontwakend met de kuise liefdegloed, die heel de schepping leven, tintlen doet, zo maagdlijk schoon, als d'eerste scheppingsdag, en in de laaien glans van 't jeugdig bloed verbeelding zwieren laat gelijk een glorievlag.…

Op die bewuste dag, ik wist 't even niet meer, ik was 9 of 10, kon het allemaal niet meer overzien. Vermoeid ging ik zitten, keek om mij heen, deze plek kende ik niet, ik voelde mij dubbel alleen. Met mijn knuffel dicht tegen me aan liet ik mijn traantjes gaan.…

Was jij maar in het hiernamaals Dan had je ook geen invloed meer De dromen die ik van je heb Zijn sociaal nep Je wilt me een zoen geven Ik weer het weer af En schrik dan even Boos, wil het niet geven Ik wil van je af Al de liefde die ik heb gegeven Waar ik voor leefde Is bewust de grond in geboord Is dit wel zoals het hoort In tijden…

Wakker al badend in het zweet Ik heb zo als het heet Een draaibare slechte nacht gehad Dromen en niet vooruitkomen Malen in verschillende dromen Ik mis de dagelijks beslommeringen Een weekend bij mijn broer Word ik me bewust van de rust Van het voortkabbelen van het leven In de dagelijkse rituelen Van het gezin Met al zijn na- en voordelen…

mijn koude hersentjes werken traag een gletsjer die het verleden langzaam en onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want misschien was het niet veel maar ik gaf je alles wat ik bezat toen jij…

Er is geen nieuws meer te verwachten, in de laatste droom stromen mijn laatste gedachten, misschien ben ik me bewust van de diepe zucht waarin m’n bevrijde geest begint aan z’n vrije vlucht; hij kijkt in zijn vlucht op mij neer zonder zeer, in m'n lichaam was z’n symbiotisch baan, zo heb ik begrepen slechts een flits in zijn tijdloos eeuwig…

Hij stond voor haar gebogen, Zichzelve nauw bewust; Hij stond haar aan te staren: Daar lag zij in eeuwige rust. Het waslicht beeft en wemelt Op 't levenloos gezicht, De zaal is groot en somber, "Is zij het, die daar ligt?" Wat denkt die diepbedroefde, Daar bij het dodenbed?…

De wederkeer der zwaarden, zes helmen in getal berijden ruige paarden, verkennen het Ochtend-dal Zij zijn zich van ‘t gevaar bewust wat ruigheid mede brengt Daar in het dal van haren zwart en goud en adamant Dan als de mist hun blik vervuilt de wind langs stenen helling huilt wint angst des mensen harten vervloekt door oude smarten Zes…

je het voor altijd verborgen ook voor die mensen die voor je zorgen en dan opeens de zuster bij je bed je richt je op en zegt met vaste stem morgen vroeg om half acht de dokter hier ook de officier van justitie moet aanwezig zijn mijn sterven ligt nu vast, geen tranen bij mijn bed ik wacht op je bovenaan de hemeltrap dat was zijn volledig bewuste…

Maar daar is ze haar nooit bewust van Haar man laat haar koud, hij is ook helaas koud dat moet verteld. En hij heeft niets te vertellen en heeft al jaren geen ziel meer. Hij is alleen maar onderdeel geworden van een machine ook zonder ziel. Zijn ziel is koud, kil, kleurloos, klam. En zij is opstandig,ordinair en niet ootmoedig.…

Zo, van ons diep verband bewust, Heb ik hen lief en hoor tot hen, Met wie ’k in u gelukkig ben, En tot die nieuwe zin gewijd Wordt al wat is nu werklijkheid.…