Netgedichten

netgedicht (nr. 80.592):

Droom in droom

In slaap gevallen op het lege strand
droomde ik dat ik vredig sliep,
totdat ik plotseling wakker schrok
van klaterend water, dat mij lokkend riep.

Ik liep de zee in, die hijgend ademend
door mij heen vlijmde, en niet veel later
spoelde ik aan, werd opnieuw opgenomen
en dreef weer terug met het schuimende water.

Alles vloeide zo onophoudelijk door,
ik liet mij maar drijven, dobberde mee,
belandde als wrakhout op het strand,
werd dan weer meegezogen door de zee.

Zo ontstond, in strak verlopende cadans,
een krachtig en betekenisvol ritueel:
het orde scheppende ritme van de branding
dwong de chaos in het gareel.

Ik voelde hoe de warboel in mijn hoofd
verdween en langzaam groeide de wens
een traag en vormloos organisme te zijn,
niet meer een uniek en bewust levend mens.

Toen schrok ik wakker in mijn droom
en merkte, terwijl ik dromend verder sliep,
dat de zee zich zwijgend had teruggetrokken
en nu iets heel anders mij riep.