Alle inzendingen over bouw

Vege tekens heb ik op je graf geschreven Een goed bewaard geheim uit een houten hart gesneden en neergelegd Als vermolmde takken verwaaien mijn geheven armen in de mist Er knarsen stemmen onder oeroude stenen vandaan die woorden lichten Ik slik mijn tranen als roestige degens om niets prijs te geven Omstanders bouwen…

Het is een karikatuur van 'hetzelf', een portret aan een smetteloze muur, verbeeld aan de spijkers van herkenning van nog te bouwen luchtkastelen. Saudações de Lisboa (3)…

Gebed: Als het eens heel moeilijk wordt Heer Geef dan dat ik op U mag vertrouwen En op Uw trouw en liefde kan bouwen Lieve God, zie in gunst op mij terneer. Heer, blijf mij in alle dingen steeds nabij Want alleen in U is mijn tijdelijk bestaan Zonder U kan ik geen stap verder gaan Blijf heel mijn aardse leven aan mijn zij.…

Dit teder licht verheldert de atmosfeer: Morgen wellicht ontluiken de eerste blaren En bouwen weer de vogels aan hun nest.   En ik begrijp, thans deftige meneer, Hoe het geluk van de verloren jaren Het enige is wat mij ten slotte rest.…

Toch is zeker: Zijn liefde blijft bestaan Ook al gaan wij vaak verkeerde wegen God de Heer blijft ons in alles genegen Hij zal ons steeds in liefde gadeslaan, Wonderlijk, die liefde van de Heer We mogen in geloof op Hem bouwen En ons leven aan Hem toevertrouwen Hij blijft ons nabij, keer op keer.…

Ik bouw mijn kastelen hier in 't zand, droom de dromen die ik wil, in kleur. Ik leef míjn leven hier op 't strand, ver weg van gedoe, gehannes, gezeur. Met niets anders voor me dan de zee, kijk ik naar wolken die overdrijven. Waar ik heen wil of ga, géén idee, ook niet of ik wel hier wil blijven.…

reddingsboei misschien wel een vlot of de vloedlijn blijven volgen tot het volgende obstakel de volgende golf van pijn maar hij kiest voor de optie om niet meer te vluchten hij is zo moe van het vluchten net boven de vloedlijn zit hij nu en denkt hier moet het hoofd boven water kunnen blijven hier kan hij even rusten misschien bouwen…

heeft al verloren, kom aan mijn borst spat in mijn hoofd uiteen, ook jouw uur komt al rol je weg, je kromt je, als wolf stort je op je prooi , ebt weg, stervend in je zelf, brekend in een kus op het zand verdampt in druppels mist, luidt vertrek op ratelende schelpen terug in de kooi om je te verdiepen en ik op mijn zandsandalen bouw…

alle verre zwerfvogels verstikken in vaste klei als hagel van anijspegels met zulke zwakke enkels is het bovendien lastig koekpaleizen bouwen al vliegend, al vliedend komt verte nooit dichtbij en is hier altijd ginds zo op het oog bespiedend bij gebrek aan ondiep lijkt hoogte te bezwijken zonder bedektzadig gezicht verdwijnen nachtbloemen…

helder en zuiver boven drijven Nimmer ongrijpbaar of gevangen verborgen of vervlogen juist intens onmiskenbaar stralend als bakens aan de oppervlakte die telkens beschermen, benoemen, bezinnen, bewegen doen ontdekken, herkennen, beschouwen, bereiken verbazen, ontroeren, verleggen, verdiepen, verdragen en omhoog zwevend zoeken, leven, bouwen…

Waar toen sprake was van opereren, kan het nu niet anders meer dan van je fouten leren En ermee om te gaan Hij moet gaan hart- revalideren, drie maanden lang voorlopig om weer conditie op te bouwen, hij moet weer " in de benen komen" Natuurlijk gaat hem dat lukken, natuurlijk wel maar ik vertel je stiekem snel; ik huiver!…

Dat we allen Gods woord mogen horen Want op Zijn woord kunnen we bouwen En ons leven aan Hem toe vertrouwen Hij blijft bij ons en heeft ons uitverkoren.…

Dat we allen Gods woord mogen horen Want op Zijn woord kunnen we bouwen En ons leven aan Hem toe vertrouwen Hij blijft bij ons en heeft ons uitverkoren.…

Hoor hem op de bühne van Godlinze: 'Vormvastheid laat de bouw- en dichtkunst duren, doch Wat dicht voorgoed de zig-zag-scheuren na het laatste dansfeest van de NAM? Het principe. Het principale. Politiek, luister naar Pa.'…

Het mijn en het dijn, verjagen de werkelijkheid wereld vergeten, versnipperd in schouwen zonder materie om herop te bouwen zonder ommekeer, rest alleen nog vertrouwen na afgesloten zoeken, enkel nog een weten van een lang vermoeid verleden.…

Verheug u te allen tijde in de Heer Want op Hem kunt u bouwen En steeds weer op Hem vertrouwen Hij wil u nabij zijn, keer op keer. Verheug u te allen tijde in de Heer En verblijd u oprecht in de waarheid God heeft u lief zonder onderscheid En Zijn liefde keert steeds weer.…

puberteit In mij verpopt de lotsverbondenheid Zich jaarlijks samen met de tijd van lijden Tot wederopstanding en het verspreiden Van denkbeelden beïnvloed door habijt Imam, rabbijn, Boeddha en leefbaarheid Teneinde moord en doodslag te vermijden Het valt niet mee te gaan van rups naar vlinder Van larf en puber naar rijp en bewust Je kunt niet bouwen…

Alleen bij oom Somber en tante Precies breken frustraties los over de werkelijkheid van werken en mislukken, de stinkende ondankbaarheid van de wereld de hardheid van het bestaan Maar de mannen vertellen sterke verhalen, lachen om de waarheid en proosten hoog op de paradijsdagen die Somber en Precies niet kunnen verdragen Wij bouwen…

werkelijke waarde leerde ons te vechten hoe we onze ruggen moesten rechten hopelijk zijn we naar jou gaan aarden jij was een toevluchtsoord wat misschien te weinig in dank door mij werd verwoord wat nagelaten is – doe ik nou jij was die we konden vertrouwen door jouw inzet in ons ingebed hebben wij onze bastions zorgvuldig weten op te bouwen…

is Geluk is niet te koop je zal er zelf voor moeten zorgen het is een kunst om gelukkig te zijn nu op dit moment, straks en ook morgen Gelukkig zijn is een moment het kan wat langer duren maar niet lang als je komt te staan voor hete vuren Eenvoudig is het vinden van geluk wanneer je jezelf gelukkig voelt een basis om op verder te bouwen…

Op God mogen we vertrouwen Bij Hem zijn we veilig en geborgen Hij zal altijd voor ons blijven zorgen Op Zijn trouw mogen we bouwen. Hij houdt Zijn vleugels uitgespreid En is voor ons een toevluchtsoord Zoals geschreven staat in Zijn woord We mogen overnachten in veiligheid. ( Woorden uit de Bijbel…

Liefde is een licht, dat nooit dooft liefde overwint alles, geeft kracht liefde blijf erin geloven het leven verloopt vaak anders dan gedacht Liefde is iets geven van jezelf liefde is een kwestie van vertrouwen liefde is onzichtbaar, onmeetbaar,vaak onbereikbaar weet op wie je kunt bouwen Liefde verdraagt geen wrok liefde is het ritme van…

Bouw mij een nest, een herberg, tederheid. Verberg mij in de plooien van de tijd. Zo zit ik maar een beetje weg te dromen in mijn kartonnen schuilplaats op de stoep. Totdat de wijzen uit het oosten komen met witbrood en een beker erwtensoep.…

na iedere donkere nacht komt een lichte dag maar de onrust blijft zoals ook nieuwsgierigheid naar het gewenste einde terwijl de zorgen doorgaan om nieuwe besmettingen de strijd tegen het virus is als zandkastelen bouwen terwijl magere hein beukt als zware storm op strand die met getijden stromend steeds weer de gaten slaat die jij…

al belemmert ons de afstand de ruimte die wij laten moeten elkaar de wang of rug te strelen ver weg houden wij elkaar dichtbij omdat juist de afstand ons sterkt voor de toekomst die komen gaat nu klein voor ons de wereld wordt bouwen wij een brug naar elkaar met een boeket kleurrijk geurend van samen gemaakte herinneringen uit de tuin van…

De harp zingt terwijl we slapen en doet een roos ontkiemen maar ze heeft ook dorens en prikt de dromen stuk die we bouwen. Kan dankbaarheid nog een schuiloord vinden in ons hart als we te gehaast zijn vanaf de morgen die gloort?…

Elk hebben ze eigen ervaringsverhalen manieren om een betere wereld te bouwen.…

Jarenlang op een afstand en toch zo dichtbij het leven gaat door voor je het weet is het voorbij Ieder heeft zo zijn eigen leven daar bemoei je je dan niet mee maar het is ook weer niet de bedoeling iets van elkaar weten stelt tevree Het is goed te weten dat er iemand is, die je kan vertrouwen dat er iemand zal zijn bij nood iemand waar je op kan bouwen…

voorbijgeschoten alles vermeden met het krijt van schone schijn, als dicht-lakei op z’n onbeschreven blad z’n alinea’s presenteert van voorname woorden, een eenzijdig verbond sluit met de onschuld van nog maagdelijk papier, waarop de pagina's vrij naar binnen zijn gevouwen om in de kantlijn vol vertwijfeling aan een nieuw hoofdstuk te bouwen…

huid is een fijne scheiding om met lijf en leden op te heffen en als we kussend één adem zijn zijn we ook nog één geest geen verschillende gedachten één hartstocht, niets dat ons scheidt eens met elkaar en met onszelf compleet in grenzeloos Maar waar ruimte is, komt aanwezigheid, stilletjes sluipen er gedachten binnen, hand in hand bouwen…