Alle inzendingen over bouw

Waterweg alleen de tijd staat stil de boulevard, net aangelegd de horizon, onzichtbaar kil een wereld drijft voorbij beladen met containers een stil gebed, geen averij maar winst voor ondernemers ze varen uit, in stalen huid met vracht, vakantiemensen op volle snelheid ligt de schuit een droom met al hun wensen we staan aan zee en bouwen…

Maar … één punt en je bent des eilands koning, haast nonchalant bouw je een nietig dorpje, dit kleinigheidje telt voor jou het meest…

Zij geloofde je oprecht toen je in heimwee van de nacht vertelde dat er geen vlinders aan te pas kwamen in de liefde dat het er in het dagelijks vertrouwen op aan kwam dat je op elkaar kon bouwen geen zandkastelen op drijfzand of luchtkastelen in de ijle lucht.…

Vlinders komen Waar landschapspracht mag wonen In sferen om van te houden Waar je vredegevoel op mag bouwen De wereld kent hier vlinderwolken Romantiek hun leven mag bevolken In vrijelijk rond elkaar fladderen Het gevoel niet hoeft af te bladderen Hier vervul je elkaar met goedheid Waarin je samen aanvult en verder kijkt Versieren van…

Vrij van gedachten me toevertrouwen aan de ruime genade van onze Heer is waar ik elke dag op mag bouwen. Het kleine ogenblik verwijst steeds weer naar verborgen daad, die nooit wil lauwen, maar de ziel sterkt tot 's Vaders eer.…

binnenkwam alsof je de lippen net keurig strak had gestift er was geen beeld maar wel geluid ik miste de zielsinfo van je huid een bijzonder fenomeen dat als het er niet was meteen als irritante pijn gemist werd alsof er tal van dimensies ontbraken waar wij in zien en spreken altijd van alles omgaven en zo het beeld van jou bouwen…

jij zong vreemde muziek zonder herkenbaar te maken wat jij dacht voelde of wilde zeggen de noten in hun verschillen leken begrijpen te bouwen waarbij ogen de bruggen sloegen waarmee wij elkaar konden raken om zo een heel bijzonder contact te maken in nieuw communiceren waarbij de integratie van woord en muziek het mogelijk…

het is winter en het heeft gesneeuwd ik gaf mijn buurjongen van tien een tientje bouw me, als levende sneeuwmachine een sneeuwpop in mijn tuin een vrouw een sneeuwvrouw met een bezemstok maar geen heks zeker geen heks een lieve vrouw met neus van winterpeen verder zacht, maar vorstbestendig en wel in voor een beetje sneeuwpret de opdracht…

In Diepenbeek (parochie Lutselus) Vraagt men zich af hoe straks de nieuwbouw wordt Sinds plotseling de kerk is ingestort En daar iets soortgelijks moet komen dus Welk plan loont hier de moeite van het pogen? Een kleine kerk die sneller vol zal ogen?…

Bouwen we alles dan weer op met z'n allen, of sluiten we de ogen om niet te willen leren? Wat als straks de rookkolommen zijn opgetrokken, en we alles aanschouwen in het ochtendlicht? Handelen we allen dan geschokt en geschrokken, of brengt de dood ons niet meer uit evenwicht?…

Op wie ik durfde bouwen, hij was mijn liefste schat. Heer ik vouw mijn handen saam en richt mijn ogen nu naar u alleen. U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

Wij zijn de stenen om deze toekomst te bouwen, maar tegelijk ook de bouwers...waar het in feite om gaat.…

heen zoeken iets vertrouwds, maar vinden er geen Kleine kleuterkindje duimpje in de mond Zoekt mama's hand als het de klas inkomt De ogen zijn afwachtend, zoeken om zich heen Iets van zelfvertrouwen, maar vinden geen De grote maatschappij is het, die op ze wacht Velen zullen bereiken wat ze hadden verwacht Anderen proberen hun leven op te bouwen…

Taal is de blokkendoos waar ik mijn huis van bouw. Ik richt het in met mijn muziek. Als je een keertje wilt komen logeren, luister dan naar dit lied.…

Vol noorderlicht van plechtige flambouwen, Vol sterrebeelden hing het ijspaleis: 'T leek uit bevroren vuur, uit vlammend ijs, Uit poolnacht en uit tropenzon gehouwen; Door bloemen was 't, kristallen paradijs, Nog stil, maar 't scheen, kosmische machten zouen Een symphonie als van Beethoven bouwen Uit al wat edel is en groot en wijs.…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

Als medicus had hij ook zeker een naam, Maar vliegtuigjes bouwen dat schaadde zijn faam. Beroemd is zijn schilderwerk: De Mona Lisa, Een scheef lachend bekkie; afkomstig uit Pisa? Hij was met dat toetje verdraaid in zijn sas, Omdat hij van Mona zo'n liefheber was…

De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken in een loze poging het lage bouw- en weideland aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken, dat weliswaar droogt ligt, maar onder de waterstand.…

voel me zo onnodig Zonder mij zal er niks veranderen Leven in mierenhoop Waar je dagelijks hetzelfde doet Zoals je opgedragen wordt Gewoon omdat het moet Als ik uit de hoop wegloop Dan zal ik heel erg eenzaam zijn Zonder iemand die ik ken Heel alleen heel erg klein Maar toch droom ik ervan Ontvluchten uit dit leven Iets anders op te bouwen…

Te dik, te dun, nooit ben ik echt tevreden met mijn bouw, gedachten van, ik ben te dik, zo kom ik nooit aan een vrouw. Maar die gedachten raak ik nu langzaam kwijt, verdwenen lijkt bijna die strijd. Wacht jij kwam in mijn leven, onbaatzuchtig zoals jij liefde kan geven.…

water Wonen wij in niemandsland Zoeken heil en verlossing Zijn onze geliefden verdwaald Mijn moeder, mijn zuster Mijn vader, mijn broer Wonen wij in niemandsland Knielen neer in vreemde oorden Smeken om genadebrood Wachten in verlaten dorpen Deuren die niet opengaan Wonen wij in niemandsland Breken dagen nachten in de tijd Bouwen…

gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis Het is voor mij nog even dromen dan reeds is de tijd al aan gekomen dat voor de nacht mijn kracht verbreekt en dan tevergeefs om lieve woorden smeekt Ik tot de Hemel roep om mij nog te bouwen…

Lange slanke benen dansen in het licht eng duister lijkt verdwenen het weten is gezwicht het bankje in het perkje witte madeliefjes in het gras kleine kaarsjes in ons kerkje ontbranden vurig wat al was twee handen warm gevouwen geaderd, koud zacht blauw zullen morgen samen bouwen aan cliché ik hou van jou mijn gisteren wordt jouw vandaag…

de wereld is gezet valt uiteraard met het vorderen in jaren minder algemeen te antwoorden zuigen eten lachen kruipen lopen leren ja te antwoorden met twee woorden of als nee gevraagd is nee altijd met fatsoen op je tronie te trouwen in de wolken je werkt in het vertrouwen dat je ongezien aan een toekomst voor je kinderen helpt bouwen…

Zouden we niet samen een huis, een wijnkelder en een leven bouwen? Ik wil niet huilen maar ik zie onze bladeren bruiner worden en ik kan niet meer. Ik wil niet meer. Niet meer alleen. Want we zouden alles samen doen, maar vandaag kan ik slechts huilen om een bloem die leek te bloeien maar uiteindelijk ten onder ging.…

Bouw voort op jouw idee Ja ik heb je verhaal intens gehoord Alleen luisteren geen tegenwoord Ik denk ontzettend met je mee Geef geen tegen en geen nee Ik zet het plan uit om samen Toekomstplannen te beramen Zo voel jij je naar behoren En gaan minder ideeen verloren Jij voelt je enorm gestimuleerd En van wat ik jarenlang heb ontbeerd…

Maar als ik me in een gevoel verslik en ontrafeld wordt door een ontnuchterende rede zijn de angsten uit ervaring, waar ik op wil bouwen en daarop de stappen moet vertrouwen gegrond in afkeer van een filerend ego in reflectie vermomd als spiegelbeeld, omhult verder niets en maakt dat ik stik.…

zijn emoties af kan stellen Die glimlachend zonder tegenspraak je de allerliefste dingen zal vertellen Bestond er maar zo'n heerlijke man die voor je kookt en je lekker masseert En hem daarna gewoon op pauze zet zonder dat hij kwaad wordt of protesteert Bestond er maar een bouwpakket dan werd de echte man zeker overbodig Maar ja het bouwen…

gaf de dichte mist geen zicht was zonlicht een oogverblindend feit of deed het lot jouw ogen dicht de schaduw zienderogen afgedaan wat kan kijkdichtheid jou nog leren huilen wordt oogluikend toegestaan waarom jouw raam nog te blinderen waarom weer blindelings vertrouwen dat toekomst zal weer geven licht het lot kan in een oogwenk bouwen…

Er spoken Namen in het rond schat in de grond dus de goudkoorts slaat alsnog toe was dat het waard goud en moe de goden zijn rustig wie stond te blussen sussen sissen haters weer giftig sla het over gozer doe niet zo ego geef cijfers bouw wat op net als je lego weet niet beter dit is mijn taal wil niet beter alleen met 3 oktober…