Alle inzendingen over bronnen

Een feit blijkt vaak een leugen, nieuws is nep Wie kun je tegenwoordig nog geloven Als iedereen elkaar een kool wil stoven Op Twitter, Facebook, Instagram, of app Ik hoor zelfs via zeer vertrouwde bronnen; Die versjes hier zijn állemaal verzonnen!…

Iets in je ogen behoort toe aan oude weduwen uit kleine bergdorpjes waar mannen drinken uit verse bronnen wat het precies is blijft voor mij een vraag het is niet het einde noch het begin of beiden misschien is het al zwijgend de terugtrekking van datgene wat we ooit betitelden als hoop…

Verlaat nu mijn gelaarsde handen om prille prooien te beminnen achter traag trillend naveldons vlieg vrijuit naar verre landen waar ze een monarch verzinnen voor het monetaire fonds verhef mijn adelborst tot standen die het knapenbloed ontginnen in bronnen van de warmste spons.…

De stoelendans in het Europees Parlement is begonnen de stoel voor Dijsselbloem staat klaar zo melden onze bronnen De Nederlandse werkeloze kan hier slechts van dromen door een goed beleid moeten hier nieuwe banen komen Hand aan de ploeg geen vriendjespolitiek dat maakt Nederland ziek.…

´s-Avonds, wanneer je in de verte staart lijken ze op diepe bronnen waaruit op mysterieuze wijze de nacht over akkers, wouden en steden vloeit, de aarde bedekkend met een zee van duisternis. Zó donker zijn je ogen, mijn licht.…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

Teksten worden weer drinkbaar uit heldere bronnen, lichter op een linnen zonnestraal en voor die zal begrijpen, zichtbaar.…

geluidloos was het bombardement fotonen op mijn huid zoals ook dat van straling die van 0nbekende bronnen komt mijn trommelvlies detecteert drukverschil van hoog tot laag selecteert bekendheid uit herinnering lokaliseert plaats sterkte en volume geregisseerd in tijd een pandemisch geluid hoe houden mijn gehoor en hersenen…

Onontwaakt, losgeraakt, stukjes zelf liggen als onontgonnen bronnen. Ze wachten. De sibelle fluistert verse gedachten in je oor. Als je luistert, heb je 't door. Het spoor gaat door moerassig bos. Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

ik heb de stilte weder liefgewonnen: een korte poos was ik van haar vervreemd maar nu heb ik opnieuw haar liefgewonnen ik mag weer drinken aan haar klare bronnen en zwerven door haar schaduwbeemd.…

De lust in vlees begonnen verjaagt spontaan de droogte van het preutse uur duik in mijn diepste bronnen en klim naar grote hoogte in ons verzengend vuur laat ons lijf pulseren als een driftig dier in ontembare kadans wij zijn elkanders veren op de vleugels van plezier in tomeloze trance.…

Zwart beeld toont donkergroen schrift welk zich letter voor letter neerschrijft met traagheid van een typmachine waardoor lezen makkelijker valt te onthouden: 'schroef de geldgrens omhoog zodat men niet kan investeren in bronnen door energie te verwerven niet kan investeren in spectaculaire industrieën want gevaar creëert gevaar!'…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij.…

Woorden uit helderdere bronnen zonder geklater, sijpelen uit handen vluchten als H2O de l’eau s.v.p. Striemende regen scherpt het aangezicht dat zich afwendt van vallen wie droogt mijn haren? waar gooi ik verdronken kleren? Alles samen heb ik het water gereinigd van het woord De wind doorgespoeld de wereld geledigd…

Standvastigheid komt door het kleine sterven dagelijks, opnieuw zonder valse controleurs het zuiverende water aanzien, een geopende deur naar binnen gaan meegenomen, de natuurlijke onderaardse bronnen door de vloedstromen van zuiverheid en "rein".…

het water onthaalt in warme bronnen stroomt hun onrust uit diepe porien doorheen de klamme huid van verlaten verlangens onder de koelte van een avondzon badend in eigen vruchtwater waarvan de zuurte schrijnt op hun jukbeen zijn ze gevallen vruchten van hun zucht naar stil nabijzijn omdat ze de herfst in lente willen herschilderen…

ik sla mijn staf op rotsen die zich splitsen het water borrelt niet en naar de bronnen blijft het gissen ben geen mozes die de zee in tweeën deelt maar ken de plagen waarmee de mensheid zich verveelt ook geen profeet hoewel ze aan mijn woorden hangen ik raak alleen het diepste bange uniciteit zit enkel in je eigen geest…

blijf bij me hier bij mij dat je bij me bent verslingerd ben ik aan de tijd met jou die eindeloos was verslaafd ben ik verslaafd aan herinnering van mij met jou draai terug de tijd opdat zij stilstaat bij ons samenzijn ik heb je nodig zoals altijd weer sinds ik jou ken verslaafd ben ik verslaafd aan herinnering van mij…

heel zacht legde jij uit het niets je vingers op mijn wang ik was bang om mezelf te voelen in begrijpen wat jij nu zou bedoelen keek je aan maar verder dan je lach kon ik op dat moment niet gaan je gezicht was een collage van uitnodigende bronnen die in wisselend licht hun animeer zongen juist deze compilatie van passie…

ik wens je geld zoveel dat je het niet kan tellen handenvol bergen te veel om op te noemen een onoverzichtelijke heuvel een miljoenenoceaan zuigende korrelstromen stortvloeden gulden regen glinsterende rivieren zilverberkenwouden slikken zilverreigers bronnen bubbelplassen moerassen goudplevieren fonkelvalleien rollende gletsjers…

nog even herfsten de kleuren van voorbije zomer erven in rood en geel verblijven want het charmante bruin is al helaas van onze lijven met eikels en kastanjes weten we de oogst paddenstoelen kleuren zich nu op het mooist in zacht oktoberzonnen is er nog dat sprankje hoop maar als de echte winter komt kent ook de lente al haar bronnen…

ik heb je altijd al gevoeld als vluchtige kleur in plotseling ontmoeten een surprise uit onverwachte bronnen die hun natuurlijke liefde aan de wereld belangeloos schonken als surplus van leven pas later heb jij gezicht gekregen in volwassen nuancering van meegekregen talenten op jouw plaats in het bestaan daar is de lach…

langzaam ben ik de stilte verloren bij het luisteren naar specifieke geluiden in het horen onderscheidend is de weg in het doolhof van herrie en chaos maar alleen toegankelijk voor geoefende oren uitgesplitst in geluid met menselijke component uit natuurlijke en mechanische bronnen van meerdere afkomst hun evenknie blijkt…

De Bijbel en Bach een onlosmakelijke eenheid klinkt als Cohen en Co een volle economische eenheid van een niet uit te putten bron de bronnen in de Bijbel en muziek maar ook en vooral de bron van inkomsten, omzet voor Bach en zijn grote gezin elke zondag een nieuwe cantate voor de Here God en Jezus Christus maar vooral voor de broodheer…

Ook door dit jaar loopt wéér die rode draad Van harde onderwijsbezuinigingen 't Is haast traditioneel dat zulke dingen Gaan leiden tot een staking metterdaad Want ongeacht het type demonstratie: 't Is oud leed voor een nieuwe generatie…

Een ALDI-mastodont is uit de tijd Omtrent zijn zaak kan ik slechts lovend spreken: Een ideaal adres in krappe weken En Mekka van obscure zoetigheid Dus ik gedenk zijn leven, werk en wedloop Als ik zijn Trauben-Nüss-chocla-tablet koop…

ze fluctueerde niet alleen in kleur maar straalde ook wisselende warmte uit haar energetisch zijn putte uit bronnen van schier eindeloze scheppingsvitaliteit die gevoed worden door nucleaire reacties binnen een interstellaire balans van zwaartekracht zonder dit extravert licht van een leven brengende zon zou ons stelsel leeg…

ik wilde zo graag de zorgen van jouw gezicht wissen je handen pakken om samen weer energie te gaan delen de lift omhoog naar nieuwe horizonten of omlaag naar minerale bronnen het leven genieten in aardse essentie de warme geosfeer die in eigenheid geluk geeft dat in zeer ruime mate voorradig is omdat wij die spirit rechtstreeks…