Alle inzendingen over bronnen

waar vroeger schemer licht was in de duisternis stilte het altijd voor het zeggen had als laatste woord heerst nu kilte in transparante drukte zonder schaduw sprookjes sagen mythen en legenden zijn bronnen vol gelukkige ellende de levensrode draad spint juist garen bij dimensies vol met fantasie laat woorden uit hun werkelijkheid…

dat wij van morgen kunnen blijven zingen om toekomst te geven aan het nieuwe leven door wat wij nu doen gedragen door elkaar bronnen wij de vindtocht naar het nieuwe gewoon in ruil voor het ontwijken in de omgang met elkaar kunnen wij samen mijden wat ons nu vermijden doet zo rijm en ritme vindend op de anderhalve meter zullen…

waren te gedogen om niet te verleren verwaaid, verstrooid geroofd in onwetendheid vloeit helder bloed uit onzichtbare wonden vreugde raakt de pijn, bijna volmaakt refrein, uit de poriën van het lot gedragen, gedachten onbesuisd niet geringd, vogelvrij, deze luxe lijkt onuitputtelijk er wellen tranen die in tijd versnellen uit bronnen…

Bitterzoet branden de lippen, de zoutige smaak van de zee het branderig gevoel, de vrijmoedige geest ...laat ons juichen vrolijk en verblijd laat ons water scheppen met vreugde uit de fonteinen der ziel de bronnen der verzoening, laat de liefhebbers gerechtigheid proeven in het achterste gedeelte boven in de mond...…

Een hopeloos beslagen glazen bol van perfide computermodellen verwachtingen drijfzand onder dekens van mist niet te voorspellen Zon en buien tuimelden als lastige vliegen over elkaar heen druipende kletterende klaterende snottebellen Een laag hangende wolken leek spoorslags onwillekeurig neer te storten in hemelwaters bronnen…

je glimlacht naar me en het landschap opent zich ergens tussen traagheid en bronnen van geluk het begint met een gedicht met venstervogels ik laat ze binnen ook de bomen die ik nergens vond voordien ik word zomer lichter en geloof eeuwig als de zon je glimlacht naar me en ik woon nu voortaan in jouw stilte…

Dat hebben bronnen binnen justitie bevestigd. Hij zou een rol spelen in een fraudezaak in de vastgoedsector, in samenwerking Evert Kroon……

Elke nacht opnieuw droom ik levens, die de onvermoede bronnen zijn, van mijn bestaan.…

Zo gaat het ook met bronnymfen en vinders van bronnen, met makers van verzen en met slagen van wieken langs de hemeltergende knechtende hemel. --------------------------------- uit: Tegen het vergeten (1988)…

Gedachten die ons gevangen houden, zijn bronnen van angst. Illusies over onze eigen vrije wil, zijn hallucinaties. Mensen dienen egocentrische belangen, die ons tot slaven maken. Terwijl... Terwijl wij uit cellen bestaan, die ontstonden in oceanen. Terwijl we hemelse lucht zijn, die door onze longen stroomt.…

je voelde kou opkruipen jou omsluiten met een ijzige greep de warmte was snel vervlogen toen bronnen uitgeput verdroogden reserve en vitaliteit verdwenen in alle systemen naar een voltooid verleden tijd leven bij de dag in de terugslag van een nacht die weer wakend was doorgebracht wij wisten je verscheiden bescheiden na zoveel…

Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of niet eens evenaar, nee, het is welletjes geweest, ik gooi mijn woorden met liefde als boomerangs terug naar de Bronnen. De onderliggende boodschap bewaar ik om anders en even krachtig uit te delen als een deemoedig paradijsvogeltje.…

onder het licht van een zwakke lamp trachtend de roes van liefde te ervaren vlindert je adem licht onder de drang naar vertederingen talmend traag streel ik de muren weg het ebbend licht drijft op je waterige stem onstilbare bronnen ontspringen uit onpeilbare diepten van verwildering bevrijdt milderen je zuchten waarna we slapen in elkaar…

Het licht valt als druppels uit de lucht en voert geuren mee die sporen naar een tijd waarin ik op kleine voeten naar de bronnen van de dromen liep. De lindebomen groeiden toen tot in de hemel en behoedden mijn dagen die vol zon stonden en er toch al heimwee werd geboren.…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Moeders zijn bronnen van leven. Vrouwen die moeders werden. Mannen die moeders maken, wanneer vrouwen dat willen. Desgevraagd. Mannen die macht begeren, willen vrouwen gebruiken. Beminnen vrouwen niet. Mannen die kinderen willen blijven, willen vrouwen aandacht geven. Bieden wat vrouwen vragen.…

je legt rookgordijnen smijt met jeukpoeder je woorden zijn schaduwen van de pointe zinloze kringen in een vijver zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen en verdrinken de ratten die 's nachts knagen aan de spanten van je angstige ziel maar uit elke fles drink je de geest en dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt langs de drankkegel…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…

hoe blauwe ogen iriseren, lichtgebonden rond het zwarte gat dat missen heet ik weet dat het goed met je gaat- je huppelt blond rond bronnen vol jeugd jouw vlechtjes vrolijk in cadans de trance van nu mijn tafel draagt ook roze tulpen elk laat zien hoe mooi- je bent ik hoop het dat jouw tijd ook zomers kent en winters onder witte sneeuw…

Beken tintelen bronnen poriën op de huid, dorstig naar de wortels. Lente opent zich, droomgebied stroomopwaarts, maakt naakt en verlegen. Deelbare verlangens, strohalm en winterslaap, echoput van geluk?…

De kilometerheffing gaat niet door Liever investeert men eerst in asfalt Nu het Kokse kwartje nog in kas valt Is Balkenende daar voorlopig voor Vandaag zal niemand pesten, snijden, kleven Er wordt niet eens een vingertje geheven…

Ze rekenen op hitte deze dag Een dag van twijfelachtige vertrouwdheid Met onze typisch Hollandse benauwdheid Dat maakt ons weer chagrijnig en van slag Maar wat is hierbij nou de grootste kwelling? De uitkomst of de hitsige voorspelling?…

Ik neem mijn pen, klaar om weg te dromen, woorden beginnen uit mijn hart te stromen. Ik schrijf over hoe het ooit eens was, toen ik nog mijn leven in jouw ogen las. Ik schrijf over jouw tranen, soms alleen aan mij gericht. Over waar wij samen waren, in het middelpunt van het licht. Ik schrijf over wat ons overkwam, zoals twee prachtige…

je ogen lichten altijd op in combinaties van kleuren als jij stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom…

De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al is het licht niet warm en droog maar droevig klam, vers uit de bronnen. Was dat een zwaluw die daar vloog? Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…

kalkstenen vlinders vliegen naar je toe de stad zegt met één oog de nacht gedag straks vlieg ik op de vleugels van je rode haar over de blauwe halswervel der stad als een dragonder ga ik in de wolken rijden maar jij wenkt met je kleine witte hand een twijfeltorentje van vrees en beven rijst uit de zwarte bronnen van je ogen en als ik dichter…

jij hebt het magische bos ontsloten met een wenk en het schikken van je gouden lok boven gevoelige ogen jij danst en ik loop op de mysterieuze muziek van het eeuwenoude woud waarin tijd zich samenvouwt jij laat mij de bronnen zien van jarenlang verdriet en pijn omdat herinneringen aan jouw trauma’s nog niet verwerkt zijn toch zwier…

Het murmureren van bronnen en beken versta ik mis: het is de doffe woede van wie wel weten dat er in het teken van hun geboorte nooit nog iets ten goede wordt bijgeschreven; van onder de hoede van wat ze zijn zoekt geen meer uit te breken. Vrolijk sprankelt de bron: hij is zo vrij als ik, de dichter aan zijn boord.…

Gelijk het schuimend donker hunner bieren Of bruisend als Spa's bronnen en rivieren Of is het te gevaarlijk voor een duik? Gelukkig stroomt in Limburg nog de Geul En Roer, al is het vuil en iets te veul…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…