Alle inzendingen over brood

Het is het niet het brood dat de honger stilt, of bloeiende bomen die in de palm van een hand wordt getest of in de toonladders van het denken, verdieping van meesterlijke brein uit de dromenbron gekropen waaruit de dichter z’n voortdurende dorst uit lest maar ook als opstandig dier dat mijn bloed laat koken, wereldse encyclopedie…

deze ochtend is voor ontwaken te licht ik blijf volhouden dat je op de rand van het bed zit vandaag sta ik op en valt er regen met af en toe zon er hangt geen geur meer van verbrande schepen de ziel van gevulde koeken en nagelaten brood is voelbaar aan een blinde muur bloeden de wijzers die klokloos het paradijs weten vandaag…

'Verdien jij doodgewoon je brood?' Fraaie begrippen om te doorgronden. Voorlopig vertaald: ieder z'n aard! Kijk waar de meesten onder ons op azen: hun specifieke schattebout... En wat er verder volgt.…

We braken het brood en schonken de koffie. In de luwte van wind krulden de kinderen, hun wangen wars van zon. Kleverige vingers, kruimels, een gekleurde parasol. Ergens een verdwaalde sok, wat lauw bier. Iemand zong. Op het kleed een krantenbericht, een pop zonder benen. We lagen als mensen alleen op de wereld. Nee, dan morgen.…

beeld je in dat wat tot nu geweest is enkel winterslaap was winter, kou, regen sneeuw en ijzel roest op het raam ’s avonds vroeg donker ’s morgens laat licht ouder worden is ontwaken uit die winterslaap en de hese kleur van lente herkennen ouder worden is een kwestie van ontwaken je ademloos en begerig niet verwachten aan wat komt brood…

Victorie doet je drinken met de goden, maar eerst nog razendsnel de piepers jassen, de ramen lappen, bed verschonen, wassen, in twaalf punt negen bak je zeven broden De afwas wordt gedaan in elf punt acht, dan stofzuigen en dan het stoepje vegen, die plee die kan er ook weer even tegen, intussen nog twee kindjes grootgebracht De snelste…

Padvinders vonden later, vals en droog, Katten in bomen; een portret, een brood. --------------------------------------------- uit: Spel van de wilde jacht (1957)…

Net als jij zoek ik de verschillen om te begrijpen wat er anders is geweest in de baarmoeder in de wijk waar we opgroeiden en bij de mensen die daar leefden En ik weet het niet We lijken op elkaar, zus of zo rolden we een zandheuvel af floten op een rietje of eikeldop ontdekten na veel tellen de nul leerden schrijven met brood en…

In de donkerste herfstdagen met miezerige regenvlagen liggen landerijen verdronken onder een hemel van loodgrijs en zwart van kauwen gekrijs als zij hun brood hebben gevonden ’s middags een bleke zonnestraal dringt door het keukenraam herfstanemonen hangen in stervenspijn langs het drassige gazongras staat een grote waterplas Die…

Kom op, eet nou wat brood je wilt vast niet zo jong al dood. Het kan echt helemaal geen kwaad, zegt de engel die in mijn praat. Ach joh, steek gewoon je vinger in je strot, je moet slank zijn, tot op het bot !!! Eet in ieder geval ontbijt, anders krijg je later echt spijt.…

Ruisen, 'k hoor ruisen al het schuif'lend graan, Ik zie, ik ruik, ik proef het heilig brood: Phoenix iedere zonnekorr'l, zal groot De wierookvlam van mijn devotie staan. En plots'ling achter wazige ogen laait Mijn dank voor hem, die mijn ekstazen zaait.…

Een stukje brood, een vredig leven, een snik..... en alles is voorbij. Een korrel zand, een eendagsvliegje; vandaag ben ik dat, morgen jij!…

't Was of wijn en brood Werd neergeslagen uit de greep der handen. De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden En 't raam sprong open door een donkre stoot. Als water woelden in de nacht de landen Onder het huis; wij voelden hoe een groot Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de Vaart van de tijd ons droegen naar de dood.…

bleef de waakzame Herder Hij hoorde alleen hun verdriet en twijfeling ‘ Wisten ze niet dat dit lijden moest gebeuren voor ze de schriften zouden zien opengaan’ toen hij zich plots van hen wou afscheuren zagen zij dat de Vreemdeling wilde doorgaan de avond viel en ze vroegen Hem hun gast te zijn terwijl Hij aan tafel aanlag en het brood…

liefje m’n amaliaatje lief teer nicotine maatje vlind’rend windekind elke keer weer strelen mooie lieve woordjes delen complimenteus is het heus eerlijk waar of doe jij maar om deze man als ballon doen stijgen naar de zon in loze vlucht zien dalen in ijlheid mist verdwalen dank je hoor nicotine maatje schrik verslik je niet in brood…

morgens konden de kippen me al horen ‘s avonds liep ik te geiten in de wei en ’s nachts zag ik hoe een lam werd geboren Elke dag was ik er met mijn beste vriendin samen raapten we eitje voor eitje samen speelden we boer en boerin en samen gaven we namen aan elk geitje Elke dag waren we er tot het avonduur we gaven de eenden restjes brood…

Zij had de picknicktas met kaas, fruit en brood.…

Matroushkini zavtraki ÒÙ 5 Waar brood pijnlijk krom ligt te zijn Ansjovis zijnde en alom ontgraat Zie ik mijn zorgzaam Ukraine lief Matroushka stralend serene gelaat Haar disk zo pover liefdevol gedekt Met onvervalst geschonden damast Slanke handen sierend kant en plateel Vertederen zij zielen smelt tot geheel Hier geen gekooid…

te koud na jouw grage storm ik vermaal jou in de vijzel van morgen vermengd met azijn, suiker, zout ik smeer jou onder de oksel het schroeit en wekt de klieren een rode roes in grijze kwabben het ontwent trager dan ik wens mijn tong smeult van gisteren je zit gebald in de kiem de ribben van de vrucht ik demp jouw smaak met wit brood…

reeksen Stapels kranten oude feiten Die verklaren waarom waarom Eenzaamheid en koude Het vallen uit haar open raam Tijd - ‘t jonge en ’t oude jaar De pijn, het lot, wederzijds genot Het bitter verder gaan en kreupel door gemis Het wijken van gevaar Niet meer bent, nooit meer is, - nooit meer Samen waren dagen suikerlagen Op het zure brood…

Ach je huid is zwart en de vliegen om je mond vol droogte, jij sterft hongerpijn is overleefd wachtend het zand buigt zich over je dood Kleine arme dichter nooit wordt je groot de verkeerde wereld de foute tijd je vader bruut vermoord je moeder cru verkracht De grootste was je vast geworden maar er is geen water er is geen brood jij hebt…

Wij wonen in niemandsland Verdreven van huis en haard Is de uittocht al eeuwen oud Op zoek naar brood en water Wonen wij in niemandsland Zoeken heil en verlossing Zijn onze geliefden verdwaald Mijn moeder, mijn zuster Mijn vader, mijn broer Wonen wij in niemandsland Knielen neer in vreemde oorden Smeken om genadebrood Wachten in…

me heen een bespiegeling van verleden in het heden gebet in pijnlijke mist, gebarsten krachten, als versplinterd geboortelicht uit een redeloze reden je voeten nog wel geaard steunen zwevend jouw gedachtenlijf: gezwollen in verhulde leegte en gedroogde rimpels je ledematen stijf jij bent de dood in levende lijve het genade brood…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed.…

muziek, op en neer beroert de één de ander niet omdat het smaak betreft die niet zomaar raakt dan hij waarvan het hart open staat met oren alles behalve blind die hem de schoonheid slaan van wat notengegolf vroeger meer dan hier in het jachtig heden zalen gevuld met rijken zonder zorgen over het brood de wijn, het was er allemaal in die…

Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: het zacht maken van stenen het vuur maken uit water het regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mij was de zon een dag vol wespen was het brood zout of zoet en de nacht zwart naar behoren of wit van onwetendheid soms verwarde ik mij met mijn schaduw zoals men het woord met het woord…

lichaam wordt bemind, verkend, betast en opgesnoven geproefd, beproefd op buigzaamheid totdat het als water, de ene stroom in de andere vloeit, opgenomen door de zee, tot regenwolken verdampt Op de rug wordt het plafond wit ontdekt, gemeten en hoogte bepaald naar links en rechts gekeken Hier ben ik onverwachts beland straks wordt het brood…

de supermarktkarretjes liggen barstensvol tot aan de rand bij de slager staan de mensen buiten wat is er aan de hand de bakker draait dolle overuren een partij brood van hier tot daar gaan we de derde wereld redden ik weet het niet, zegt u het maar ach wat dom, de Kerst komt er aan we slaan vast overdadig in en weet u wat het gekke is…

de supermarktkarretjes liggen barstensvol tot aan de rand bij de slager staan de mensen buiten wat is er aan de hand de bakker draait dolle overuren een partij brood van hier tot daar gaan we de derde wereld redden ik weet het niet, zegt u het maar ach wat dom, de pasen komt er aan we slaan vast overdadig in en weet u wat het…

holtes verstoppend versteken zij zich diep in de afgrond van de strot in de kelen reden is ‘t strelen het ademen wordt stil (is stilte) ’s nachts ben ik rijk tot de dag komt (verstild) mijn woorden lopen weg (als het licht wordt) die tedere woorden verlaten mij veranderen zich in de keuken in de ochtend (voor jou) heb ik boter, honing en brood…