Alle inzendingen over brug OR bruggenbouwer

Zal al wat ik heb vergank’lijk zijn Ten prooi aan rot verderf of gisting Geluk verwelken tot verdriet en pijn Mijn spaargeld opgaan aan verkwisting. Mijn leven worden tot gal en zuur Mijn lichaam mij tot zware kwelling Mijn geest verbranden als in hellevuur Mijn gaan en staan op pielloze helling. Wat zal mij dan op aard nog binden Dan enkel…

De puzzel past Het labyrint en haar middenpunt Een last Of lust Een brug verreweg Gevels en grachten Een mus in de heg Nachten gelachen Misschien schrijf je betere gedichten Triest en aan t'hikken Maar het leven kan verlichten Af en toe slikken En verder Halleluja Ja Graag Aldus de herder Verder en Fier…

De brug is open traag komt een jachtje aangekropen een vrouw op het schip, schaars gekleed lacht een minzame groet een man aan het roer wacht traag komt een jachtje aangekropen de brug is open…

goddank zag ooit de schepper van deze brug het verband waardoor ik thans met vertrouwen de oversteek waag naar gindse zijde je zou er bijna religieus van worden…

Bouw jezelf de brug voor later over het donkere diepe water.…

het weten van de dingen die ik ben vergeten die ik deed zoals ik was ben ik gebleven op de brug van toen naar later waarop langzaam weer het nu begaanbaar wordt kwam ik terug van zelfzwijgend naar zelfsprekend van niemand naar iemand met een nieuwe leuning aan de brug…

Je hebt een smalle brug gemaakt tussen het landschap en jouw dromen en het landschap van jouw dromenland toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid machinerie van economische welvaart welzijn van natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met onschuld allemaal betalen we de rekening zonder natuur is er nauwelijks welzijn de brug is…

In plaats van stokken om de hond te slaan: Vind eens een brug om overheen te gaan.…

passeer als een kind de brug schiet voorbij vanuit het raam kijkt hij op een snelweg een cirkel het oogst vanuit grafen dubbel eind in linnen vocht stijgt omlaag potgrond op een doelloos schip brug na brug het fundament schudt je wakker zo zie je maar je ziet maar…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

En nog minder haar naakte brug. Nooit vond er een verhaaltje plaats op haar brug. Nooit luidden haar kerkklokken. Want er was daar geen mens meer noch een geloof. En de brug had ook geen lampen. De brug verbond de ene oever met de andere. Het was een geraamte van stalen draden gesponnen over de rivier.…

Ik stel me voor hoe ik hier zit gezien vanaf de brug, met de donkere kamer achter mij, waaruit heel even de hand van een schim zou kunnen opdoemen om mij, uit het zicht, een duw te geven zodat ik te pletter val, zoals dictators dat met tegenstanders laten doen Ik droom er wel eens van dat ik hen en hun opvolgers uitschakel om de repressie…

de oude brug ging je spelend over en voegde hem voor altijd toe aan je route je zocht en vond een brug naar je eigen samen een nieuwe oerbrug is geslagen en mijmerend onderneem je de tocht naar begin…

Wanneer de avond valt in Córdoba, steeds wanneer de avond valt in Córdoba, verzwakt het licht en een donkere stroom vloekt binnensmonds onder de brug. De rotsen krijgen vleugels van mos en veranderen in een koppel patrijzen - licht en donker - het water fladdert onder de brug.…

Waar ooit geallieerden overstaken Ligt nu een extra brug over de Waal Een reuzenboog van spanbeton en staal Om aan het fileleed een eind te maken Wie nam de brug als eerste met de auto? Uw maandagdichter: kijk maar op de foto…

Vroeger, in het Limburgs land had een dorp aan de Maaskant een brug naar de overkant. Die brug was al eeuwenoud, immers helemaal gebouwd van degelijk eikenhout. De mensen zeiden altijd: “Die brug heeft een levenstijd tot ver in de eeuwigheid.” Maar eens, na te veel regen was de Maas sterk gestegen, kwam haar stroom de brug tegen.…

Graag sta ik op de brug en staar naar het water dat onder mij door stroomt. Stuur ik een boodschap, hol ik naar de andere kant de post tegemoet, hang over de leuning en zie mijn woorden voort drijven, weg, op reis: brief aan de volgende brug. Maar soms komt aan de overkant geen teken meer. Heeft het water mijn bericht verdronken?…

George Bush zei, toen hij bij de rampplek kwam “Ik zal voldoende bouwgeld achterlaten” Ik hoorde hem daarbij als Brugman praten Wat snel weer klonk als oeverloos gezwam En zou je zijn beloftes wel vertrouwen? Die man is nooit zo goed in bruggen bouwen.…

Dave zegt: ‘Een brug is een brug.’ Het wordt tijd dat hij wakker wordt, we moeten nodig dat water over.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Leunend op de leuning van de brug staar ik over het grijs gekleurd water, eendjes zwemmen langs de kant doen mij schrikken met hun gesnater. Auto's rijden achter mij langs toeristen fietsen door de vrije natuur vrolijk pratend met elkaar de tijd gaat voorbij, uur na uur.…

Verscholen in avondmist bieden leuningen geen houvast meer kilometers gedachten dansen op het ritme van de vier wielen dichterbij dichterbij zelfs de lantaarn langs de weg lijkt te glimlachen en schijnt de wijzer van de teller vooruit dichterbij dichterbij de laatste afslag brengt schaduwen in werkelijkheid waar thuiskomen…

Zal ik wel of zal ik niet ik ben bang dat iemand het ziet vandaag ga ik het gewoon doen het is voor even gedaan met mijn fatsoen ik loop onder de brug nu doe ik het ik schreeuw hard en het galmt terug heel even voel ik mij weer jong ik herinner mij het liedje dat ik onder het bruggetje zong het was een heerlijk moment dat gevoel dat je herkent…

De brug van de rede. De doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeerde lang in een ongeschreven verlangen, uit nood vermeden, verleert wat door een kind is geraakt, het leed als carrousel in een eentonig spel, de afgrond als ondiepe kwel,waar kraaien zich spiegelen aan hun verstand.…

"We kijken allen van dezelfde brug, maar we hebben niet eenzelfde horizon “ Seneca…

. met voeten in stoppelriet buigt zij haar geschaafde rug over het water voor jou en mij .…

de brug zien en hem wegdenken aan de overkant een wuivende vriend zonder telefoon zonder adres weg als je je omdraait buigen het water zien en weg denken dan vissen nummeren en opbergen niet de vriend vergeten maar meenemen en begraven diep in het zand je door een ander laten dragen nieuwe vriend kiezen…

Mocht mijn eigen keuzes niet maken er was een vaste stramien Zo hoorde het te zijn mijn leven was gebonden Dit ben jij dit ben ik Ernstig Was jij  Jij was niet vrij Zag in de vrijheid een duivel Je moest Luisteren verantwoordelijkheid Nemen, Na lang vechten heb ik mij van die ketens Bevrijd Er kwam ruimte Om te denken Ik wilde een brug…