Alle inzendingen over buitenlucht

Lopen wil ik alle dagen tot mijn benen mij niet meer dragen liefhebben en mij af blijven vragen de buitenlucht proeven onder dieper wordende groeven het groen en blauw met alle tinten ertussen vanaf de bruine aarde kussen de wolken en sterren van onder mijn wimpers bekijken de schuchtere lente omarmen als had ik haar eeuwen niet…

huizen ruiken roestig leven deuren knarsen ongeluk niet geopend stinken kamers naar te weinig buitenlucht ramen zijn grauw afgeplakt dagen nog niet afgelakt maar grof in hun contouren zonder kleuren opgezet het zijn geen kunstenaars die het bestaan versieren met een gloedvol perspectief vandaag is vaak hun dief tussen licht en donkergrijs…

tot overmorgen laat maar dan kan ik niet meer komen spoedig zal de eeuwige niet meer schromen je hart telt weldra de laatste maat je wist wat ik ging zeggen “ ik weet wat je bedoelt ”, zei jij de stilte nam het over je was doodmoe al haast weg bij mij nog even en je bent verlost van je benauwde cel de buitenlucht…

Jaar geleden met Jouw geesteskind, De Sacre, de muzikale Wereld op zijn kop Zette, een tegendraads Geluid liet horen in de Wereld van de ingedutte Klassieken, heeft jouw kantelpunt In de geschiedenis er voor Gezorgd dat wij hier vanmorgen om Acht uur in groten getale Bij elkaar gekomen zijn Om deze unieke uitvoering In de buitenlucht…

Fiets met het hart Vol licht en de Longen vol buitenlucht Langs het water En geniet van alles Om me heen - Meeuwen vieren hun leven Met prachtig zweefwerk Aan de kleurrijke hemel Beschenen door de zon Die zich niets van het Wolkendek aantrekt - En zie dan op eens Ook extra kleur in De sloot - het lijkt Er op dat de vissen…

weer terug bij de kleuren van jouw rug het was een vreemd gezicht walmend blauw in hemellicht maar ik dacht niet langer na en schreef een donkergrijs gedicht over de zinnen die jij sprak die van rood en ook weer blauw zullen we het nog een keertje doen maar dan voor één keer in het groen is het vreemd dat ik verzucht nogmaals in de buitenlucht…

De onschuld van het Spelende kind dat Geniet van zand en water, Zon en buitenlucht, Wordt bij het groter worden Vervangen door de ernst Van dit leven: zorgen voor Later, alles op zij voor later, Voor de toekomst die er Hoe dan ook geslaagd uit Moet zien - met het oude lijf En de oud geworden geest Als levend bewijs dat later…

waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische tekeningen die hij voor de weidse wereld had gemaakt hij had voldoende kleren bij elkaar geraapt om het twee weken in de buitenlucht…

Zacht verwaait de wind mijn haren Zoemt een bijtje door de lucht Heerlijk energie vergaren Heerlijk in de buitenlucht... Elders zit een man te vissen Heel ver weg hoor ik geluid Iemand staat zich op te frissen En ik lig hier fijn languit... Hier, hier kan ik honderd worden Hier, zo rustig, zo sereen...…

Zeven uur vroeg op de zongagmorgen open de deur, stap de buitenlucht in loop met de hond en de poes het talud op kijk naar de struiken, de bomen, de lucht adem de vochtige aarde, voel tinteling luister het water, de straten, geluidvrij boven de stilte begint een zacht zoemen een koeren, een neuriën, tweestemmig getuned ...halzen gestrekt…

Uren, uren, uren lang Happen van geweld Lekker frisse buitenlucht In het vrije veld! Heerlijk liggen op je rug, Om je - geen gerucht, Onder - koel en mollig gras, Boven - blauwe lucht!…

Ik stijg op, Stap de frisse buitenlucht in. Ik kijk naar de opkomende zon. Ovder de sneeuwitte velden komt een gouden gloed. Ik galoppeer aan. Sneeuw stuift op onder de hoeven van mijn paard. Ik ben in mijn element. Heerlijk die winter!…

Onder een koude laag van net aangeraakte buitenlucht bevindt zich een schaamtevolle bedekking die warm aanvoelt wanneer je haar aanraakt. Als je even geduld hebt en je koele hand laat liggen op de plek van haar gêne, voel je naast de ijzige kou iets wat je aan regen doet denken.…

het heeft wel wat die knots gekke autorace in Mans de herrie, de kermis, alsmede de enorme drommen publiek de mooie sexy meiden gestoken in vaak bijzondere tuniek het gehuil der motoren, lichtflitsen van de koplampen die 's nachts de hemel sieren het moeten overnachten in de buitenlucht, vaak in de regen op het zand gelegen…

Hoe Nieuwpoort ver kan zijn als een veldslag in 1600 Eenzaam en koud in een winterstorm met hagel en harde wind, het staketsel in zee, een gevaarlijke, verboden plek Herlees je nu onze gesprekken proef je een traan, voel je een lach mijn aanraking op jouw gezicht Door de wind tranen mijn ogen door de koude in de buitenlucht Straks…

De buitenlucht rook nog nooit zo fijn ! Gelukkig deed dat geen pijn... Nu een jaar later,zit ik met een kater. Deze geeft geen kopjes.Maar schreeuwt wel in mijn hoofd! Had ik eerder maar geloofd ,dat jij een valse profeet was! Ook ik, zoals zo velen moeten de shit weer delen, en blijf achter met vlooien en haar.…

Het is zo gezond, te lopen, te wandelen te fietsen, het is zo gezond te bewegen te sporten de buitenlucht te kiezen, het is zo gezond en wel zo dodelijk: Want je loopt op een zebra en de vouwen worden uit je pantalon gereden, je wandelt en een draad hangt gespannen over het pad, onthoofd je zowat.…

waarop hij zich oriënteert Grasmozaïeken onderscheiden In droge en de nattere tijden Zijn tochten langs de nederzettingen van weleer Een kreupel beest wordt geobserveerd Trekkend door Pijpenstro en Smele Over karrensporen van Ede tot aan Deelen Hij voelt zijn landschap aan Weet waar ooit schaapskooien hebben gestaan Al proevend van de buitenlucht…

lente zingt eeuwen jong ziet de boer op zijn trekker ooien temerig aan de mekker onder de wol hun lammetjes merels zingen op fluitjes ook de bloemetjes en bijtjes je voelt ze aan je huid talen naar frisse buitenlucht om in zinnen te verhalen natuur knalt er nu geel uit chinese klokjes in tuinen en vazen kleine hoefbladen aan rivieren…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

De woestijnrotsen zijn door talloze eeuwen verweerd en gekneed: reuze druipsteengestalten van de hete buitenlucht. Mensen lopen druk; ezels en kamelen zien dit loom soezend aan. Gebroken tempels en verstilde theaters spreken altijd nog naast Oosterse paleizen van Romeinse heersers.…

van het huis Niet dat ik nou zo verlegen zit om ondersteuning Want ik ben eigenlijk onderweg Naar een plaats juist ver van hier Ik heb nog stapels ongelezen berichten Die mij vanuit hoeken en gaten hebben bereikt Ik heb mijn nieuwe schoenen echter al aan Laat nu de trottoirtegels en stoepranden maar komen Dan nog even over de gehunkerde buitenlucht…

Hoi pap, het wordt "grijs" in de lucht Twas ff leuk je gezelschap, ff samen in de buitenlucht.…

Mannen die van mannen houden raken van de buitenlucht verkouden maar sommigen die op ramjacht zijn ontgaat geen spoor zij willen macht Wat weegt voor hen een mensenleven waar ze nog nooit om hebben gegeven Vrijheid nemen ze alleen voor zichzelf Elk die zijn eigen graf delft laat een ander er in vallen Voor een pleziertje naar de Wallen…

Straks op de markt koopt hij een mooie lekkerbek want van de buitenlucht krijg je wel flinke trek.…

blikt de winterzon eventjes achter het raam ga dan vlug de frisse buitenlucht opzoeken zolang de krokussen nog niet ontluiken gaan kunnen wij best in winterrust vertoeven….…

Volop genieten van wat ik nu voel lichaam vol warmte, de buitenlucht koel. Regen die neerkomt op mijn gezicht mijn blikken alleen maar naar binnen gericht. Ik zie hoe jij bent, kijk recht in je hart en wat ik daar tref dat maakt me verward.…

De schuur is nu de buitenlucht. We stevenen af op de Goede Week: het zaad dat kiemt in de aarde... Er is een heuse omslag gaande. De planten doen voorbeeldig hun best. En wij? Wij blijven geloven in Kunstmest. Wéér wordt ons tuintje, ons lieve landje geconfronteerd met de judaskus...!…

en na wederzijds overleg vertrokken ik heb ze nog even aanschouwd en een kort moment om ze gerouwd het was geen schoon beeld dat van een leek de aandacht steelt zo wel de trekker, hij was verrukt het ging om de daad, die was gelukt zie daar de wortels, thans openbaar, en de ringen van het bot worden gewaar ten slotte de ruïnes uit de buitenlucht…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller.…