Alle inzendingen over cello OR voren

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel. Een uiteengespat gebeuren, wat met stoffer en blik…

achter duinen van traag zand ook de luchten lijken voller van adem, een wolk draagt de massa die eens ons aarde werd genoemd aan het verlangen naar warme strelingen, strelingen die de dood verwensen doch ook inhalig omarmen god, ik vrees de duivel niet, doch het lijden dat mijn ziel tracht te breken is als angst op een akker leeg van voren…

Verlangend voortgaan op het lange pad; aan het eind ervan prijkt een stralenkrans, noodt én vermaant, omringd door milde glans, die soms vervaagt _ tot star, neerslachtig mat. Je kunt wellicht leven als een najaarsblad bij de gedachte: "Het licht verdwijnt thans." Het gelovige oog geeft echter kans te zoeken naar een diepzinnig vragend…

Maak er een me- momentje van Maak kennis met het Yoni stomen Schijnt goed te zijn heb ik vernomen Je baarmoeder blijft spic en span Holisme steekt de loftrompet De vrouwenarts veroordeelt het…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

niet definitief verloren alles wacht hoelang nog hangt een prooi aan vloeibare gestolde zijde de vogel vindt een tak de gans zoekt het water hoelang nog klampt hij zich vast aan het brekend licht de zon zakt in de kruinen van de bomen laat hem nog even de vlieg in het spinnenweb het laatste wat hij doet vóór…

Muziek die ik maak, samen met de anderen, Cello, viool, en alt die met elkaar strijden, Elkaar aanvullen en opvangen, Golft door de kamer en door onszelf, Biedt troost die door geen woord Gegeven kan worden, geeft vorm Aan ons verlies, aan het verdriet Dat niet alleen ik maar ook zij voelen, Immers zij missen de mensen die ik mis, En…

Onder glanzende schors suizen zonder twijfel fijnmazige kwartetten; een glasheldere piano, violen, een cello. Waarschijnlijk een kleinood van Brahms. ------------------------------ uit: 'Raster poëzie', 2004.…

zei ooit mijn vriend w. je werkt op vrouwen als op lachspieren de vraag is altijd waar je bent als je bent uitgewerkt…

de picolo die piept piept de cello heupwiegt wat de triangel doet van ting ting de liefde slaat de maat klanken zwellen langzaam aan bekkens schuiven langs elkaar zing zang zing zang violen aaien hoog en laag tuba's hijgen zware lucht 't orgel pompt en spuugt en pijpt en de pauken doen van boem boem boem boem boem…

Als een mens toch van te voren weten zou, wat of er gebeurde, zal ze dan een andere weg inslaan, als een mens van te voren precies weet wat er mis gaat bij het inslaan van die ene rechte straat, wetende dat er ongein te wachten staat, neemt ze dan nog die ene rechte straat?…

verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar heen; glans gebronsde huid, - juweel - navel van goud, wiegen heupen op klanken van cello…

Somtijds vrolijke vioolmuziek, maar van tijd tot tijd het resultaat van een strijkstok op cello naar wat zwaardere achtergrondtonen. In een zoektocht naar wat harmonie om te zoeken naar dat dagelijkse gewone. Dat simpele voor een klein publiek. Dat luistert naar die nachtmuziek. Die oren vindt waar mensenharten wonen.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet op het dak speelt cello…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

fier en krachtig met tomeloze energie de voren ploegen…

Het leven komt aan op de seconden vóór je -- de kleine toekomst.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Vandaag de handgranaat, wie doet ’t vóór ? Rajief, kom maar naar voren asjeblief. KABOEM !! Ach, ‘t is wel jammer van Rajief, met hem gaat weer een jong talent teloor. Dan reik ik jullie nu een landmijn aan, daar moet je thuis aandachtig op gaan staan.…

De leegte is een gat vol licht is herinnering aan het huis vóór het brandde, vóór de sloop. De vreemdeling ziet niets: bijv. een leeg parkeerterrein. De straatbewoner ziet de leegte boordevol licht dat niet alle mystiek en droefenis verijdelt maar een beeld oproept: een huis.…

De mensen kijken meestal op ons neer en willen niet dat wij de kop opsteken. Men ziet geen mooie trekken, slechts gebreken. En toch bepalen wij de lentesfeer. We zijn het mooist wanneer we zonnebaden. Ra-ra, wie zijn wij? Kun je het al raden?…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

Ogen die voren trekken van verlangen niet kijken, passen in de pas getrokken voren een and're richting gaan, spieren, ingetoomde kracht zacht aanraken willen, beroeren, behouden. Hoeveel voren tot de avond? Hoeveel morgen? Morgen...…

Vóór de eerste slok, ingeademd lentebeeld, stralende ‘Maitrank’…

Er zijn wel momenten geweest in mijn leven dat ik niet aan je dacht dat is waar Maar dat was vóór dat ik je ontmoet had…

gans hoog in de lucht in vogelvlucht naar voren drijven de wolken…

wát wil je doen wanneer je beseft dat de weg vóór je steeds korter wordt…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…