Tien Morgen
Geronnen aarde
op de rand van
hier en onbereikbaar,
alom de einder
en in het midden
zwoegend zuchtend
't zware paard.
Z'n menner verder nog
dan onbereikbaar,
een andr're wereld
in zijn denken.
Ogen die voren trekken
van verlangen
niet kijken,
passen in de pas
getrokken voren
een and're richting gaan,
spieren, ingetoomde kracht
zacht aanraken willen,
beroeren,
behouden.
Hoeveel voren
tot de avond?
Hoeveel morgen?
Morgen...
Geplaatst in de categorie: natuur