Alle inzendingen over de godganse nacht

Pas op, de liefde wil jouw totale aandacht -- en op tijd naar bed.…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

Raak me aan, reik naar me, ik ben genegen. Leg je arm om mij heen. En raak aan, raakte aan, aangeraakt. Kom bang kind, hier vind je warmte en geborgenheid. Hou vast mijn uitgestrekte hand en laat niet meer los. Zo overbrug je 1,5 meter. Kom dans met mij, hautnah… De zachtheid van je lichaam, de honger in mijn ziel. Je schoonheid…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

Zo kort voor Het slapen gaan Glijden de Laatste gedachten Van deze dag Door mijn hersens Heen, en laten De laatste schaduw Van de dag achter In mijn brein Daarna vallen ze, Als ik in slaap val, In snippers uiteen…

Ik wil vergeten, en zeker niets vergeten -- toch te vergeten.…

In de doolhofstad kaatst men maar rond, altijd weer -- ontmoet je elkaar.…

Ook na de oorlog zijn de mannen hard: hun stem, hun handen, hun lust.…

Bijzonder willen zijn is heel normaal, denk jij -- zo gewoon te zijn?…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Je beste uitrusting voor een nieuwe dag goed uitgeslapen is goed uitgerust!…

Niet dat het nabestaandenleed verzacht, Maar het is haast symbolisch: ‘Goede Nacht’.…

Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

nog niks hebben zij gezien vervolgen nog steeds rustig er op los het oordeel ligt klaar na ieder feestmaal ieder godganse dag opnieuw ligt de dood ook op jouw te loeren wacht nog even in hetzelfde schuitje we hebben nog tijd wie hoort er nog een kraai?…

Hoor de nacht vervalt tot één enkel ogenblik van passie en verlangen uit hetzelfde vuur dat brandde in dit donker uur tot vervelens toe. En de jonge aankomende dames zich, schaars gekleed, begevend naar het midden van de cirkel dat zich liet hullen in het zilver satijnen lied van de zonnewende.…

Je moet de waarheid herkennen in de leugen -- anders werkt ze niet.…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten.…

worden we één jij geeft mij je slaap ik geef jou mijn dromen samen vormen we de nacht…

Fijn is de nacht die de dag doet verdwijnen waar ik zonder dat men het ziet mij even ongezien voel…

Het is mijn tweede ik, die mij bij nacht en maanlicht, mijn schaduw brengt.…

Duizend doden stierf zij in de nacht van de zevende maan gras was nooit groener en bloemen kleurden veel In sierlijke letters schreef zij haar naam opdat hij haar nooit zou vergeten en zuchtte haar laatste adem vervloog…

dag nacht, neem je duisternis maar als rokken bij elkaar vlucht weg op hoge benen de horizon nemend als laatste horde daarmee plaatsmakend voor een kille winterzon hul ons weer in nachtelijk zwart als de zon haar avondrood om zich verzameld heeft en in roze mijmering achter de kim verzinkt…

De kortste nacht valt vroeg dit jaar hij kraait en woord wordt letter de hand een stompe vuist zo valt alles uit elkaar en wacht in delen ondergronds tot na de laatste rilling om tegendeel te vinden…

wat het mooie was: een laatste trein natuurlijk obligaat haast gemist natuurlijk mijn voeten glijden weg, natuurlijk seinhuis thermostaat en schuin -net boven de eerste doornen- afgesneden cadeau gegeven: gele rozen wel gegeven en bedankt wentelen gesprekken tot een zich goed verstaan in Woerden dat, -weten we allemaal-, slechts bestaat…

Ik houd van de nacht, alles lijkt zo schitterend zo onverwacht. Lichten doemen op en lampen gaan speels aan, gedachtes aan wat ooit was, ik laat ze met me meegaan.…

ik sloot mijn ogen in een zware donkere nacht ik voelde me alleen maar heel onverwacht voelde ik een warmte in me het kwam ergens vandaan het voelde goed ik ben toen opgestaan hij was er in dit moment van eenzaamheid hij legde de warmte van een deken om me heen in die eenzame tijd hij was er niet en toch was hij bij mij ik voelde het…

Vannacht zag ik door de gordijnen de sterren flonkerend aan de hemel staan verstild dronk ik de schoonheid in voelde mijn geest opengaan een stap slechts bracht mij buiten om in dit schilderij op te gaan…

talloos zijn in nachten mijn gewichtloze gedachten zwevend in het duister hoor ik het gefluister als het dan verstomt is er de slaap die komt dan droom ik weer van jou mijn bed is warm, maar ik voel kou tranen vloeien op het laken als ik probeer je aan te raken een lege plek, zo kil mijn hart dat bonkt, wordt stil…