Alle inzendingen over de nacht is zo stil

De nacht wiegt me zacht Door het duister heen Waarheen? De nacht dekt me stil Met witte lakens toe Moe? De nacht dooft me uit Het licht van de dag Ach!…

‘s Nachts als het stil is is de stilte het luidst Spoken in de stilte Stilte in de duisternis deze voorbij Bergen, dalen, pieken , de luwte Daar waar ik ben Met zonder jou is waar ik zijn wil…

Als ’s nachts de wereld stil gevallen is en mij niet langer lokt met haar verhalen dan sluit ik stil de ogen om te dwalen in dromenland waar ‘t zalig toeven is. Ernaast, op ons privé-rangeerterrein, ronkt rauw een haperende dieseltrein.…

treedt almaar nader tot mij Net of zij wenst dat ik het leven laat en geleidelijk wegglijd in ’t doodtij Het is doodstil in de donkere nacht en het stil wordt door mij verstoord Geen mens merkt dat ik leven tracht en daarbij mijn innerlijk..vermoord…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

Ze stond voor het raam Zonder kleren in de nacht Rond was de maan Haar vriend hield de wacht Zijn vluchtige blik Naar binnen en naar buiten Onverbloemde zinnen Geen haar op haar kuiten Zijn hoofd was naakt Gedachten kaal Zachte wol Lantaarnpaal Ze viel op hem Bevlogen nacht Duister en stil Dromende zacht…

Als een dief in de nacht net zo stil en onverwacht slaat het plotseling toe maakt mij stijf, star en moe Steelt het mijn vrijheid en mijn zelfstandigheid beetje voor beetje, steeds meer steeds sneller, tot op een keer Er geen andere uitweg is dan in het duister te gaan uit dit uitzichtloos bestaan daar waar het eeuwige licht is…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Deze rondraaiende gedachten alle dagen, alle nachten niet meer stil te krijgen steeds maar horen, niet meer zwijgen. Wat kan ik jou beminnen onvoorwaardelijk, buiten zinnen en zo opgaan in onze liefdesstroom. Als een prachtige liefdesdroom en elke nacht van voor af aan onze wereld samen laten gaan.…

Moeizaam klim ik treden hoger lager ligt veel dieper dan verwacht kracht stuwt maar steelt het vloeien van de adem de laatst gezette stap schuurt langs verzonken stenen terwijl ik wankel jaagt de nacht mijn schaduw stil turend door zijn venster voorbij de grauwe velden zie ik papavers deinen langs de zomen van de wind mijn glimlach…

de blauwe nacht zwijgzaam en stil nachtuilen dier en avondmens een nachtelijk kantoor je kunt niet binnenkomen er is geen deur tankstation aan het einde van een snelweg het huis in de buurt van de spoorweg in de ochtendzon zit zij op het bed staart naar buiten wat gebeurt er als je alleen bent in een stilgevallen stad…

Witte rozen, rode rozen, praten met goede vrienden, armen die innig omhelzen, des nachts en overdag. Stil staan de dennen in de nacht, en vóór ik je aan kan spreken, glippen de jaren haastig weg, voorgoed naar het verleden. Ik ben op zoek naar jou, maar ik, ik ben een ander...…

Dartele vlinder, dartel maar voort de dag is nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in…

- En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan ‘t verholen licht van mijne dromen, voel ‘k - lomer dan in ‘t loof der luideloze bomen een vrucht die valt, - mijn hart, gelijk een vrucht die valt...…

- En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan ‘t verholen licht van mijne dromen, voel ‘k - lomer dan in ‘t loof der luideloze bomen een vrucht die valt, - mijn hart, gelijk een vrucht die valt...…

Nacht, zacht, alles stil en kalm en vredig Geen heisa of gejoel, enkel mijn adem, erg rustig. Wat een contrast met de avond, ieder onpersoonlijk voor de buis Intriges, geweld, reclame en erg veel gedruis. De vrede omarmt me als een satijnen jasje fijn Maan en sterren omfloersen de soms harde wereld, ragfijn.…

Het is stil nog hier aan de kust, waar stilte zwijgend de passie preekt. De nacht voorbij nog stil dromen, maar al waakzaam, met ogen open. Laat de dag maar op me af komen, er is ruimte om te durven hopen. Zonnestralen bestasten het gras, dat ik hoor kirren van plezier. Genietend dromen op het terras, bestel ik weer 'n goed glas bier.…

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

Het is nacht, donker en stil In haar hartje is het kil Ze wil zo graag lopen in de warme zon Met het gevoel dat haar leven herbegon Ze verlangt naar licht Maar ziet enkel de maan Omringd door enkele sterren Aan de zwarte hemel staan Toch, in haar dromen Wil er een engeltje komen Haar vertellend over een nieuw begin Van een…

eeuwig staan zondags de wagens uit de voorbij nacht gestold en stil staan ze in de stille knoop van stille straten en zwijgend gaan de straten daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld en gaan langs de vele wagens heen en kijk in de spiegelgladde portieren liggen oude gevels gekerkerd maar niemand vraagt waarom niemand waagt het dat te…

Nachten lag ik stil te luisteren hoorde mijn hart en de klokken niet meer slaan, de dood had mij dus uitverkoren, ik heb mijn goed maar ook de pijn en streken onderweg verloren in een fluweelzwarte kamer, ik wilde dat ik op kon staan uit een veren bed. Maar waarom mijn vrienden storen over risico’s waarop ik met hen had ingezet?…

Nachten lag ik stil te luisteren hoorde mijn hart en de klokken niet meer slaan, de dood had mij dus uitverkoren, ik had het goed maar ook de pijn en angst verloren, wakker worden in een benauwde en hermetisch gesloten kamer, ik wilde dat ik op kon staan uit bed.…

Wat miste ze zijn armen om haar heen en ze was boos op die verdrietig lange dagen Op die eenzame nachten….ze huilde stil het had immers geen zin om te klagen ? Eindelijk hadden ze tijd gehad voor elkaar Na een leven van werken en sparen zodat hun kinderen het maar beter zouden hebben …dat was gelukt en plots was hij er niet meer.…

Midden in de nacht, donker buiten, stil op straat. Ik lig in bed, lig rustig te slapen. Dan opeens, een nachtmerrie! Ik verdrink in een meer, word steeds verder ondergetrokken. Ik schrik wakker, krijg geen lucht! Heb de kracht niet om, om hulp te schreeuwen. Ik ben bang, zweet over m'n hele lichaam mijn ademhaling piept.…

wat miste ze zijn armen om haar heen en ze was boos op die verdrietig lange dagen op die eenzame nachten….ze huilde stil het had immers geen zin om te klagen?…

vanavond zal ik het afscheid niet schrijven want alles wat jouw adem heeft huilt overal met me mee ik snijd het slapen uit mijn armen, donker en doorheen de nacht houd je vast, tot dicht bij mij elk geluid laat vlinders liggen, wit en stil van schaduw sta op, mijn lief en kijk naar de maan ik heb je licht zo lief…

Ik zal daar staan te wachten op jou ik zal niet gauw weg gaan of weg moeten de warmte die ik voel wanneer ik je zal groeten ik zal met je praten en je aan kijken; we hadden het al snel in de gaten, het zal altijd speciaal tussen ons, -bijna heilig- lijken.…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Het gaf ook mij in deze nacht verbaasd werkelijk stil jolijt toen ook ik als lot bijtijds even ontwakend werd afgeleid met kopjesogen open, rond vijven dit witte kon gedogen. Uitspraken en zinnen dansten meteen voor mijn ogen.…

de klok hakt zich een weg door de nacht en knabbelt de seconden van mijn leven waarin niets gebeurt maar in ieder geval is de nacht gratis in de nacht of beter gezegd: de ingekeerde dag wanneer buiten de motor van de waanzin tikkend afkoelt en de aanwezigheid van de voorouders haast tastbaar is in mijn kamer en mijn schuldvraag zwaar weegt…