Alle inzendingen over de stoel van tante m

M’n lieve tante Pietje, sjok, sjok, sjok, jij achter mijn en ik achter jouw rok. Oh m’n lieve tante Pietje, wat een enorm verdriet. We deelden het samen in stilte, erover praten konden we niet. M’n lieve tante Pietje, jouw liefde vergeet ik niet.…

't Is moeilijk te omschrijven Waarom verandert toch de tijd kan *toen* geen heden blijven Ik raak m'n houvast kwijt…

Mijn tante van onschatbare waarde rook naar geluk, damessigaartjes en koperpoets. Ze woonde in een hofje en keek graag naar buiten, niet dat er veel te zien was, maar tante had fantasie. Mensen waren vriendelijk, ze zwaaide altijd terug.…

'n recept te hebben gehaald en ook nog vergeten wc papier, klim ik voor de laatste keer vandaag op de fiets, en probeer uit te kienen welke plas dieper is dan die op links bij thuiskomst kan ik m'n handschoenen uitwringen even als m'n jas & muts, de druipende broek hangt over de stoel, en de kachel hoog, de thee warm…

als meisje, late puber, keek ik verbaasd naar tante Antje die zo tot tranen toe bedroefd maar plotseling als na een tel weer schaterlachte alsof ze met een schakelaar dat aan en uit kon zetten en nee, het ging niet over koetjes, kalfjes 't was dan bittere ernst zo ook mijn tante Janny wiens tranen even snel weer komen konden en dan gaan…

Daar kan Amsterdam wel buiten Maar zonder tante Jans mogen ze Amsterdam van mij een tijdje sluiten.…

Nog drie zijn er in leven Soms sta ik op en heb energie dan ga ik langs langs alledrie dag tante Jo ben je nog bang voor kikkers, muizen of de kat van tante Alie die mijn moeder al lang niet zag niet zien wil of doven woorden net als daden langzaam uit dag ma wat is er nog na die kaalslag wat kan ik nog omhelzen…

eens was het de groeten aan je tante en ook weleens je zuster op een houtvlot nu moet men het doen met het onwelvoeglijke je weet zelluf Nederlands naardekloten.nl…

Zal altijd weten van de moedige tante, die hij of zij nooit zal kennen. Dit kleine wondertje zal je leren kennen door verhalen. De lieve tante zal zeker een rol spelen in het leven dat je nooit gekend hebt. Lieve zus ik hoop dat je toch kunt waken over dit kleine wondertje zodat een deel van jou toch voort leeft.…

dat ik je plots op m'n schoot trok Je kleurde rood tot in je nek 't stond... je niet gek bij je nieuwe rok .....hoog opgetrokken.…

Zij kwamen na jaren uit Brabant weerom: Mijn tante Aleid en haar tweede man, Tom. - naar F.L. Hemkes…

'k Heb mijn jongste broer verloren mijn ouders, en nog zoveel meer ik voel zachtjes een traan langs m'n wangen vroeger doet toch wel een beetje zeer.…

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel waar hij altijd zijn krant zat te lezen, en krijgt een weemoedig gevoel omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen. De kinderen komen soms thuis, maar zijn er alleen op bezoek. De rest van de dag is ze alleen in huis, staart voor zich uit naar die lege hoek.…

maar nog niet uit het zicht draait hij zich langzaam om met de ogen niet op mij maar op zijn innerlijk gericht twijfel beheerst zijn gevoel en hij vraagt zich bevreesd af is dit wel mijn juiste weg naar de gewenste openbaring of kies ik voor mijn oude stoel…

gebogen leun ik op de steunen van mijn statigheid een rustpunt terzijde van de schouw een monument van waardigheid een hoge zetel met leder en uit donker eikenhout opgebouwd de jaren zijn ons aan te zien als het sierlijk schrijnwerk verschoten rouwt de haard uitsterft gelijk mijn toekomst die stilaan verflauwt…

het was de stoel die meteen al tegenstond, veel te blij in rood en zitten deed hij ook niet echt op het puntje, breekbaar bijna, balanceerden gedachten die zij strak naar buiten keek terwijl de muren zich wachtten en 'n klok haar in de gaten hield, er zelfs even bij stil stond zo zwegen ze alle tijd verleden en slikte ook daar de wanhoop…

het licht heeft zich bevrijd en heeft mij een volle schaduw nagelaten ik zou je kunnen vragen hoe het is om op papier in duisternis te verblijven jouw tegenspraak is zwak ook van het lot dat dwarrelt rond woorden van eindeloze eenzaamheid die dode vlinders begraven achter het roestig hek dat niemand aanraken wil behalve de nacht immer…

caféterrassen- de stoelen zitten nog steeds schootje schootje…

Tante zegt niet veel. Oom is ook geen prater. Oom slijpt zijn mes. Ik ruik, we eten stamppot van rapen en het vlees is Tante dat vandaag vergeten?…

zal ik u kennen, telkens weer lieve tante Lucy: dank je wel! Voor altijd.…

Toen tante To was aangerand, kwam dit berichtje in de krant: een goochelaar wordt sterk verdacht, want hij zei zelf: 'k heb toverkracht.…

Een ijsmeester uit Alicante Kreeg handschoenen mee van zijn tante Ze had z'als altijd Persoonlijk gebreid Want deze mevrouw wist van wanten…

Toen tante To was aangerand, kwam dit berichtje in de krant: "Een goochelaar wordt sterk verdacht, want hij zei zelf: 'k heb toverkracht."…

Na al dat gevaarlijke gereis Won Wie is de mol dan toch de prijs Ook Johnny een ring Zijn tante zo’n ding De Mollen zijn in het paradijs!…

Constance en Tante Mathilde', 1999.…

Kunstmatig word ik In coma gehouden Nadat ik door het leven Gewelddadig ben aangevallen En ik overal op en in mijn Lijf verwondingen heb die Levensbedreigend kunnen blijken - Als ik na dagen, misschien maanden Van sluimeren dreig te ontwaken En het mij lukt één ooglid op te Tillen en ik de oude wereld herken Die ik van mijn…

Door de vrede aangeraakt Door verdraagzaamheid gekust Word ik stilaan in slaap gesust Nadat jij me voor de laatste Keer welterusten hebt gekust Nu dat voorgoed lijkt te zijn Nu dat eeuwig is…

Iets is een stoel of een gedicht. Op een stoel kan je zitten. Op een gedicht ook mits het gedicht op een stoel ligt. Een stoel is dus belangrijker, maar wat zou een stoel zijn zonder gedicht?…

Mijn olifante-tante uit Nederweert, die echt als een tenniskanon serveert, werd de schrik der clubgenoten. Die hebben dus snel besloten, dat kortgerokte dames worden geroyeerd !…

uit de stoel jas aan we gaan wind tegen soms mee waterkoud lippen zout de zee, het strand striemend zand bepokte palen huid open halen drabbige plas alg aan je jas eb en vloed natte voet plastic zak afvalbak scheepsrook vuil verlaten kuil dooie meeuw, blauw pluis genoeg zo we gaan naar huis even m'n bril poetsen…