Netgedichten

netgedicht (nr. 18.415):

een stilleven

gebogen
leun ik
op de steunen
van mijn
statigheid

een rustpunt
terzijde van de schouw
een monument
van waardigheid

een hoge zetel met leder
en uit donker eikenhout
opgebouwd

de jaren zijn
ons aan te zien

als het sierlijk schrijnwerk
verschoten rouwt

de haard uitsterft
gelijk mijn toekomst
die stilaan verflauwt