Alle inzendingen over dek

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……

Toen de non na gebeden en preken zich koesterde onder de deken, dacht ze: 'Wat een geluk, dat ik onder zo 'n stuk voor het aardse genot ben bezweken.'…

De morgen gelijk alle andere ochtend na ochtend elke dag opnieuw Gelijk, exact onomkeerbare strijd Alle hens aan dek, want in een oogwenk een snel ogenblik was de wereld weg Mijn leven nam een wending, onvoorzien pijn en verwarring schreef ik van mij af Misverstanden grote barrières Alle hens aan dek, want een snelle blik kan…

Het werk verbrak deed vergeten de grote kracht de lauf der dingen, terug op dek in de zwarte nacht deed de wind mij zingen. Lucht en water dansen samen voel, ruik, snuif, alle hens aan dek, er is niets dan beweging blind van verlangen word ik gek.…

diep onder de deken zonder wereld zonder maan zonder zon zonder naam…

een vochtige deken verblindt het zicht van polder en lucht ganzen verdoezelen hun vlucht in doffe klanken verzonken leegte…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…

De deken vertelt een verhaal als je luistert hoor je waar het om gaat, de lapjes vormen een geheel samengevoegd door zoveel handen. Kleurrijk ligt zij te pronken, teveel namen kleven aan haar, teveel vingers om op te noemen, de deken vertelt een verhaal zij die dit begrijpen, horen waar het over gaat.…

Een vrome non in Harelbeke Genoot zo graag van schone preken Niet van zo'n kille pastoor Dat was geen gehoor Geef haar maar die wollige deken…

Helemaal alleen met de natuur Zeer koud, en guur Maar de opkomende zon De mistige deken Het is het allemaal waard Ook dit is wat het leven kan geven…

van je andere dochter enig benul De smaak van zout Niet van de zee Maar van tranen al zo oud Ik sluit mijn ogen weer Staand op het dek “Dag” de boot vertrekt Voor altijd jong…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Laatste woorden voor de slaap gaat, ga je onder verzonken in het donzen dek verholen, hol je mij nog even in laatste woorden en je gaat onder Dag.…

kou kust de bomen alvast voor het gewen aan sneeuw en wind verlangend naar de warmte zal de winter een deken leggen op koude verkleumde struikgewassen…

Langs elke kust en havenomtrek wordt het stilaan alle hens aan dek. Op dijk en muren waken walkuren met goedendag en kokende pek.…

je liet het licht branden toen je de deur dichttrok op de bank lag een deken klaar misschien om mijn koude lijf te verwarmen de zielenpijn te smoren?…

... als je naar mij lacht als een zachte warme deken voelt jouw liefde zo vertrouwd wordt er niet meer omgekeken niets gesloopt, enkel gebouwd…

voorafgaand aan het echte leven hier voel ik me thuis hier weet ik mij geborgen buigend voor haar kruis en daar boven de deken wacht weer het echte leven dat al die tijd niet is geweken en mij destijds als welkom werd gegeven.…

murw geslagen staar je in het niets adem je de kilte terwijl stilte je omarmt wordt die lieflijk als een deken om je heen gedrapeerd blijven ogen nog lang ontroostbaar…

Word Europeaan zoek een goede baan en duik vaker onder het deken...…

op mijn rug rondt de wereld platter dan voorheen bomen reiken naar meer licht kijken hoger verdiepen hun voeten in het zand dek me met aarde in deze stand…

liefde is de donzen deken die je koestert en verwarmt vederlicht het zachte breken van de ochtend die omarmt waar een oor jouw hartslag oogst is de veerkracht op zijn hoogst…

kom, laat me slapen om even weg te zijn van hier langzaam te wennen aan het vale en ingedommeld licht de warmte in mijn huis omhult me als een deken en in de morgen is er alleen nog de muziek…

Vandaag lag er een witte deken ik zag de hele wereld ingepakt zover als ik maar kon zien zal hij straks verdwenen zijn of blijft ie liggen en verwarmt hij ons dan ook nog bovendien…

in haar slaap ruist de wind de donker vastgebonden dromen gemaakt in dode dagen over zodat ze vanonder een kleurrijk deken in open ongedwongen verhaal zou kunnen opstaan…

Maar plots was het alle hens aan dek ...…

Onrust in pleitersland Kwestie Bram Moszkowicz Uitspraak der Deken: Je doet niet meer mee Grond was formeel wel de Handje-contantjesfeer Maar - denk ik - ook Jalousie de métier…

Hier een soort tafeltje-dek-je Met onbewuste supplementen.…

Daar sta ik dan uitgekleed met mijn handen bedek ik de schaamstreek die mij wordt geleverd door Rutte, Samsom en een asociale feeks verschijnt het vege teken ik zal in de winter sterven zonder dak en deken.…

In mijn armen slaap je Ik droom je in mijn hart Ik streel je als een deken Kus het kussen voor je zacht Ik laat je veilig in mij rusten Zal een lichtje voor je zijn Als je langzaam zal ontwaken Uit de omhelzing van de nacht…